دسته بندی :امامت

اسلام با تاکید بر پرهیز از افراط و تفریط در تمام کارها مسلمانان را به اعتدال دعوت کرده است مخصوصا هنگام عصبانیت و خشمگین شدن. در این باره  سید عبدالله شبر، مفسرمحدث و از علماء شیعه قرن سیزدهم در کتاب الاخلاق خود نوشته است: افراط در خشم چنان است که

زیارت، عملی عبادی است به معنای حضور در پیشگاه پیشوایان دینی یا نزد قبور آنان یا دیدار از مکانی مقدس یا محترم برای اظهار ارادت و احترام و کسب فیض معنوی. زیارت همواره از اعمال پسندیده اسلام بوده و در طول تاریخ، مسلمانان به آن عنایت و اهتمام داشته‌اند. این

حضرت امام موسی بن جعفر علیه‌السلام به عده‌ای از اصحابش فرمود: به خدا قسم من این جاریه را نخریدم مگر به امر خداوند و وحی الهی و فرمود: در خواب دیدم که جدم و پدرم علیهماالسلام نزد من آمدند و فرمودند، ای موسی! حقیقتاً از این جاریه پسری برای تو

یکی از گروههایی که در تاریخ اسلام، به تحریف تاریخ پرداخت «واقفیه» است. این گروه در سال ۱۸۳ ه. ق. مصادف با شهادت موسی بن جعفر (ع) اعلام موجودیت کرد و خط مشی عقیدتی و سیاسی خویش را بر مبنای انکار مرگ حضرت موسی بن جعفر (ع) و مبارزه با

علی (ع) و کانون جوانی شخصیت علی (ع) با شخصیت نبی اکرم (ص) در جوانب گوناگون علمی و عملی شباهت فراوان دارد.  نهج‌البلاغه و مجموعهٔ سخنان امیرالمؤمنین به آیات و مضامین قرآن نزدیک است و شیوایی، ارج‌مندی و ژرف بودن پیام علی (ع) و نبی (س) به اوج کمال رسیده

ذی الحجه آخرین ماه سال قمری و یکی از مبارک‌ترین، با شکوه ترین و پرخاطره‌ترین ماهها برای مسلمانان به ویژه شیعیان جهان است. در این ماه برگهای زرین و مسرت بخشی در تاریخ اسلام رقم خورده و به عنوان میراث جاویدان برای جهان اسلام به یادگار مانده است. از مناسبتهای

غدیر خم نام ناحیه‌ای میان مکه و مدینه است که پیامبر اسلام در حجهالوداع، علی بن ابی طالب را «ولی» پس از خود اعلام کرد. ۱۸ ذی‌الحجه سال ۱۰ هجری قمری (مطابق با ۲۸ اسفند سال ۱۰ خورشیدی[۱])، سال روز این واقعه میان شیعیان به عید غدیر خم شهرت دارد.

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّکُمْ أَکْثَرُ مِنْ أَنْ تُصافِقُونی بِکَفٍّ واحِدٍ فی وَقْتٍ واحِدٍ، وَقَدْ أَمَرَنِی الله عَزَّوَجَلَّ أَنْ آخُذَ مِنْ أَلْسِنَتِکُمُ الْإِقْرارَ بِما عَقَّدْتُ لِعَلِی أَمیرِالْمُؤْمنینَ، وَلِمَنْ جاءَ بَعْدَهُ مِنَ الْأَئِمَّهِ مِنّی وَ مِنْهُ، عَلی ما أَعْلَمْتُکُمْ أَنَّ ذُرِّیَّتی مِنْ صُلْبِهِ. فَقُولُوا بِأَجْمَعِکُمْ: «إِنّا سامِعُونَ مُطیعُونَ راضُونَ مُنْقادُونَ لِما بَلَّغْتَ عَنْ رَبِّنا

