دسته بندی :خالق

اکثر کودکان با طرح سوالاتی غیر منتظره درباره ی خدا موجب شگفتی بزرگسالان می شوند.خدا کیست؟ خدا کجا زندگی می کند؟خدا را که آفرید؟…  در واقع کودکان با ذهنی کنجکاو زاده می شوند و می خواهند هر چیز این جهان را دریابند.تفسیر فردی هر کس از خدا در طول زندگی

چگونگی پاسخ به این سوالات کودکان)پاسخ با یک مثال ساده) خدا که همه‌چیز را آفریده، چه‌کسی خود خدا را آفریده است؟ (خدا بی‌نیاز است و شما مردم نیازمندید.) (سوره محمد(ص) ۳۸) ببین عزیزم! اگر من از تو بپرسم چرا این پیراهن تو خوش‌بو است؟ حتماً می‌گویی که چون به آن

اشک‌هایی که در برابر معبود از گونه‌های ما سرازیر می‌شوند، می‌توانند نقش نردبانی را ایفا کنند که ما را از این عالم خاکی و مادی منقطع کرده و با پس زدن حجاب‌های ظلمانی ما را به خالق و معبودمان متصل سازند. گریه و خنده هر دو برخواسته از احساسات انسان

چکیدهاین مقاله به اجمال به بیان ثنوی‌گریِ آیین گنوسی می‌پردازد. گنوسیس نوعی معرفت و شناخت باطنی است که به ادعای ایشان، از طریق آن می‌توان از جهان مادی و شرّ نجات یافت و به عالم معنوی و خیر نایل آمد. آیین گنوسی به ثنویت اعتقاد دارد و خدای واقعی و

آیا عقل باور می کند که در صد میلیون احتمال، یک احتمال، با وجود حیات تطبیق کند و بقیه احتمالها، نابودی حیات را اقتضا کنند؟ عقل می خندد و سخنی که بگوید تصادف موجب شده که یک احتمال محقق شود، و نود و نه میلیون و نهصد و نود نه

انسان جزئی از طبیعت است. به حکم اینکه جزئی از طبیعت است، موجودی است در حال “شدن” و تکامل. همه تلاشش این است که خود را از قوه به فعل و از نقص به کمال برساند. تمام تلاشهای انسان نوعی حرکت از قوه به فعل و از نقص به کمال

چهار اصل : اصل یکم: همه موجودات زنده به اتفاق همه زیست شناسان در حرارت مخصوصی زندگی می کنند؛ چنانچه اگر درجه حرارت محیط زندگی آنها از صد درجه حرارت سانتی گراد بگذرد، امکان حیات، برای نود و نه درصد از این موجودات زنده باقی نمی ماند. به عقیده بعضی

نکته ای می تواند مطرح شود مبنی بر این که انسانها پدیده های طبیعی را که می دیدند در جستجوی علت آنها بودند و هر علتی را که به دست می آوردند به نوبه خود به دنبال علت دیگری برای آن بودند و همین امر بالاخره بشر را رسانده است

هر فردی از افراد بشر، درک می کند که خودش آورنده خود نیست و پدید آورنده دگر، آن هم نیست و نیز درک می کند که این موجودات عالم هیچکدام پدید آورنده وی نیستند. پس پدید آورنده وی، کسی است که مانند خودش نباشد. پدید آورنده وی کسی است که

دانشوران به حسب فطرت خود می دانند که پدیده های جهان تابع قوانین طبیعی است و تابع تصادف نمی باشد زیرا اگر پدیده ای را تحت آزمایش قرار دادند حکم می کنند همه امثال آن پدیده نیز همان حکم را دارند و اجزاء آنها همگی یکی است ولی اگر پیدایش

اگر پیدایش جهان، نتیجه تصادف بود، هرج و مرج تکوینی بر آن حکومت می کرد. در نتیجه، علمی از علوم وجود نداشت و فلسفه مفقودالاثر می شد. چون پیدایش علم و فلسفه، در اثر وجود قوانین کلی و قواعد جاریه در طبایع می باشد. دانشمندی می گوید: احتمال پیدایش زندگی

