بالاتر از عشق
دوربین به دست وارد دفتر مجله میشوم، هنوز چند قدمی نرفتهام که صدای سردبیر را از پشت سرم میشنوم. خانم محسنی! بالاخره آمدید؟دستپاچه میگویم: ببخشید که دیر آمدم. ما به دیر آمدن شما عادت کردهایم، خانم محسنی! نگاهم را به زیر میاندازم، میگوید: حالا وقت خجالت کشیدن نیست، امروز باید