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّ الْحَجَّ وَالْعمْرَهَ مِنْ شَعائرِالله، (فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوِاعْتَمَرَ فَلاجناحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِما) الآیَه. مَعاشِرَالنّاسِ، حجّواالْبَیْتَ، فَماوَرَدَه أَهْل بَیْتٍ إِلاَّ اسْتَغْنَوْا وَ أبْشِروا، وَلاتَخَلَّفوا عَنْه إِلاّبَتَروا وَ افْتَقَروا. مَعاشِرَالنّاسِ، ماوَقَفَ بِالْمَوْقِفِ مؤْمِنٌ إِلاَّغَفَرَالله لَه ماسَلَفَ مِنْ ذَنْبِهِ إِلی وَقْتِهِ ذالِکَ، فَإِذا انْقَضَتْ حَجَّته اسْتَأْنَفَ عَمَلَه. مَعاشِرَالنَّاسِ، الْحجّاج معانونَ

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنّی قَدْبَیَّنْتُ لَکُمْ وَأَفْهَمْتُکُمْ، وَ هذا عَلِی یُفْهِمُکُمْ بَعْدی. أَلاوَإِنِّی عِنْدَ انْقِضاءِ خُطْبَتی أَدْعُوکُمْ إِلی مُصافَقَتی عَلی بَیْعَتِهِ وَ الإِقْرارِبِهِ، ثُمَّ مُصافَقَتِهِ بَعْدی. أَلاوَإِنَّی قَدْ بایَعْتُ الله وَ عَلِی قَدْ بایَعَنی. وَأَنَا آخِذُکُمْ بِالْبَیْعَهِ لَهُ عَنِ الله عَزَّوَجَلَّ. (إِنَّ الَّذینَ یُبایِعُونَکَ إِنَّما یُبایِعُونَ الله، یَدُالله فَوْقَ أَیْدیهِمْ. فَمَنْ نَکَثَ

أَلا إِنَّ خاتَمَ الْأَئِمَهِ مِنَّا الْقائِمَ الْمَهْدِی. أَلا إِنَّه الظّاهِر عَلَی الدِّینِ. أَلا إِنَّه الْمنْتَقِم مِنَ الظّالِمینَ. أَلا إِنَّه فاتِح الْحصونِ وَهادِمها. أَلا إِنَّه غالِب کلِّ قَبیلَهٍ مِنْ أَهْلِ الشِّرْکِ وَهادیها. أَلاإِنَّه الْمدْرِک بِکلِّ ثارٍ لاَِوْلِیاءِالله. أَلا إِنَّه النّاصِر لِدینِ الله. أَلا إِنَّه الْغَرّاف مِنْ بَحْرٍ عَمیقٍ. أَلا إِنَّه یَسِم

مَعاشِرَالنّاسِ، أَنَا صِراطُ الله الْمُسْتَقیمُ الَّذی أَمَرَکُمْ بِاتِّباعِهِ، ثُمَّ عَلِی مِنْ بَعْدی. ثُمَّ وُلْدی مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّهُ (الْهُدی)، یَهْدونَ إِلَی الْحَقِّ وَ بِهِ یَعْدِلونَ. ثُمَّ قَرَأَ: «بِسْمِ الله الرَّحْمانِ الرَّحیمِ الْحَمْدُلِلَّهِ رَبِ الْعالَمینَ…» إِلی آخِرِها، هان مردمان! صراط مستقیم خداوند منم که شما را به پیروی آن امر فرموده. و

معاشِرالنّاسِ، (آمِنوا بِالله و رسولِهِ والنّورِ الّذی أنْزِل معه مِنْ قبْلِ أنْ نطْمِس وجوهاً فنردّها علی أدْبارِها أوْ نلْعنهمْ کما لعنّا أصْحاب السّبْتِ). (بالله ما عنی بِهذِهِ الْآیهِ إِلاّ قوْماً مِنْ أصْحابی أعْرِفهمْ بِأسْمائِهِمْ وأنْسابِهِمْ، وقدْ أمِرْت بِالصّفْحِ عنْهمْ فلْیعْملْ کلّ امْرِئٍ علی مایجِد لِعلِی فی قلْبِهِ مِن الْحبِّ والْبغْضِ).

