از همسرت پرستاری کن

از همسرت پرستاری كن

در کارهای خانه کمک کن

درست است که کارهای خانه‏داری بر عهده زنها است و در این‏باره حرفی ندارند،لیکن بایدتوجه داشت که اداره یک منزل کار آسانی نیست.

یک بانوی خانه‏دار اگر شبانه‏روز هم در منزل کار کند باز هم‏مقداری از کارها لنگ میماند.مخصوصا در مواقع غیر عادی مانندمهمان‏داری کارها روی هم متراکم میگردند و کدبانویخانه را خسته ووامانده می‏سازند.زن در انجام کارهای خانه حرفی ندارد لیکن ازشوهرشانتظار دارد که گاه گاه او را کمک کند و دستی به بالش بگیرد.

وقتی مرد وارد خانه می‏شود و می‏بیند کارها از چپ و راست‏همسرش را احاطه نموده‏اندسزاوار نیست‏برود در گوشه‏ای استراحت‏کند و انتظار داشته باشد فورا چای و ناهار حاضرشود.بلکه مقتضای‏محبت و صفای خانوادگی اینست که در چنین مواقع به یاریهمسرش‏بشتابد و هر کاری را که از عهده‏اش ساخته است انجام دهد.

زن این عمل را دلیل صفا و محبت می‏شمارد و به خانه و زندگی‏علاقه‏مند میگردد.

مردانگی به این نیست که وقتی وارد خانه شد دست‏به سیاه و سفیدنگذارد و فقط امر و نهیکند.خانه ستاد فرماندهی نیست‏بلکه کانون صفاو محبت و محل همکاری و تشریک مساعیاست.پیش خود نگو:اگر درمنزل کار کنم از ابهت و جلالم کاسته می‏شود و موقعیتم متزلزلمیگردد.

ابدا چنین نیست‏بلکه در نظر همسرت مردی با صفا و در نظر دیگران‏دلسوز و مهربانمعرفی می‏شوی.

پیغمبر اسلام (ص) با آن عظمت و جلالش در منزل کار میکرد (۱۲) .

عایشه همسر پیغمبر میگوید:وقتی خلوت می‏شد رسول خدا لباسش را میدوخت و کفششرا وصله میکرد و مانند سایر مردها در منزل‏کار میکرد (۱۳) .

و همچنین علی بن ابیطالب و سایر امامها (ع) در امور خانه‏داری به‏همسرانشان کمکمیکردند.

بارداری و زایمان

دوران بارداری،دوران بسیار حساس و سرنوشت‏سازی است.

وضع تغذیه مادر و حالات روانی و حرکات جسمانی او،هم نسبت‏به آینده‏خودش اثر دارد همبرای کودکی که در رحم او پرورش می‏یابد تاثیرفراوانی دارد.سلامت‏یا بیماری،نیرومندی یاناتوانی،زشتی یا زیبایی،خوش اخلاقی یا بد اخلاقی،مقدار هوش و فهم کودک،در همین زمانو دررحم مادر پایه‏گذاری میشود.یکی از دانشمندان می‏نویسد:والدین طفل‏می‏توانند او را درکاخی از سلامت مزاج نشو و نما دهند یا در بیغوله‏ای‏خراب و نمناک بپرورانند.و مسلم استکه چنین مکانی در خور زیستن‏روح جاودان بشری نیست.به همین جهت،پدر و مادربزرگترین‏مسؤولیتها را در مقابل بشریت‏به عهده دارند (۱۴) .

بنابراین دوران بارداری را نمی‏توان یک زمان عادی محسوب‏داشت و نسبت‏به آن بی‏تفاوتبود.بلکه با شروع این دوران مسؤولیت‏بسیار سنگینی بر عهده پدر و مادر خواهد افتاد.که اگراندکی غفلت کنندبا مشکلات صعب العلاج یا غیر قابل جبرانی مواجه خواهند شد.در اینجتذکر چند مطلب ضرورت دارد.

۱-برنامه غذائی-کودکی که در رحم مادر زندگی میکند از خون‏مادر تغذیه مینماید و رشدمیکند.بنابراین غذای مادر باید آن چنان غنی وکامل باشد که از یک طرف احتیاجات غذاییخودش را تامین کند و بتواندصحیح و سالم به زندگی خویش ادامه دهد،و از طرف دیگر موادغذائی ومصالحی را که برای پرورش جسم و جان کودک ضرورت دارد دراختیارش قرار دهد تابتواند بخوبی و تندرستی پرورش یابد.بنابراین‏برنامه غذائی یک خانم آبستن باید کاملاحساب شده و دقیق باشد.زیرافقدان یا کمبود بعض مواد غذائی،مانند انواع مختلف ویتامینهاو موادمعدنی و آلی و پروتئینها و چربیها و مواد قندی و نشاسته‏ای،هم نسبت‏به‏سلامت مادرلطمه وارد میسازد هم کودکی که از خون مادر تغذیه مینماید.

امام صادق علیه السلام در حدیثی می‏فرماید:غذای کودک در رحم‏مادر،از آنچه مادرمی‏خورد و می‏آشامد تامین میشود (۱۵) .

