هر چند بزرگ‌سالان ممکن است خودشان را افرادی مشکل‌پسند و بیش از اندازه حساس ببینند، تجربه‌شان ناشی از شخصیت آن‌ها نیست، بلکه به دلیل کارآیی، هماهنگی و بلوغ دستگاه عصبی مرکزی آن‌ها است.
کودکان دارای اختلال یکپارچگی حسی مجبور هستند هر گونه دریافت حسی را که باید به طور غیرارادی پردازش شود، به طور ارادی پردازش کنند. علاوه بر این، هر دریافت حسی به هر شکلی که ثبت شود، به وسیله پایانه‌های عصبی بیش از اندازه حساس (برسی نرم به عنوان وسیله‌ای دردآور حس می‌شود) یا دارای حساسیت پایین (وقتی کودک دائماً به شما مشت می‌زند متوجه نیست که به شما صدمه می‌زند – او چنین احساسی ندارد) تحریف می‌شود.
بچه‌های دارای اختلال یکپارچگی حسی اغلب به علت پردازش ناکارآمد اطلاعات حسی به آسانی خسته می‌شوند و بسیار مستعد تجربه بار سنگین حسی حتی در موقعیت‌های ظاهراً حسی پایین هستند. بچه‌ها ممکن است قادر به تمرکز بر روی کاری که انجام می‌دهند، نباشند زیرا مغزشان اکثراً سرگرم پردازش نکات کم‌اهمیت تجربه حسی است. به عنوان مثال: کش شلوار کمرم را اذیت می‌کند، زیرپیراهنی‌ام مناسب نیست. موهایم به اندازه کافی محکم بسته نشده است، این غذا خیلی آبکی است. هماهنگی حرکتی معمولاً تحت تأثیر قرار می‌گیرد و بچه‌ها ممکن است شلختگی، بی‌قراری یا قادر نبودن به نشستن سر کلاس را نشان دهند. این حرکت مفرط به جای ناشی شدن از حالت عصبی، روش بدن برای تلاش در به دست آوردن واکنش حسی مورد نیازش است. این اختلال ممکن است از طریق حساسیت‌زدایی و آموزش به کودکان و آماده کردن آن‌ها با یک برنامه حسی پربار که به حساسیت‌زدایی عوامل حسی متداول کمک می‌کند، مغلوب شود.
غش
درد، ترس، خستگی، گرسنگی، هیجانات عاطفی یا ایستادن بدون حرکت به مدت طولانی عوامل شناخته شده‌ای هستند که جریان اکسیژن به مغز را دچار وقفه می‌کنند و ممکن است موجب از دست دادن موقت هوشیاری یا همان غش شوند. هدف از کمک‌های اولیه بهبود خون رسانی به مغز مصدوم، قرار دادن او در وضعیتی راحت و درمان جراحاتی است که ممکن است هنگام افتادن ایجاد شده باشد. معمولاً مصدوم به سرعت بهبود می‌یابد.
علائم و نشانه‌ها
– احساس سرگیجه، ضعف و گاهی تهوع
– تعریق
– پوست رنگ پریده
– نبض کند
– از دست دادن کوتاه مدت هوشیاری
نحوه برخورد با غش
پاها را بلند کنید
– اگر مصدوم غش کرده است، برای بهبود جریان خون، پاهای او را به آرامی تا بالاتر از سطح قلب بلند کنید.
– اگر احساس غش می‌کند اما هنوز غش نکرده است، از او بخواهید دراز بکشد و پاهایش را مانند حالت غش بلند کنید.
– پاهای او را با بدن خود یا چند بالش و پتوی تا شده بالا نگه دارید.
مصدوم را در وضعیت راحتی قرار دهید
– لباس‌های تنگ را شل کنید.
– اطمینان یابید که هوای تازه به مصدوم می‌رسد.
اگر داخل ساختمان هستید پنجره را باز کنید یا صورتش را جلوی پنکه قرار دهید.
– تماشاچیان را عقب برانید.
– پس از به هوش آمدن، به او قوت قلب بدهید.
جراحات را درمان کنید
– دنبال جراحاتی بگردید که ممکن است هنگام افتادن مجروح ایجاد شده باشد.
– درمان متناسب با جراحات را انجام دهید.
مصدوم را بلند کنید
– وقتی حال مصدوم بهتر شد، به او کمک کنید به آهستگی بنشیند.
– اگر مصدوم مجدداً احساس غش کرد، به او کمک کنید دراز بکشد.
– تا زمانی که مصدوم احساس بهبودی کامل کند پاهای او را بالا نگه دارید.
– مجددا به او کمک کنید تا بنشیند. این کار را به آهستگی انجام دهید و اطمینان یابید که دیگر احساس غش ندارد.
– اگر نگران مصدوم هستید، با پزشک او تماس بگیرید.
نکته مهم
– اگر مصدوم به هوش نیامد، مجرای تنفسی او را باز کنید، تنفس را بررسی کنید و برای شروع احیای قلبی – ریوی آماده باشید.
– آمبولانس خبر کنید.