آیا زیبائی در طبیعت، وجود دارد؟ آری. جهان پر است از زیبائیها. آیا این زیبائیهائی که ما آن را زیبائیهای طبیعتش می نامیم خود به خود پیدا شده است؟ آیا طراحی نداشته؟ مهندسی نقشه آنها را ترسیم نکرده است؟ عقل می گوید: زیبائی نمی تواند طبیعی باشد و خودبخود پیدا

آیا می توان موجودی را تصور کرد که برتر و کاملتر از آن، موجودی نباشد؟ آری. به گواهی وجدان: شما معنی این پرسش را دانستید. به گواهی برهان: که صحت این پرسش باشد. اکنون می گوئیم: چنین موجودی، در خارج از تصور ما موجود است زیرا اگر موجود نباشد موجوداتی

عنصر، ماده بسیطی است که در اثر ترکیب آن با یک یا چند عنصر دیگر یا نسبتی معین، اجسام جهانی، پیدا می شوند. شماره عنصرهائی که تاکنون کشف شده اند ۹۲ یا بیشتر می باشد. فلزات، سنگها، همگی در اثر ترکیب این عناصر، پیدا شده اند. عنصر، تا قابل ترکیب

نیازهای فردا را امروز دیدن، نشانه خرد و دانش می باشد. نیروئی را در امروز برای فردا اندوختن، نشانه قدرت و توانائی می باشد. نادان، تنها امروز را می بیند و خردمند امروز و فردا را. آنکه نیاز آینده را بهتر تشخیص دهد، علمش بیشتر و عقلش کاملتر خواهد بود.

هیوم در قسمت دوم نقدش بر برهان نظم می گوید: این برهان آنگاه یک برهان تجربی بود که مکرر تجربه شده بود، یعنی مکرر جهانهایی به همین شکل و همین وضع و همین نظام از موجوداتی شاعر و انسان ماب صادر شده بود و ما با تجربه رابطه چنین نوع

۱- خلاصه نظریات هیوم در تقریر و بیان برهان نظم این است: الف . برهان نظم یک برهان تعقلی محض براساس بدیهیات اولیه نیست، برهانی تجربی است و مولود تجربه طبیعت است و باید واجد شرایط براهین تجربی باشد. ب. این برهان مدعی است که از تجارب ممتد درباره طبیعت،

علوم طبیعی، پیدایش جهان را چنین می گوید: در آغاز، گازهائی در فضا، پراکنده بوده اند، سپس متراکم شده اند. در اثر تراکم گازها، کرات، آتشینی پیدا شده که ما آنها را خورشید می نامیم. سیارات آسمانی از خورشید ها جدا شده اند و به گرد خورشید به چرخیدن، پرداخته

یکی از قطعی ترین قوانینی که در علوم طبیعی ثابت شده و با بداهت و جدائی مطابقت دارد، قانون ملازمه حرارت با حرکت، می باشد، یعنی حرارت، همیشه رفتنی است و ماندنی نیست. این قانون حکم می کند که این جهان ما، از نیستی به هستی آمده و همیشه نبوده

((ژولیو)) دانشمند معروف می گوید: اگر فواصل الکترونهای بدن یک انسان را از میان برداریم، به طوری که الکترونها به هسته مرکزی بچسبند، پیکر انسان آن قدر کوچک خواهد شد که به زحمت با ذره بین دیده می شود، در صورتی که وزن او تفاوتی نمی کند. همه اجسام این

یک تحلیل ساده نشان می دهد که ماهیت ” شرور “، عدم است، یعنی بدیها همه از نوع نیستی و عدمند. این مطلب، سابقه زیادی دارد. ریشه این فکر از یونان قدیم است. در کتب فلسفه، این فکر را به یونانیان قدیم و خصوصا افلاطون نسبت می دهند، ولی متأخران

اولویت و عدم اولویت و نیز مالکیت و عدم مالکیت در رابطه میان مخلوقات نسبت به یکدیگر و نسبت به بعضی امور معنا دارد؛ ولی اولویت و مالکیت در ارتباط با خداوند معنا ندارد؛ چرا که مخلوق هر چه دارد از صفات ثبوتی خداوند است و اولویت و مالکیت مخلوق