برخی از خانواده ها به پسرهایی که سربازی نرفته اند، دختر نمی دهند. برخی دیگر به پسرهای سرباز هم دختر نمی دهند. برخی از خانواده ها نیز برای پسر سرباز نرفته شان خواستگاری نمی روند و بعضی دیگر هم برای پسر سربازشان زن نمی گیرند. خب در این شرایط، سوال مهم این است که آیا واقعاً نباید با پسری که سربازی نرفته ازدواج کرد یا نه؟
اگر خواستگاری دارید که سربازی نرفته است و نمی دانید که چه پاسخی باید به او بدهید به این قسمت خوب توجه کنید. عموما پسرها به چند دلیل سربازی نمی روند: برخی از سربازی فرار می کنند. عده ای دلیلی نمی‌بینند که سربازی بروند و عده ای به دلیل اشتغال به تحصیل هنوز فرصت رفتن به سربازی نداشته اند.
گروه اول،گروه خطرناکی است و باید از ازدواج با آنها اجتناب کنید. این افراد حاضر نیستند که خود را به سختی بیندازند و معمولاً از پذیرش هرگونه مسئولیتی سرباز می زنند و به قول معروف بی کار و بی عارند. باید توجه داشت که هرگز نمی توان به افراد این گروه اعتماد و تکیه کرد.
آنها ترجیح می دهند یک شبه ره صد ساله را بروند و معمولا می گویند: « چرا باید سربازی بروم وقتی می توانم این زمان را کار کنم و دو سال جلوتر باشم؟ » این استدلال اگر چه منطقی به نظر می رسد اما در واقع نشان می دهد که پسر نمی خواهد با واقعیت های موجود کنار بیاید و به دنبال فرار از وظایف خود است.
گروه دوم، کسانی اند که به دلیل شرایط کاری و خانوادگی دلیلی برای سربازی رفتن نمی بینند. بیشترین افراد این گروه را کسانی تشکیل می دهند که به کارهای آزاد اشتغال دارند.
ازدواج با افرادی که حاضر نیستند هرگز به سربازی بروند مشکلات زیادی در زندگی فردی و زناشویی ایجاد می کند زیرا جامعه و قانون ما برای آنها محدودیت هایی ایجاد نموده است.
طبق قوانین کشور ما استخدام و به کارگیری فردی که سربازی نرفته به خصوص در ادارات دولتی و نیمه دولتی ممنوع است. نقل و انتقال هرگونه سند رسمی برای این افراد غیر ممکن است. مثلاً این افراد حق خرید و فروش خانه، مغازه و … به نام خود را ندارند. حق خروج از کشور و رفتن به سفرهای برون کشوری از این افراد سلب شده است. در واقع به این افراد پاسپورت داده نمی شود.
و اما گروه سوم، کسانی هستند که به دلیل ادامه تحصیل و پیشرفت علمی به صورت موقت رفتن به سربازی را به عقب انداخته اند که کاملاً منطقی و درست است.
بر این اساس افراد با فرض طی سریع مدارج علمی در ۲۳ سالگی از مقطع کارشناسی و در ۲۵ سالگی از مقطع کارشناسی ارشد فارغ التحصیل می شوند. اگر این افراد بخواهند پس از اتمام تحصیلاتشان تازه دوران خدمت سربازی را طی نمایند و بعد به فکر ازدواج بیفتند یعنی تقریباً باید در سن ۲۷ الی ۲۸ سالگی ازدواج نمایند. در حالیکه ازدواج نه منافاتی با ادامه تحصیل و پیشرفت علمی فرد دارد و نه با سربازی رفتن در تضاد است.
البته زندگی متاهلی و سربازی رفتن سختی های خاص خود چون کم درآمدی، سختی کار، دوری و … را برای زن و مرد به همراه می‌آورد ولی شیرینی های زندگی مشترک آنقدر زیاد هست که بتوان به خاطر رسیدن به آن برخی از تلخ‌کامی ها را تحمل کرد.
پس اینکه عده ای سربازی نرفتن پسر را دلیل محکمی برای رد خواستگاری پسر معرفی می کنند، در حالیکه پسر به دلیل اشتغال به کار، حرفه یا تحصیل و بالاجبار رفتن به سربازی اش را به تعویق انداخته است اشتباهی بزرگ است.