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّما أَکْمَلَ الله عَزَّوَجَلَّ دینَکُمْ بِإِمامَتِهِ. فَمَنْ لَمْ یَأْتَمَّ بِهِ وَبِمَنْ یَقُومُ مَقامَهُ مِنْ وُلْدی مِنْ صُلْبِهِ إِلی یَوْمِ الْقِیامَهِ وَالْعَرْضِ عَلَی الله عَزَّوَجَلَّ فَأُولئِکَ الَّذینَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ (فِی الدُّنْیا وَالْآخِرَهِ) وَ فِی النّارِهُمْ خالِدُونَ، (لایُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ وَلاهُمْ یُنْظَرونَ). هان مردمان! خداوند عزّوجلّ دین را با امامت علی

  فاعْلموا معاشِر النّاسِ (ذالِک فیهِ وافْهموه واعْلموا) أنّ الله قدْ نصبه لکمْ ولِیّاً وإِماماً فرض طاعته علی الْمهاجِرین والْأنْصارِ و علی التّابِعین لهمْ بِإِحْسانٍ، و علی الْبادی والْحاضِرِ، و علی الْعجمِی والْعربی، والْحرِّ والْممْلوکِ والصّغیرِ والْکبیرِ، و علی الْأبْیضِ والأسْودِ، و علی کلِّ موحِّدٍ. ماضٍ حکْمه، جازٍ قوْله، نافِذٌ

وَأُقِرُّلَهُ عَلی نَفْسی بِالْعُبُودِیَّهِ وَ أَشْهَدُ لَهُ بِالرُّبُوبِیَّهِ، وَأُؤَدّی ما أَوْحی بِهِ إِلَی حَذَراً مِنْ أَنْ لا أَفْعَلَ فَتَحِلَّ بی مِنْهُ قارِعَهٌ لایَدْفَعُها عَنّی أَحَدٌ وَإِنْ عَظُمَتْ حیلَتُهُ وَصَفَتْ خُلَّتُهُ- لاإِلاهَ إِلاَّهُوَ – لاِنَّهُ قَدْأَعْلَمَنی أَنِّی إِنْ لَمْ أُبَلِّغْ ما أَنْزَلَ إِلَی (فی حَقِّ عَلِی) فَما بَلَّغْتُ رِسالَتَهُ، وَقَدْ ضَمِنَ

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فی تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فی اَرْکانِهِ، وَاَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلْماً وَ هُوَ فی مَکانِهِ وَ قَهَرَ جَمیعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَ بُرْهانِهِ، حَمیداً لَمْ یَزَلْ، مَحْموداً لایَزالُ (وَ مَجیداً لایَزولُ، وَمُبْدِئاً وَمُعیداً وَ کُلُّ أَمْرٍ إِلَیْهِ یَعُودُ). بارِئُ الْمَسْمُوکاتِ وَداحِی الْمَدْحُوّاتِ

هیچ موجودی از هیچ موجود دیگری راضی نمی‌شود، مگر به وساطت مقام امام هشتم؛ هیچ انسانی به هیچ توفیقی دست نمی‌یابد و خوشحال نمی‌شود، مگر به وساطت مقام رضوان رضا (سلام‌الله‌علیه)؛ و هیچ نفس مطمئنه‌ای به مقام راضی و مَرضی بار نمی‌یابد، مگر به وساطت مقام امام رضا! او نه

امام رضا(ع) می فرمایند: «ان الامامه اجل قدرا، واعظم شانا، واعلامکانا، وامنع جانبا، وابعد غورا منان یبلغها الناس بقولهم اوینالوا بآرائهم او یقیموا اماما باختیارهم. ان الامامه خص الله عزوجل بها ابراهیم الخلیل علیه السلام بعد النبوه والخله مرتبه ثالثه وفضیله شرفه بها واشاد بها ذکره فقال «انی جاعلک للناس

چهل سخن از امام رضا (ع): – دوست هر کس عقل اوست و دشمنش نادانی او. – بالاترین درجهٔ عقل، خودشناسی است. – از حرص و حسد دوری کنید؛ زیرا این دو خصلت باعث نابودی انسان می‌شوند. – هیچ چیز با ارزش‌تر از اخلاق نیک نیست. – هدیه، کینه‌ها را

