کلیپ
پادکست
متن
بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد تراشیون
عنوان: معیارهای زندگی پرنشاط و شاداب، قسمت اول
یکی از پرسش ها این است که ما چگونه می توانیم یک شادی و نشاط مفیدی را در محیط خانواده داشته باشیم؟
در روایات تأکید بسیار خوبی در رابطه با این موضوع شده است. تا جایی که در روایات داریم پدری که اهل خانواده را شاد می کند، خداوند متعال ملکی را می آفریند تا روز قیامت برای او استغفار کند.
یعنی این اصل شادی و نشاط در محیط خانه به عنوان یک اصل مهم قلمداد می شود.
نکته ای که وجود دارد این است که این اصل مهم را چگونه باید پیاده سازی کنیم تا زمینه رشد را در خانواده فراهم کند؟ چون بعضی از شادی های ظاهری و لایه ای منجر به افول خانواده می شود. باید یک مفهوم درستی را از شادی و نشاط بیان کنیم.
یکی از تعریف هایی که برای شادی بیان می کنند این است که آن حس رضایتمندی انسان از عملکردش است. یعنی وقتیکه انسان بتواند رفتار، کردار و کلامش را طوری داشته باشد که با دیگران ارتباط خوبی داشته باشد و بر روی آنها اثرات خوبی بگذارد و بتواند با کلامش دیگران اصلاح کند یک حس رضایتمندی به انسان انتقال پیدا می کند که نتیجه اش نشاط و بَهجَت درونی است.
اگر بخواهیم یک شادی پایدار و نشاط حقیقی را در خانواده ایجاد کنیم باید به سمتی برویم که خانواده را از لحاظ توانمندی های مختلف تقویت کنیم. اگر بخواهیم از برخی از توانمندی ها یاد کنیم اینگونه بیان می کنیم:
• زمینه ای را فراهم کنیم تا فرزندانمان مهارت های مناسب با سنی که دارند را یاد بگیرند.
فرزندی که خط خوبی دارد، می تواند خوب کاردستی درست کند فرزند شادابی است و حس رضایتمندی از خودش دارد تا فرزندی که نمی تواند خوب بنویسد و کاری نمی تواند بکند. این فرزند خمود و افسرده است. حال بنشیند و ساعت ها برنامه ی طنز از تلویزیون تماشا کند در نهایت همان فرزند خمود باقی می ماند.
در بزرگترها هم همینگونه است. مثلا مادری ممکن است در روز بنشیند و ساعت ها برنامه و سریال طنز از رسانه تماشا کند ولی شب و موقع خواب بار غمی را در درون خودش احساس می کند چون یادش می افتد که با فرزندش و شوهرش و مادرشوهرش مشکل دارد. یعنی مهارت های لازم در تربیت فرزند، در همسرداری و ارتباط با اقوام و فامیل ندارد و لذا آن حس رضایتمندی چون در وجودش شکل نمی گیرد دائم ناراحت است. و آن برنامه های شاد تلویزیونی در نهایت نقش یک مُسکن را بازی می کنند.