دسته بندی :دلنوشته

همیشه غیر تو را کرده ام طلب از تو ببخش! نیت و مقصود من الهی نیست مرا به سوی خودش می کشد چنان نفسم که یک دو گام دگر تا خود تباهی نیست فقط تو مشتری دست خالی ام هستی اگرچه پیش تو دل گاه هست و گاهی نیست اگر

خداوند مهربانم… خداوند مهربانم ببخش که فراموش کردیم برای چه پا به زمین گذاشته‌ایم فراموش کردیم بزرگیت و همه لطف ومحبت های بی دریغت را سرمایه هایمان را برای هیچ خرج میکنیم انگار تمام شدنی نیست و چه زود تمام میشود این سرمایه انگار که چشم برهم زدنی بود این

سومین بقعه ای که در خوزستان به نام امام رضا دیمی مشهور است در دزفول واقع شده است. این بقعه در ضلع شرقی شهر دزفول، نزدیک میدان بزرگ و نوساز، در کنار کوره های آجرپزی که هنوز هم تعدادی از آنها دایر است واقع شده و این کوی را محلّه

این‌ها حداقل نقش‌هایی است که یک مرد باید توی زندگی بپذیرد. مرد بودن کار راحتی نیست. اصلاً سایه مرد که بالای سر یک خانه باشد (تأکید می‌کنم، یک مرد، نه نامرد) حس امنیت هم هست. لبخند هست. دل‌خوشی هست. حتی اگر هیچی هم نباشد. آن امنیت داشتن برای زن خیلی

بقعه دیگر امام رضا دیمی در خارج شهر شوشتر، در شرق بقعه سید محمّد گیاهخوار و غرب بقعه صاحب الزمان و تقریباً مشرف به رودخانه شطیط بقعه دیگر إمام رضا دیمی واقع است. طول ایوان ورودی بنا ۴/۵متر و عرض آن ۳/۴۰ متر و عرض تمامی بنا ۱۴/۳۰ متر است.

در جنوب شهر شوشتر، پس از خرابه های حصار شهر، در پشت بقعه امامزاده عبد اللّه، کمی دورتر از پلهای شاه علی و لشکر، بقعه إمام راضاعلیه السلام دیمی واقع ( دیار شهریاران، بخش أوّل، ۴/۱ – ۵۸۳ و علیه السلام علیه السلام علیه السلام ؛ ابن بطوطه، سفرنامه، ۲۰۲/۱.

یاقوت حموی در معجم البلدان و بغدادی در مراصد الاطلاع به نقل از مسعر بن مهلهل می نویسد: در اهواز چند رود جاری است، از جمله رود ششتر (شوشتر) است که به وادی عظیمی می رود و در وادی پلی بر روی آن بسته اند و بر روی پل مسجد

در منابع از حرکت إمام رضاعلیه السلام از اهواز به تستر (شوشتر) و همچنین دزفول ( مرآت البلدان، ۴۹۸/۱. ) یادی نشده است، هر چند که این دو شهر از نواحی خوزستان به شمار می رفته اما با توجه به صراحت منابع که مسیر حضرت رضاعلیه السلام را از اهواز

نکاتی درباره اربق و اربک یاقوت حموی معتقد است که اربق و اربک دو منطقه جداگانه در خوزستان است، اربق از نواحی رامهرمز است و اربک شهر و ناحیه ای است از اهواز که ( معجم البلدان، ۱۸۸/۱؛ مرآت البلدان، ۳۰/۱. ) دارای قراء و مزارع است و نیز پلی

دسیسه‌ای دیگری شبهه‌ها و وسوسه‌های عمران چنان از دل وی گریختند که گویی اشباح مه گون از برابر خورشید حقیقت دور شدند. عمران حس کرد که دوباره متولد شده است. حاضران پراکنده شدند. در زیر نور مهتاب، عمران به سوی خانه امام ره می‌سپرد. عموی حضرتـمحمد بن جعفر (ع) ـبه

