دسته بندی :نبوت

امام صادق (ع) فرمود: خدای تبارک و تعالی ابراهیم را بنده خود برگزید قبل از آنکه پیامبر شود، و او را پیامبر نمود قبل از آنکه رسول شود، و او را رسول خود ساخت پیش از آنکه خلیل شود، و او را دوست گرفت قبل از آنکه او را امام

مناظره حضرت با رأس الجالوت:  امام رضا علیه السلام رو به رأس الجالوت، بزرگ یهودیان، کرد و فرمود: «تو می‌پرسی یا من بپرسم؟»  گفت:« من می‌پرسم؛ ولی باید از تورات و انجیل یا زبور داود و صحف ابراهیم و موسی با من صحبت کنید. شما نبوت حضرت محمد صلی الله

مقدمه در حوزه مسائل اعتقادی، مبحث راهنماشناسی از اهمیتی ویژه و جایگاهی والا برخوردار است. از فروع مبحث راهنماشناسی، بحث طرق اثبات نبوت خاصه یا راه‌های تشخیص مصادیق راستین پیامبری از مدعیان دروغین است. پس از قبول لزوم نبوت و ارسال رسل از سوی خدا برای هدایت بشر، از جمله

امام صادق (ع) فرمود: خدای تبارک و تعالی ابراهیم را بنده خود برگزید قبل از آنکه پیامبر شود، و او را پیامبر نمود قبل از آنکه رسول شود، و او را رسول خود ساخت پیش از آنکه خلیل شود، و او را دوست گرفت قبل از آنکه او را امام

بحثی مطرح است که آیا غیر مسلمانان که موحد و به قیامت معتقدند و برای خدا کار می‏کنند وضعشان چگونه است ؟ در میان اهل کتاب مردمی یافت می‏شوند که نه مسیح را فرزند خدا می‏دانند و نه عزیر را ، و نه ثنوی و آتش پرستند ، نه می‏گویند

مقدمه: پیامبر اسلام همانند سایر پیامبران الهی برای اثبات نبوت خود معجزات فراوانی داشته است که بزرگترین آنها قرآن است. در این مقاله سعی شده است مسئله معجزه بودن قرآن مجید بیان گردد. قرآن کریم معجزه جاویدان خاتم پیامبران است.پیامبران پیشین از قبیل ابراهیم و موسی و عیسی که هم

همانگونه که از لفظ آن استفاده می شود – به کارخارق العاده ای گفته می شود که مدعیان نبوت برای اثبات مدعای خود که ارتباط با عالم غیب و خدای عالم هستی بوده می آوردند ودیگران را نیز بمقابله و معارضه و آوردن مثل آن دعوت می کنند، و چون

منطقیین می گویند ما سه گونه دلالت داریم. ۱ – دلالت قراردادی ۲ – دلالت طبیعی ۳ – دلالت عقلی. دلالت قراردادی یعنی آنکه چیزی را نشانه چیزی قرار بدهند بطوریکه اگر قرارداد خلافش می بود بر خلاف دلالت می کرد. مثلا دلالت الفاظ بر معانی؛ «نان» بحسب قرارداد اسم

مقدمه توجه انسان ها به معجزه به عنوان پدیده ای غیر عادی و دلالت آن، بویژه بر صدق مدعای آورنده اش، به زمان صدور معجزات به دست پیامبران الهی علیهم السلام باز می گردد. از قرآن کریم چنین برمی آید که مردم از پیامبران خویش که مدعی نبوت الهی بوده

پاسخ: در ابتدای سخن لازم است نبوّت را تعریف نمائیم، برای همین منظور سخنی از شهید مطهری ـ رحمه الله علیه ـ را نقل می کنیم؛ ایشان انبیاء را گروهی از افراد بشر می داند که دستورهای خدا را از ناحیه خداوند می گیرند و به مردم ابلاغ می کنند

پاسخ: علویّون امروزه در شمال لبنان و ساحل سوریه و کوه های علویین و مناطق اسکندرون و بعضی مناطق جنوبی ترکیه ساکن هستند.[۱] از نظر اعتقادی عقائد آنها از عقائد شیعه اثنی عشری جدا نیست؛‌ زیرا علویین مانند شیعه امامیه(اثنی عشری) به رسالت حضرت محمد بن عبدالله ـ صلّی الله

پاسخ: با صرف نظر از کج اندیشی ها در تلقی نصوص و آیات الهی و سخنان رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ، آنچه مبدأ و مبنای تفرّق و تشتّت و به وجود آمدن مذاهب و فرق مختلف گردید. قدرت طلبی ها و مقام خواهی هایی بود که

پاسخ: ظهور دین اسلام با اعلام جاودانگی آن و پایان یافتن دفتر نبوت توام بوده است. مسلمانان همواره ختم نبوت را امر واقع شده تلقی کرده اند، هیچ گاه برای آنها این مساله مطرح نبوده که پس از حضرت محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ پیغمبر دیگری خواهد

