ارتقاء و تحکیم ارزشهای معنوی و اخلاقی۲۵

 تدبیر ش۴۶ضرورت داشتن تقوای الهی، شجاعت و عدم ملاحظه حرف مردم
 ما نه فقط در عمل احتیاج به شجاعت داریم، در فهم هم احتیاج به شجاعت داریم. در فهم فقیهانه، احتیاج به شجاعت هست؛ اگر شجاعت نبود، حتّی در فهم هم خلل به وجود خواهد آمد. درک روشن از کُبریات و صُغریات؛ گاهی انسان کُبریات را درست می‌فهمد، در صُغریات اشتباه می‌کند. این درک صحیح از مبانی دین و از موضوعات دینی و از موضوعات خارجی منطبق با آن مفاهیم کلی و عمومی ـ یعنی کُبریات و صُغریات ـ احتیاج دارد به اینکه ما شجاعت داشته باشیم، ترس نداشته باشیم؛ و الاّ ترس از مالمان، ترس از جانمان، ترس از آبرویمان، انفعال در مقابل دشمن، ترس از جوّ، ترس از فضا؛ اگر این حرف را بزنیم، علیه ما خواهند بود؛ اگر این حرف را بزنیم، فلان لکّه را به ما خواهند چسباند؛ این ترس‌ها فهم انسان را هم مختل می‌کند. گاهی انسان به خاطر این ترس‌ها، به خاطر این ملاحظات،  صورتِ مسئله را درست نمی‌فهمد؛ نمی‌تواند مسئله را درست درک بکند و حل بکند؛ موجب اشتباه خواهد شد. لذا «وَلا یخْشَوْنَ أَحَدًا إِلاَّ اللَّهَ» (الاحزاب ۳۹ ) خیلی مهم است؛ در این آیه شریفه «الَّذِینَ یبَلِّغُونَ رِسَالاتِ اللَّهِ وَیخْشَوْنَهُ وَلا یخْشَوْنَ أَحَدًا إِلاَّ اللَّهَ وَکَفَی بِاللَّهِ حَسِیبًا»( الاحزاب۳۹ )؛  معلوم می‌شود شرط بلاغ و ابلاغ و تبلیغ، همین عدم خشیت است که: «وَلا یخْشَوْنَ أَحَدًا إِلاَّ اللَّهَ» (الاحزاب ۳۹ ). می‌گویی: آقا! اگر این کار را بکنم، ممکن است در دنیا سرم کلاه برود. خوب!  « وَکَفَی بِاللَّهِ حَسِیبًا »؛(الاحزاب ۳۹ ) محاسبه را به خدا واگذار کنید و بگذارید خدا برایتان محاسبه کند. اگر پروای قضاوت‌های مردم، داوری‌های گوناگون مردم را به جای پروای از خدا گذاشتیم، مشکل درست خواهد شد؛ چون پروای از خدای متعال تقواست. اگر این را کنار گذاشتیم و ترس مردم جایگزین شد، آن‌وقت فرقانی هم که خدای متعال گفته، پیدا نخواهد شد؛«إِن تَتَّقُواْ اللّهَ یجْعَل لَّکُمْ فُرْقَاناً» (انفعال ۲۹ )؛ این فرقان ناشی از تقواست؛ روشن شدن حقیقت برای انسان، دستاورد تقواست و به نظر من این مسئله خیلی مهم است؛ مسئله خشیت از مال و جان و حرف مردم و آبرو و زمزمه‌ها و حرف‌ها و حدیث‌ها و تهمت‌ها و اینها، خیلی مهم است؛ این‌قدر این مسئله مهم است که خدای متعال به پیغمبرش خطاب می‌کند و او را برحذر می‌دارد: «وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَیهِ أَمْسِکْ عَلَیکَ زَوْجَکَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ وَتَخْشَی النَّاسَ وَاللَّهُ أَحق أَن تَخْشَاهُ»(احزاب ۳۷ )؛ ملاحظه حرف مردم، ملاحظه این تهمتی که خواهند زد، ملاحظه چیزی را که خواهند کرد، نباید کرد؛ «وَاللَّهُ أَحق أَن تَخْشَاهُ»( احزاب ۳۷). به نظر من یکی از چیزهایی که فتوحات گوناگون امام را ارزانی آن بزرگوار داشت، همین شجاعت او بود که فتوحات علمی، فتوحات معنوی، فتوحات سیاسی، فتوحات اجتماعی، این مجذوب شدن دل‌ها به آن بزرگوار را ـ که واقعاً چیز عجیبی بود ـ به وجود آورد و شجاعت آن بزرگوار این بود که ملاحظه هیچ چیزی را نمی‌کرد. بالاخره اهل فتنه مایلند که خشیت خودشان را، خوف از خودشان را در دل نخبگان و خواصّ، به جای خشیت از خدا بنشانند؛ یعنی مایلند که از آنها ترسیده بشود؛ « الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَاناً وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ»( آل عمران۱۷۳). یعنی اینکه دائماً دارند به ما می‌گویند: آقا! « إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ »( آل عمران۱۷۳)، جوابش همین است: «وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ»(آل عمران۱۷۳ ). نتیجه‌اش هم این است: « فَانقَلَبُواْ بِنِعْمَهٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ یمْسَسْهُمْ سُوءٌ » (آل عمران ۱۷۴ ). نتیجه این احساس، این درک، این حقیقت روحی و معنوی همین است که: « فَانقَلَبُواْ بِنِعْمَهٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ یمْسَسْهُمْ سُوءٌ »( آل عمران ۱۷۴ ). بنابراین، بایستی این شجاعت را داشت و لازم شد.۱    ۱.  ۰۲/۰۷/۸۸        بیانات در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری لزوم حرکت برای نصرت دین خدا
به خدای متعال باید توکّل کرد. به خدا باید اعتماد کرد. به خدای متعال باید حسن ظنّ داشت. خدای متعال وعده کرده است: « وَلَینصُرَنَّ اللَّهُ مَن ینصُرُهُ»؛(حج ۴۰) آن کسانی که در راه نصرت دینِ خدا حرکت می‌کنند، وقتی حرکت کنند، خدا آنها را نصرت می‌دهد. بله! طرفدار دین خدا باشیم. کاری هم انجام ندهیم، گوشه خانه بخوابیم، نصرتی وجود ندارد؛ اما وقتی که حرکت می‌کنیم برای نصرت دین خدا، ممکن است هزینه هم داشته باشد، اما نصرت قطعی است؛ همچنانی که از اول انقلاب تا امروز، در چالش‌های گوناگون، ملت ایران پیروز شده است؛ این نصرت الهی است.