ورود إمام رضا(ع) به اهواز إمام رضاعلیه السلام از بصره به سوی اهواز حرکت کرد ولی از جزئیات مسیر حرکت ( الخرائج و الجرائح، ص ۱۰۴. ) إمام علیه السلام و منزلگاههایی که حضرت در آن توقف فرمود منابع هیچ گزارشی ارائه نکرده اند. آنچه مسلم است منازلی را که

شیخ صدوق به سند خود از أبو الحسن صانع و او از عموی خود نقل می کند که: من با حضرت رضاعلیه السلام تا خراسان همراه بودم و با ایشان مشورت کردم درباره قتل رجاء بن أبی ضحاک که آن جناب را به خراسان آورد، پس آن جناب مرا از

اهواز در اواخر سال ۵۱ ه’ ق توسط أبو موسی اشعری در زمان زمامداری عمر بن خطاب فتح شد. ابن حوقل که کتاب خود صوره الأرض را در سال علیه السلام (۱) صلی الله علیه واله ۳ ه’ ق تألیف کرده است، حدود خوزستان را به شرح ذیل وصف می

راه کنونی بصره به اهواز، براساس نقشه های جدید امروزه از بصره به «العشار» (Ashar -Al) با عبور از شط العرب و از آن جا به سمت «تنومه» (Tanumeh) و سپس «یمین» (Yamin) و «جاسم» (Jasim) و سپس از مرز ایران به سمت «شلمچه» (shalamcheh) و از آن جا به

ناصر خسرو که در سال ۴۳۸ ه’ ق از شهر ابلّه دیدن کرده در سفرنامه خود می نویسد: شهر ابلّه بر کنار نهر است و نهر، بدان موسوم است، شهری آبادان دیدم با قصرها و بازارها و مساجد و اربطه (رباطها = کاروانسراها) که آن را حدّ و وصف نتوان

آتشی نمى سوزاند “ابراهیم” راو دریایى غرق نمی کند “موسى” را مادری، کودک دلبندش را به دست موجهاى خروشان “نیل” می سپاردتا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش دیگری را برادرانش به چاه مى اندازندسر از خانه ی عزیز مصر درمی آوردمکر زلیخا زندانیش می کند ، اما

الان که این دلنوشته را می نویسم خوابگاهم نشستم کسی نیست و من تنهایم و زمان را مناسب دیدم تا کمی با خودم خلوت کنم. نه! نه! بگذارید به عقب برگردم یک روز غروب تو خونه بودم و مشغول شستن ظرف ها بودم و تلوزیون روشن بود و گوشم به

از بصره تا سوق الاهواز امام علیه السلام هنگامی که از بصره خارج شد به استناد منابع و تواریخ معتبر، از طریق بصره وارد سوق الاهواز (خوزستان) شد. ابن رسته در الاعلاق النفیسه، ابن حوقل در صوره الأرض جیهانی در إشکال العالم، اصطخری در مسالک الممالک و قدامه بن جعفر

خداوند را باز به مهمانی دلم دعوت می کنم ، نمی دانم که دعوتم را می پذیرد یا نه ؟ ولی یک عاشق از معشوقه خود دست نخواهد کشید . آن قدر درش را خواهم کوبید، یا از درگاهش مرا می راند یا مرا می پذیرد. بیا عزیزم دلم ،

بهترین دوست، خداست، او آن قدر خوب است که اگر یک گل به او تقدیم کنید دسته گلی تقدیم تان می کند و خوب تر از آن است که اگر دسته گلی به آب دادیم، دسته گل هایش را پس بگیرد. خداوند، گوش ها و چشم ها را در سر

گفتندبیا، تمام کن این قصه راکه کاروان آهنگ سفرکرده است! و من با سکوتی تلخ ،فریاد زدم ، پای آمدنم نیست. گفتند بال بگشا! پرواز کن، گفتم: افسوس پر پرواز ندارم!   بغض کهنه گلویم ملتهب شد و چشمان خیسم اقرار کرد که هرچه هست در این پینه های دل