غیبت
نهی از غیبت مردم مَرَرتُ لیلهَ اُسرِیَ بیعلی قَومٍ یَخمِشُونَ وُجوهَهُم بأظفارِهمِ، فقلتُ: یا جَبرَئیلُ، مَن هؤلاءِ ؟ فقالَ: هؤلاءِ الذینَ یَغتابُونَ الناسَ ویَقَعُونَ فی أعراضِهِم. (۹/۴۴۵۰؛ تنبیه الخواطر: ۱/۱۵۱) در شب معراج، مردمی را دیدم که چهرههای خود را با ناخنهایشان میخراشند. پرسیدم: ای جبرئیل، اینها کیستند