دسته بندی :جهان

تلاش برای بقا در تار و پود هر انسانی نهفته است. به طوری که همه فعالیت‌هایی که در طول روز انجام می‌دهیم، از قانونی که وضع می‌کنیم گرفته تا فرهنگی که ساخته و جامعه‌ای که تشکیل داده‌ایم و به عبارتی تک تک کارهایی که از ابتدای خلقت تاکنون صورت گرفته

(و کلمه جسم گردید و میان ما ساکن شد).[۲] (انجیل یوحنّا, باب اوّل, آیه ۱۴). این بى همتایى غیر قابل قبول را مسیحیّت در قلب یکى از آموزه هاى کانونى خودش اطلاق بخشیده است, آموزه اى که مدّعى است خداوند در یک موضع و جایگاه و تنها در یک جا,

سلام بر تو ای الهه عشق، ای آفتاب پردهنشین، ای عصاره ولایت و ای ذخیره امامت، سلام بر تو که بر اریکه دلها نشستهای و بر اقلیم عشق سلطانی. ـ ای آفتاب حُسن! در اقلیم عشق اگر بر سریر جمال بنشینی، زیبا رویان جهان در مقابل جلوه جمالت به تعظیم

آنچه که در مقاله ی استاد اسماعیل شفیعی سروستانی تحت عنوان « جهان امروز و پیشگوییهای آخرالزمان » آمده واقعیات غیرقابل انکاری است که متأسفانه در جامعه اسلامی و خصوصا شیعی مغفول مانده است . سالهاست که غرب در هجوم فرهنگی خود سعی در سکولاریزه کردن جوامع خصوصا جوامع اسلامی

پرسش: آیا با ظهور امام زمان دنیا و جهان به پایان می رسد و انسان از دنیا محروم می شود و امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)فرد پایان دنیاست ؟ تو ضیح دهید.پاسخ: این باور صحیح نیست به دلایل و شواهد زیر: ـ آیاتی در قرآن دلالت دارد که

۱. آخرالزمان در آیینه روایات جابر رضوانی، امام حسن مجتبی(ع)، اول، ۱۳۸۰، ۱۲۷ص. نویسنده محترم در این کتاب، حدود ۷۳ روایت را از پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) درباره آخرالزمان، بدون هیچ شرح و توضیحی، گردآوری و ترجمه کرده است. معیار نویسنده برای گزینش روایات، مسائل زمان غیبت و رفتار

مسجدها در سراسر گیتی بسیارند و از نظر مساحت و ساختمان با هم متفاوتند و در بیشتر آنها، روزهای جمعه و ایام هفته، نماز جمعه و جماعت برپا می گردد. مذاهب چهارگانه ی اهل سنت، نماز جماعت و اقتدای به هر فردی، خواه نیکوکار و عدالت پیشه باشد و یا

ارزش انسانها مسلماً یکسان نیست، بعضى از مقربترین فرشتگان الهى برترند، و بعضى از درنده‏ترین حیوانات پائین‏تر، و آنچه به این انسان ارزش مى‏دهد بر اساس معرفى قرآن و اسلام همان «علم و ایمان و تقوى و ملکات فاضله انسانى» است. با توجه به این معیارها بانوى اسلام فاطمه زهرا

ایمان اسلامی، ایمانی که در قرآن کریم آمده است یعنی شناخت جهان به طور کلی آنچنانکه هست. ایمان یعنی شناخت مبدأ جهان، شناخت جریان جهان، شناخت نظام جهان و شناخت اینکه جهان به چه نقطه ای برمی گردد. می گویند اینکه در قرآن از ایمان به خدا، ایمان به ملائکه

موجودات جهان با نظامی هماهنگ به یک سو و به طرف یک مرکز، تکامل می یابند، آفرینش هیچ موجودی عبث و بیهوده و بدون هدف نیست، جهان با یک سلسله نظامات قطعی که سنن الهیه نامیده می شود اداره می شود. پدیده های جهان، محکوم یک سلسله قوانین ثابت و

غالب مردم، خداوند را از راه آثار، یعنی از راه نظام جهان می شناسند، تکیه گاه معرفت آنها جهان است. اینچنین معرفت، معرفت ناقصی خواهد بود. طبعا وقتی به مجهولاتی در همان تکیه گاه معرفت خویش برمی خورند کم و بیش مضطرب می گردند و حل اشکالشان جز از طریق

مقصود از نظام طولی علت و معلول، ترتیب در آفریدن و خلق اشیاء، و به اصطلاح ترتیب در فاعلیت خدا نسبت به اشیاء و صدور اشیاء از اوست. علو ذات پروردگار و قدوسیت او اقتضاء دارد که موجودات، رتبه به رتبه و پشت سر یکدیگر نسبت به او قرار داشته

فرمول و قاعده اصلی آفرینش جهان، قاعده تضاد است و دنیا جز مجموعه ای از اضداد نیست. هستی و نیستی، حیات و مرگ، بقا و فنا، سلامتی و بیماری، پیری و جوانی و بالاخره خوشبختی و بدبختی در این جهان توأمند. سعدی در این باره می گوید: ”گنج و مار

وقتی که جهان را جمعا مورد نظر قرار دهیم ناچاریم بپذیریم که در نظام کل و در توازن عمومی، وجود پستیها و بلندیها، فرازها و نشیبها، همواریها و ناهمواریها، تاریکیها و روشناییها، رنجها و لذتها، موفقیتها و ناکامیها همه و همه لازم است. زشتی، نمایانگر زیبایی است زشتیها نه تنها

خداوند را با یک آموزگار نتوان قیاس کرد. خدا آفریننده موجودات است و هر تفاوتی که هست از او به وجود آمده است، ولی یک آموزگار خالق شاگردان نیست. اگر یکی باهوش است و دیگری کودن، به آموزگار مربوط نیست؛ اگر یکی استعداد دارد و کوشش کرده است و دیگری

