دسته بندی :تصوف

اشاره هیچ کس نمى تواند نقش و تأثیر تصوف را در گسترش اسلام و بسط معنویت نادیده بگیرد. با این همه ، همواره این رویکرد و این نحوه سلوک بحث ها و چالش هاى بسیارى را برانگیخته است. آن نقش آفرینى و این بحث انگیزى ما را بر آن مى

چکیده   «ملامتیه» یکی از فرق صوفیه در تاریخ تصوف ایرانی – اسلامی است که گسترش و تاثیر قابل توجهی در میان اهل تصوف، نویسندگان عارف مسلک داشته است. اندیشه ی ملامت اول بار در نیشابور و از سوی حمدون قصار نیشابوری بروز کرد. ابو عبدالرحمن سلمی که خود در

زمینه‌های تاریخی   تاریخ پر فراز و نشیب شمال آفریقا از هنگام فتح اسلامی در قرن اول هجری تا گسترش قلمرو اسلامی در اندلس و تا هنگامه فتور و سستی مسلمین در آن دیار و تهاجمات دولت‌های مسیحی اروپایی به قلمرو اسلامی، شاهد حضور مخلصانه و پرشور صوفیان مجاهدی بوده

بدون‌ مقدمه‌ و به‌ سادگی‌ می‌توان‌ گفت‌ که‌: تصوف‌ و عرفان‌ در همه‌ی‌ ادیان‌ و مذاهب‌ و حتی‌ مکاتب‌ فلسفی‌ کم‌ و بیش‌ وجود دارد. و پس‌ از این‌ همه‌ تحقیقات‌ که‌ درباره‌ی‌ پیداشدن‌ صوفی‌گری‌ و درویشی‌ و عرفان‌ انجام‌ شده‌، هنوز هیچ‌کس‌ نتوانسته‌ بگوید که‌ منشأ اصلی‌ تصوف‌ اسلامی‌

محاسبی موسس این مکتب حارث بن اسعد محاسبی است.وی از مردم بصره و ساکن بغدا بود و در سال ۲۴۳ درگذشته است. اعتقاد محاسبی بر رضا بود . در مورد این واژه دو معنی متصور است: ۱- مقام ۲- احوال در مورد رضا دومعنی را بیان می کنند: ۱- رضای

می خواهیم درباره این مطلب صحبت کنیم که «عرفان چیست؟» خواستگاه عرفان چه چیزی است؟ و چگونه می توان عرفان را مطالعه کرد؟ نکته اول این است که ما به عرفان چه نگاهی داشته باشیم و آیا عرفان هم مثل سایر علوم نظیر مثل فلسفه، کلام، تفسیر و… یک علم

یکى از مهمترین فرقه هاى صوفى در ترکیه امروز، فرقه خلوتیه جَرّاحیه در کشور مصر گسترش یافت و از آن به بعد تاکنون در آنجا پابرجا مانده است. این فرقه رشد قابل توجهى را در قرن سیزدهم هجرى/نوزدهم میلادى، به ویژه، درنتیجه تعالیم کمال الدین البکرى، مؤسس شاخه «بکریه» خلوتیه،

نگاهی بر آسیب‌ها و اشکالات فرق صوفیه   بحث پیرامون فرقه‌های صوفیه از دو جهت دارای حساسیت و اهمیت ویژه‌ای است: نخست آن‌که، این فرقه‌ها در جوامع اسلامی بسیار متنوع و تأثیرگذارند و به همین دلیل، داوری یکسانی نیز نمی‌توان بر ‌آن‌ها داشت و لازم است با دقت و بدون

تفاوت عرفان و تصوف   کلمه عارف و عرفان در روایات شیعه بسیار زیاد است و چون مخالفت با صوفیه اوج گرفت از اوایل قرن چهارم لفظ عارف را به جای صوفی برای خود قرار دادند . وشهید مطهری در بحثی راجع به اینکه عارف از چه زمانی باب شده

تصوف به عنوان یکی از انحرافات جدی در امت اسلام ، دوران پر فراز و نشیبی را طی نموده است ، اهل بیت علیهم السلام به عنوان رهبران الهی از همان ابتدای تشکیل این جریان به مخالفت با این جریان پرداختند. این انحراف از بین اهل سنت آغاز گردید و

در تعریف لغوی و اصطلاحی شَطَح، اختلافات زیادی وجود دارد. از دیدگاه صوفی، شَطَح در زبان راندن عبارتی است که به ظاهر گزاف و گران و سنگین باشد، مانند «انا الحق» حلاج و «سبحانی ما اعظم شأنی» بایزید بسطامی. و از دیدگاه فقه، یعنی به زبان راندن عبارات کفرآمیز که

در تعبیرى کلى، تصوف را مى توان به درونى کردن و تقویت ایمان و عمل اسلامى تعریف کرد; اما قرن هاست که موافقان و مخالفان، واژه عربى صوفى را در معانى بسیار گوناگونى به کار برده اندکه هم در منابع اصلى و هم فرعى بازتاب یافته است. درباره اشتقاق این

بیش از هزار سال پیش شیخى به نام على بن احمد، از اهالى بوشنج در شرق ایران، شکوه کرد که کمتر کسى مى داند «تصوف» چیست. او به زبان عربى گفت: «امروزه تصوف نامى است بى حقیقت، اما پیش از این حقیقتى بود بدون نام.» امروزه در غرب، این نام

  در جهان اسلام کسى را که تقریباً به هر گونه رازورزى، مشغول باشد، صوفى مى دانند[۱]. این نام از واژه عربىِ صوف به معناى پشم برگرفته شده است. این پوشش رسم برخى از نخستین زاهدانى بود که پیشینیانِ تصوّف متأخر بودند. البته صوفیسم یا تصوّف نوعى فلسفه نیست; بلکه

اشاره   این مقاله در مرحله اوّل به معرفى اجمالى طایفه ملامتیه نیشابور در قرون اولیه پرداخته و سپس به تفاوت هاى نظرى و عملى این طایفه با صوفیان دیگر، و اینکه آنان در مقابله با زهدفروشى و ریاکارى صوفیانه دوران خود نهضتى مبتنى بر بازگشت به خلوص و زهد