یکی از گروههایی که در تاریخ اسلام، به تحریف تاریخ پرداخت «واقفیه» است. این گروه در سال ۱۸۳ ه. ق. مصادف با شهادت موسی بن جعفر (ع) اعلام موجودیت کرد و خط مشی عقیدتی و سیاسی خویش را بر مبنای انکار مرگ حضرت موسی بن جعفر (ع) و مبارزه با

کلمه «امام» و جمع آن «ائمّه» مجموعاً دوازده بار در قرآن به کار رفته که هفت بار آن به صورت مفرد آمده و پنج بار به شکل جمع؛ بهر جهت این واژه در قرآن در معانی زیر به کار رفته است: ۱. لوح محفوظ (۱ بار)؛ «وَ کلَّ شَی‌ءٍ أَحْصَیناهُ

برخی می‌پندارند که شفیع قرار دادن پیامبر اکرم (ص) و ائمه (ع) و زیارت قبور آنان و بوسیدن ضریحشان و تبرک به تربتشان شرک است، در حالی که شرک در جایی است که اشخاص یا اشیاء را مستقل از خداوند متعال مؤثر بدانیم اما اگر آن‌ها را وسیله‌ای در پیشگاه

علم امام و رابطه آن با اراده و اختیارش به عقیده شیعه امامیه – امام مفترض الطاعه جانشین پیغمبر اکرم علیه‌السلام و صاحب ولایت کلیه می‌باشد و علم امام علیه‌السلام به اعیان خارجیه و حوادث و وقایع طبق آنچه از ادله نقلیه و براهین عقلیه درمی آید دو قسم و

واژه «اهل البیت» در آیه تطهیر و همسران پیامبر (ص) درباره مفهوم و مصادیق واژه ” اهل بیت ” در ” آیه تطهیر” و نیز در ” حدیث ثقلین ” میان شیعه و اهل سنت اختلاف وجود دارد. در اندیشه شیعه مراد از” اهل بیت ” در آیه شریفه، ائمه

تازه وارد بود و شهر را خوب نمی شناخت. همه ی راه را آمده بود تا او را ببیند و توشه ای جمع آورد، اما حالا خسته و ناتوان کنار دروازه شهر ایستاده بود و جنب و جوش و فعالیت مردم را نگاه می کرد. تشنه بود و چشمانش این

شفاعت ما به کسی که نماز را کوچک بشمارد نمی‌رسد. امام صادق علیه‌السلام در لحظه شهادتشان وصایایی در زمینه امامت، در زمینه مسائل خانوادگی و بخشی نیز در مورد عامه داشته‌اند. امام صادق علیه‌السلام به فرزندان خود گفت: فَلا تَمُوتُنَّ اِلاُّ وَ اَنتُم مُسلِموُن یعنی نمیرید مگر اینکه مسلمان از

  جمعی از متعصبان اهل تسنن اصرار دارند که ایرادهای متعددی به نزول این آیه در مورد علی ع و همچنین به تفسیر” ولایت” به عنوان” سرپرستی و تصرف و امامت” بنمایند از جمله: ۱- از جمله اشکالاتی که نسبت به نزول آیه فوق در مورد علی ع گرفته‌اند این

 نگاهی به حدیث سلسلـه الذهب  امام رضا (ع) در حدیث معروف «سلسله الذهب» به واسطه پدران خود از پیامبر خدا و آن حضرت نیز از جبرئیل(ع) نقل می‌کند که خداوند تعالی فرمود: «لا إله إلاّ الله حصنی فمن دخل حصنی أمن [من] عذابی؛ «لا إله إلاّ الله» (توحید) قلعه استوار

چنان که درک شب قدر، کاری است مشکل، بیان جایگاه و «قدر» شب قدر عملی است دشوار که تنها راه یافتگان به آن شب عزیز می توانند واقعیت و حقیقت آن را بیان دارند؛ چراکه قرآن به پیامبر خدا فرمود: «وما ادراک مالیله القدر»؛ «و تو چه دانی شب قدر