مولوی درباره پرورش اضداد در شکم یکدیگر، می گوید: با خود آمد گفت ای بحر خوشی *** ای نهاده هوشها در بیهشی خواب در، بنهاده ای بیداری ای *** بسته ای در بیدلی دلداده ای منعمی پنهان کنی در ذل فقر *** طوق دولت بندی اندر غل فقر ضد، اندر

در حکمت الهی اصالت در هستی با حق است، با خیر است، با حسن و کمال و زیبائی است، باطلها، شرور، نقصها و زشتیها در نهایت امر و در تحلیل نهائی به نیستی ها منتهی می شوند، نه به هستی ها. شر از آن جهت که هست شر نیست، بلکه

سوال: ممکن است گفته شود، نقشه هاى ذهنى ما، همانند میکروفیلمها و یا نقشه هاى جغرافیائى است که در کنار آن یک عدد کسرى نوشته شده مانند: ۱۰۰۰۰۰۰ / ۱ و یا ۱۰۰۰۰۰۰۰۰ / ۱ که مقیاس کوچک شدن آن را نشان مى دهد و به ما مى فهماند که

نه اینکه ذرات تشکیل دهنده این سلولها تعویض نمى گردند، زیرا همان طور که گفتیم سلولهاى بدن دائماً غذا دریافت مى کنند و نیز تدریجاً ذرات کهنه را از دست مى دهند، درست همانند کسى هستند که دائماً از یک طرف دریافت و از طرف دیگر پرداخت دارد، مسلماً سرمایه

۲- وحدت شخصیت دلیل دیگر که براى استقلال روح مى توان ذکر کرد، مسئله وحدت شخصیت در طول عمر آدمى است. توضیح اینکه ما در هر چیز شک و تردید داشته باشیم در این موضوع تردیدى نداریم که وجود داریم. من هستم و در هستى خود تردید ندارم، و علم

فلاسفه مادی اصرار دارند، پدیده هاى روحى را از خواص سلولهاى مغزى بدانند و فکر و حافظه و ابتکار و عشق و نفرت و خشم و علوم و دانشها را همگى در ردیف مسائل آزمایشگاهى و مشمول قوانین جهان ماده بدانند، ولى فلاسفه طرفدار استقلال روح دلائل گویائى بر نفى

بنابرقانون مادى، اگر تمام هستیها هم بدى مى بود و اصلا خوبى اى در کارگاه هستى نبود (آن طورى که فلاسفه بدبین قضاوت مى کنند که مى گویند اصلا تمام هستى مساوى است با بدى) مى گفتیم باشد، هستى است، هیچ مسؤولى هم در کار نیست، یک هستى لا یشعرى

طبق هر قانونى باز هم اختصاص باید باشد. هیچ قانونى در دنیا نیست که ولو براى مرد اباحه مطلق قائل باشد، آن هم در حدود مصالح قانون، تغییر مى پذیرد. چرا درباب تعدد زوجات، تنها به مرد اجازه داده مى شود؟ در حدود مصالح اجتماع اجازه داده مى شود، یا

تمام موجوداتى که در این عالم هست، مرتبه شان مقوم خودشان است. ما در عالم توهم مى گوییم که اگر سعدى در زمان ما بود، اگر ما در زمان سعدى بودیم، اگر من به جاى سعدى بودم، از آن پدر و مادر شیرازى متولد شده بودم، در شهر شیراز بودم،

اگر این دو مطلب را دانستیم، راه جواب ما باز مى شود و آن این است: غلبه خیر بر شر در نظام عالم : از نظر حکمت بالغه این مطلب را باید حساب کنیم که مجموع آنچه که در همین دنیا با همین وضع موجود است، خیرش بیشتر است یا

وجود حرکت بستگی به دو چیز دارد: حرکت کننده و حرکت دهنده. محال است حرکت وجود پیدا کند و حرکت دهنده نداشته باشد. عقل هر جا حرکت کننده ای را ببیند، می گوید بایستی حرکت دهنده ای وجود داشته باشد. موجودات این جهان، از اتم تا کهکشان تا سحابیها، همگی

کارگرهائی که بکاری مشغولند گاه چند واحد از کار را تشکیل می دهند. چنانچه هر کدام، برای خود خانه ای بسازند، درین صورت کارگرها انفرادی کار می کنند. گاه مجموع آنها یک واحد را تشکیل می دهند، چنانچه همگی یک خانه بسازند. درین صورت کار آنها، اجتماعی است و کارگرها

در علم وظائف الاعضاء، گوش ماهی را، نشانه پیشی و تقدم آب می دانند. بالهای پرندگان، شش های انسانی را، نشانه پیشی و تقدم هوا، می دانند. چشمها را نشانه پیش بودن نور، تحقیقات و کاوشهای علمی را، نشانه تقدم حقایق، وجود زندگی را، نشانه تقدم و پیش بودن یک

جان کلوند کوژن، دانشور شیمی و ریاضی می گوید: ماده بعنوان مجموعه ای از اتمها و مولکولها و همچنین خود مولکولها و اتمها و سازندگان آنها یعنی پروتونها و نوترونها و الکترونها و نیز الکتریسته و خود انرژی، همگی از قوانین خاصی پیروی می کنند و دستخوش تصادف و اتفاق

اصل فلسفی: محال است ممکنی بدون علت موجود شود. اصل علمی: قانون علیت: هر پدیده ای علتی دارد و هیچ پدیده ای، خودبخود، بوجود نمی آید. این دو اصل، هر کدام اصل عقلی هستند که با برهان و دلیل در فلسفه و علم ثابت و قطعی می باشند. اصل فطری: