زنان برگزیده و الگو در قرآن

قرآن در کنار هر مرد بزرگ و قدیسی، از یک زن بزرگ و قدیسه یاد می‏کند، از همسران آدم و ابراهیم و از مادران موسی و عیسی در نهایت تجلیل یاد کرده است.
اگر همسران نوح و لوط را به عنوان زنانی ناشایسته برای شوهرانشان ذکر می‏کند از همسر فرعون نیز به عنوان زن بزرگی که گرفتار مرد پلیدی بوده است، غفلت نکرده است.
گویی قرآن خواسته است در داستانهای خود، توازن را حفظ کند و قهرمانان داستانها را منحصر به مردان ننماید.
قرآن کریم درباره مادر حضرت موسی (ع) می‏گوید: ما به مادر موسی وحی فرستادیم که کودک را شیر بده و هنگامی که بر جان او بیمناک شدی او را به دریا بیفکن و نگران نباش که ما او را به سوی تو باز پس خواهیم گردانید (قصص، ۶).
قرآن کریم، درباره حضرت مریم، مادر حضرت عیسی (ع) می‏گوید : کار او به آنجا کشیده شده بود که در محراب عبادت همواره ملائکه با او سخن می‏گفتند و گفت و شنود می‏کردند، از غیب برای او روزی می‏رسید (آل عمران، ۳۷).
کار وی از لحاظ مقامات معنوی آن قدر بالا گرفته بود که پیغمبر زمانش را در حیرت فرو برده، او را پشت سرگذاشته بود، حضرت زکریا (ع) در مقابل مریم مات و مبهوت مانده بود.در تاریخ اسلام، زنان قدیسه و عالیقدر فراوانند کمتر مردی است که به پایه حضرت خدیجه (س) برسد و هیچ مردی جز پیغمبر (ص) و علی (ع) به پایه حضرت زهرا (س) نمی‏رسد. حضرت زهرا (س) بر فرزندان خود که امامند و بر پیغمبر غیر از خاتم الانبیاء برتری دارد.
پیامبر (ص) جلوی پای او بر می‏خاست و او را «ام ابیها» می‏خواند و تجلیلهای بسیاری از او به عمل می‏آورد.
چه کسی است که منکر مقام عصمت و ولایت مطلقه حضرت صدیقه کبرا گردد؟ او دختری در دامانش پروراند که پیشوا و مقتدای زنان اسلام و شیعه گردید و زینب کبرایش نامید که به عقلیه بنی‏هاشم مشهور بود.
او با خطابه‏اش لرزه بر حکومت یزید بن معاویه انداخت و بدون ندبه و زاری در برابر قاتل خاندانش ایستاد.
چنین شیر زنانی در تاریخ اسلام زیاد به چشم می‏خورند از جمله: «ام سلمه همسر رسول اکرم (ص) که اسوه تقوا و پیرو و مطیع شوهر بود.زنی که از فرزند گرامی همسرش (حضرت فاطمه (س)) و نوادگان گرانقدر همسرش تا آخرین لحظات زندگی خود چون مادری مهربان حمایت کرد.«سمیه» مادر «عمار یاسر» از گروه زنانی است که در نخستین روزها به اسلام گرویدند.
و این زن با شهامت به شهادت رسید و با افتخار به ملکوت اعلی پیوست و نخستین زن شهید در اسلام شد.
و «سبعه مبشره» از کسانی که در راه عشق به اسلام و عقیده تا پای جان ایستاده و از هیچ حادثه‏ای نهراسیدند.«ام حارث» ، وی علاوه بر نقل حدیث و اخبار از رسول خدا (ص)، در شجاعت و اسب سواری و دلیری با مردان شجاع و رزمنده برابری می‏کرد.
ام حارث در «جنگ حنین» شرکت داشت و خود را سپر بلای پیامبر اسلام قرار داد.
«ام حکیم» به همراه خالد در جنگ «مرج الصفر» شرکت نمود و در آن نبرد هفت تن از دشمنان را از پای در آورد و سپس به شهادت رسید.
زنانی دیگر در زمان جاهلیت بودند که شخصیت و بزرگواری آنان کمتر از شخصیت زنان نمونه و ستوده قرآنی نبود، مانند: «آمنه خاتون» زن بی‏نظیری که شایسته فرزندی چون رسول اکرم است.
و همچنین «فاطمه بنت اسد» مادر حضرت علی (ع) که چون او را درد زاییدن گرفت پای دیوار کعبه بود، دعا کرد خدایا! درد زاییدن را بر من آسان گردان که دیوار کعبه شکافته می‏شود و خانه کعبه او را دربرمی‏گیرد و دو مرتبه به هم متصل می‏گردد و پس از سه روز از خانه خدا با فرزندی به نام علی (ع) بیرون می‏آید که خود بعد از حمد و ثنای پروردگار می‏گوید: «خداوند من و فرزندم را نسبت به مریم و فرزندش عیسی (ع) تفضیل داده است، زیرا چون او را درد زاییدن گرفت از بیت المقدس خارج شد و من را برای زاییدن به داخل خانه خود یعنی کعبه رهنمود گردانید».
در بسته بداد خانه خود به علی یعنی که علی است خانه زاد معبود
و همچنین «حلیه سعدیه» مادر رضاعی و دایه حضرت رسول اکرم (ص) یک زن بیابانی است اما آزاده و عفیف و با فضیلت که اگر متصف به چنین فضایلی نبود، هرگز به این فیض عظیم و این موهبت بزرگ الهی (شیردادن به چنین پیغمبری) نایل نمی‏گردید.
خلاصه این بانوان شریف و عزیز الگو و نمونه انسانیت و شایستگی و جامعه نسوان را نشان داده‏اند و این ماییم که باید حسن تدبیر و اخلاق و اعمال آنان را افتخار خود دانسته و از آن پیروی کنیم.