چرا اهل سنت عزاداری نمی کنند؟

پاسخ:
ائمه معصومین(ع) در برپایی مجالس سوگواری و عزاداری برای خاندان عصمت و طهارت(ع) و خصوصا حضرت اباعبدالله(ع) تأکید زیادی نموده‏اند. امام رضا(ع) در این مورد می‏فرماید: «کسی که مصیبت‏های ما را بیان کند و به خاطر آنچه بر ما وارد شده است بگریدروز قیامت با ما و در درجه ما است و فردی که مصائب ما برایش بیان شود و اشک بریزد و بگریاند در روز قیامت که تمامی چشم‏ها گریان است چشم او گریان نخواهد بود و…»، (بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۸).
و پیرامون حادثه عاشورا و عزاداری حضرت اباعبدالله(ع) یک سری سنت‏ها و مراسم میان مردم معمول است و این سنت‏های رایج گاهی پشتوانه دینی دارد و متکی به روایات و مستند به فقه و حدیث است، برخی هم از ابداعات و ساخته‏های مردم و تقلیدهایبی‏اساس است.
و اما حدیثی که از اهل سنت نقل کرده‏اید در منابع شیعی نیز با اندک تفاوتی نقل شده است:
اولاً، این حدیث مربوط به جایی است که انسان برای عزیز از دست رفته‏اش خودزنی و گریبان چاک کند آن هم در حالی که معترض به قضای الهی باشد و حرف‏هایی بزند و نوحه‏هایی گوید که موجب خشم خداوند است؛ اما گریه بر امام حسین(ع) و عزاداری بر آنحضرت از افضل قربات است و از مصادیق تعظیم شعائر الهی و اعلام وفاداری نسبت به بزرگان مکتب و پیشوایان دینی است و فلسفه‏های سازنده و تربیتی متعددی دارد از جمله:
۱- زنده نگه‏داشتن یاد و تاریخ حماسه و نهضت عاشورا.
۲- پالایش روح و تزکیه و احساس نزدیکی به خدا.
۳- پیوند عمیق عاطفی بین امت و الگوهای راستین (ائمه«ع») و…
ثانیا، گریبان چاک کردن نیز در مواردی استثناء شده است و اشکال ندارد. مانند گریبان چاک کردن در فوت پدر، مادر، برادر، چنان که موسی(ع) و امام حسن عسکری(ع) در فراق هارون و امام هادی گریبان چاک کرده‏اند، (وسائل الشیعه، ج ۲۲،ص ۴۰۲، باب کفاره شق الثوب علی‏المیت و ج ۳، ص ۲۷۴، ابواب الدفن).
بنابراین گریه و نوحه و عزاداری و گریبان چاک‏کردن در ماتم ائمه(ع) خصوصا امام حسین(ع) که پدر معنوی امت اسلامی می‏باشند اشکال ندارد بلکه موجب سعادت انسان و قرب به خدای سبحان است.
گریه و نوحه‏ای که در روایات مورد مذمت قرار گرفته است، نوحه‏ای است که با عدم رضایت خداوند همراه باشد و این همان شیوه‏ای است که در جاهلیت مرسوم بود و روایت پیامبر اسلام(ص) که فرموده است: لیس منا من ضربالخدود و شق الجیوب و دعا بدعوه الجاهلیه ناظر به این نوع عزاداری است.
اما عزاداری امام حسین(ع) مقوله جداست و روایات ما نیز به این امر تشویق می‏کند، چون در سرّ این عزاداری بقای اسلام و تزلزل حکومت فاسدان و ظالمان نهفته است و ثمرات معنوی و اجتماعی را به همراه دارد.