 در جنگ تحمیلی، هشت سال، تقریباً همه دنیای مطرح آن روز، پشت سر دشمن ما قرار گرفتند و با ما جنگیدند؛ آمریکا به آنها کمک کرد، شوروی به آنها کمک کرد، ناتو به آنها کمک کرد، همسایگان بی‌انصاف به آنها کمک کردند؛ پول دادند، امکانات دادند و همه اینها در مقابل جمهوری اسلامی قرار گرفتند و قصدشان تجزیه ایران بود، قصدشان جدا کردن خوزستان بود، قصدشان تصرف سرزمین بود که بتوانند جمهوری اسلامی را به بی‌کفایتی متّهم کنند و ساقط کنند؛ اما خدای متعال تو دهن آنها زد و ملت ایران با صبر خود، با ایستادگی خود، با بصیرت خود، به دشمنان آنچنان ضربه‌ای وارد کرد که عقب‌نشینی کردند. این امکان همیشه در اختیار شماست.۸   ۸.   ۸۸/۰۷/۱۵     بیانات در دیدار عمومی مردم چالوس و نوشهر
احترام به زن در چیست؟
احترامِ به زن این است که به زن فرصت داده بشود تا آن نیروها و استعدادهای برجسته و عظیمی را که در درون هر انسانی خدای متعال به ودیعه نهاده است – از جمله زن و استعدادهایی که فقط در درون زنان وجود دارد – این استعدادها در سطوح مختلف بروز کند؛ در سطح خانواده، در سطح جامعه، در سطح بین‌المللی، برای علم، برای دانش و معرفت و تحقیق، برای تربیت و سازندگی. احترام به زن این است. من می‌بینم این در جامعه ما به توفیق الهی، به فضل الهی دارد خودش را کاملاً نشان می‌دهد.۱۱    ۱۱. ۲۸/۰۷/۸۸       بیانات در دیدار جمعی از بانوان قرآن‌پژوه زنان از دیدگاه اسلام :محور، عبرت و آیینه کلّ جامعه
اسلام برخلاف آن جوری که همیشه در نظام‌های طاغوتی وجود داشته است که با چشم دیگری اصلاً به زن نگاه می‌کردند، به زن شخصیت می‌دهد. … یعنی زن را نه فقط محور و عبرت و آیینه‌ای برای زنان، بلکه برای کلّ جامعه قرار می‌دهد. می‌شد یک مرد انتخاب بکنند. نه این در مقابله با آن نگاه انحرافی و غلطی است که نسبت به زنان وجود داشته. این نگاه، همیشه هم تحقیرآمیز نبوده؛ اما همیشه غلط بوده. همیشه به شکل غلطی در نظام‌های طاغوتی به زن نگاه شده؛ امروز در غرب هم همین جور است. حالا عدّه‌ای از زنان – مثل خیلی از مردان – در همین نظام‌های غربی شخصیت‌های برجسته و محترم و پاکیزه‌ای ممکن است در بیایند، لیکن نگاه عمومی به زن که در فرهنگ غربی نهادینه شده، نگاه غلطی است؛ نگاه ابزاری است، نگاه اهانت‌آمیز است. از نظر غرب، علّت اینکه شما نباید توی چادر باشید، نباید حجاب داشته باشید، این نیست که آزاد باشید. شما دارید می‌گویید من با حجاب هم آزادی دارم. او چیز دیگری مورد نظرش است؛ زن را برای نوازش چشم مرد، برای بهره‌وری نامشروع مرد، می‌خواهند به شکل خاصّی در جامعه ظاهر بشود. این، بزرگ‌ترین اهانت به زن است؛ حالا ولو با چندین لفّاف تعارف‌آمیز این را بپوشانند و اسم‌های دیگری رویش بگذارند.۱۱     ۱۱. ۲۸/۰۷/۸۸       بیانات در دیدار جمعی از بانوان قرآن‌پژوه