آیا پیامبر اسلام به معجزات پیشنهادی پاسخ داده است؟ برخی از مخالفان اسلام تلاش کرده اند تا با استناد به آیات قرآن ثابت کنند که پیامبر اسلام بر خلاف دیگر پیامبران خدا نتوانسته به درخواست مخالفانش پاسخ دهد و معجزه ای پیشنهادی ارائه دهد. برای روشن شدن مساله باید بدانیم

بیایید ساختار آیاتی را که در آنها به گونه‏ای سخن از وحی و نبوت رفته است‏ببینیم. درمعنایی عام، تمامی کلمات به کار رفته در متون مقدس، نوعی وحی، خبر، پیام، نبوت یاچیزی از این سنخ هستند که با وارسی شکل یا محتوای آنها و یا نسبتهایی که با هم و

از کارهایی که رسم ادب و شیوه اظهار محبت خالصانه است، همراهی در مصیبت هاست. برای توضیح مطلب به برخی از رنجها و مصیبت های آن حضرت اشاره می کنیم تا شاید دلهای زنگار گرفته از گناه مان بیدار گشته و به نور آن امام جلا یابد: مستور بودن آن

منتقب نهم اشتراک حضرت صدیقه سلام‏اللَّه‏علیهاست با امیرالمؤمنین و یازده فرزند معصومش، در محدث بودن (یعنى شنیدن حدیث فرشتگان). منصبهاى الهى سه قسم است: نبوت، رسالت، و امامت. علماى عامه در کتب خود نقل کرده‏اند که عبداللَّه بن عباس آیه‏ى (و ما ارسلنا من قبلک من رسول و لا نبى)

مقدمه در حوزه مسائل اعتقادى، مبحث راهنماشناسى از اهمیتى ویژه و جایگاهى والا برخوردار است. از فروع مبحث راهنماشناسى، بحث طرق اثبات نبوت خاصه یا راه‏هاى تشخیص مصادیق راستین پیامبرى از مدعیان دروغین است. پس از قبول لزوم نبوت و ارسال رسل از سوى خدا براى هدایت‏بشر، از جمله مسائلى

نقد و بررسى ادله مذکور (۲۰) اشکال بر دلیل اول: مطابق دلیل اول، کسى که قادر بر آوردن معجزه(خرق عادت ملموس) باشد، قادر بر ارتباط وحیانى (خرق عادت غیر ملموس) نیز هست. اما این دو خرق عادت از یک سنخ نیست، بلکه یکى از ناحیه قدرت است و دیگرى در

اگر ما باشیم و این ساختمان بشر، می‏بینیم این‏ ساختمان بشر هم نیاز دارد به رهبری و هدایت، و هم نیاز دارد به اینکه آن غریزه‏ منفعت جویی فردی او را رام کند یا به قول فروید آن را تعالی بدهد یعنی‏ متوجه مسائل بالاتری بکند تا مصالح اجتماعی‏اش هم

نویسنده‌ با شمارش‌ برخی‌ احکام، فلسفه‌ حکم‌ را صرفاً‌ معطوف‌ به‌ بُعد باطنی‌ عمل‌ می‌کند، حال‌ آنکه‌ اساس‌ شریعت‌ اسلام، تأکید بر ربط‌ وثیق‌ میان‌ “ظاهر و باطن‌ عمل” دارد. گرچه‌ گوهر احکام‌ عملی، همان‌ التفات‌ نظری‌ و قرب‌ باطنی‌ به‌ خدای‌ متعال‌ است‌ اما حتی‌ ماد‌ی‌ترین‌ عمل‌ (با معیارهای‌

در آیات قرآن کریم، عادل بودن و قیام به عدل بعنوان یک صفت مثبت برای خداوند ذکر شده است یعنی در قرآن تنها به تنزیه خداوند از ظلم و ستم در آیات قرآن قناعت نشده است بلکه به طور مستقیم نیز صفت عدالت برای خداوند اثبات شده است چنانکه می

پرسش  ـ طبق آیه ابتلا می‏دانیم که مقام امامت بالاتر از مقام نبوت است. آیا مقام و منصب امامت حضرت علی(ع) و ائمه(ع) با مقام انبیاءاولوالعزم برابر است؟ آیا حضرت ابراهیم(ع) که دارای مقام نبوت و هم امامت بودند از حضرت علی(ع) بالاتر نیستند؟ لطفاً با دلیل عقلی توضیح بفرمایید.

 سخن گفتن پیامبران به فراخور فهم مردم     انّا مَعاشِرَ الأنبیاءِ اُمِرنا أن نُکلِّمَ النّاسَ علی قَدرِ عُقولِهِم.    (۱۲/۵۷۹۶؛ بحار: ۷۷/۱۴۰) ما، جماعت پیامبران، فرمان داریم که با مردم به فراخور فهم و خردهایشان سخن بگوییم. خوشرویی و مصافحه، از اخلاق انبیا     مِن أخلاقِ النَّبیِّینَ والصِّدِّیقینَ البَشاشَهُ اذا تَراءوا،