در اینجا مشکل دیگری هم وجود دارد که اکثر خانمها در تمام‏دوران بارداری یا در اکثر آن،ازیک مزاج عادی و معمولی برخوردارنیستند.بلکه نسبت‏به بعض غذاها تنفر پیدا میکنند (ویار)و بهر حال کم‏خوراک‏تر میشوند،در صورتیکه نیاز غذایی آنها بیشتر است.و بهمین‏جهت‏بایدغذاهایی را میل کنند که در عین حال که از لحاظ مواد مختلف‏غذایی غنی است،حجمکمتری هم داشته باشد.و تنظیم چنین برنامه‏غذایی کار دشواری است‏بالاخص برای افراد کمبضاعت و کم اطلاع ازخواص و آثار غذاها و بهداشت عمومی.در اینجاست که مسؤولیت‏بسیارسنگینی بر عهده پدر کودک نهاده میشود.اوست که باید بمقدار توان‏خویش تلاش کند وبرای همسر باردارش و کودکی را که در رحم پرورش‏می‏دهد برنامه غذایی مناسب و حسابشده‏ای را تهیه و در اختیارش قراردهد.و اگر در انجام این مسؤولیت‏بزرگ کوتاهی کند هم بهسلامت آینده‏همسرش و هم سلامت کودکش لطمه وارد خواهد شد،که در همیندنیانتیجه‏اش را خواهد دید و هم در جهان آخرت مورد بازخواست الهی قرارخواهد گرفت.

۲-آرامش فکری-زن در زمان بارداری نیاز شدیدی به آرامش‏فکری و عشق و علاقه به زندگیدارد.زیرا اعصاب راحت و آرامش فکرو شوق و علاقه به زندگی،هم در سلامت‏خودش تاثیردارد هم در جسم وروان کودکی که در رحم پرورش می‏یابد تاثیر بسزایی خواهد داشت.

و تهیه و تامین چنین محیط امن و با آرامشی نیز بر عهده شوهراست.شوهر همیشه باید بامحبتها و نوازشها و دلجوییهایش دل همسرش‏را گرم و آرام نگهدارد لیکن در زمان بارداریباید این برنامه را دو چندان‏کند.رفتار شوهر باید آن چنان باشد که همسرش از حادثه جدیداحساس‏غرور و شادمانی کند و بر خویشتن ببالد که مسؤولیت پرورش یک انسان‏خوب وسالم بر عهده‏اش نهاده شده است.و بخوبی دریابد که شوهرش باتمام وجود او را دوست دارد وبه فرزندش نیز کاملا علاقه‏مند میباشد.

۳-خودداری از حرکات شدید-زن در زمان بارداری نیاز به‏استراحت و اجتناب از کارهایسنگین و دشوار دارد.حمل اشیاء سنگین‏و حرکتهای تند می‏تواند برای سلامت‏خودش وکودکش زیانهای غیر قابل‏جبرانی را ببار آورد.خانمهای باردار باید کاملا باین نکته توجهداشته باشند.شوهران نیز وظیفه دارند که به همسران باردارشان توصیه کنند که‏از حملاشیاء سنگین و انجام حرکتهای تند جدا اجتناب نمایند و لازم‏است مردها در این دوران،انجام کارهای سنگین را که برای زندگی‏ضرورت دارد خود متحمل شوند،و بهمسرشان اجازهانجام آنها را ندهند.

۴-یکی از مشکلات دوران بارداری ترس و اضطرابی است که‏خانمها از زایمان دارند.مخصوصاخانمهاییکه زایمان اولشان باشد،یازایمان غیر طبیعی داشته باشند.در این مورد نیز شوهرانباید به یاری‏همسرانشان بشتابند.به او دلداری و تسلیت‏بدهند.بگویند:اگر رعایت‏بهداشت وحفظ الصحه را بکنی زایمان امر چندان دشواری نیست.یک‏امر طبیعی است که برای همهبانوان واقع شده و میشود.تحمل آن چندان‏سخت نیست،در عوض یک فرزند خوب و سالمپیدا می‏کنیم که مایه‏افتخار ما خواهد بود.من نیز همواره مراقب تو خواهم بود و ازهیچگونه‏کمکی دریغ نخواهم کرد.

۵-زایمان-عمل زایمان بر رویهم دشواریهایی را در بر دارد.

غالبا با یک دوره دردهای شدید همراه است.خانمهای باردار غالبا ازخطرهای احتمالی وعواقب آن بیمناکند.بعد از وضع حمل هم یک دوران‏ضعف و نقاهت را باید بگذرانند.گر چهخانمها دوران بارداری و زایمان وشیر دادن را باید تحمل کنند لیکن شوهر نیز در انعقاد نطفهو بوجود آمدن‏کودک کاملا دخیل بوده است.در واقع پدر و مادر،در بوجود آمدن کودک‏بطوراشتراک سهیم هستند.گر چه مرکز این موجود جدید رحم مادرمیباشد.بنابراین شوهر نیز برطبق وظیفه وجدانی و انسانی و اسلامی‏موظف است در موقعیت‏حساس زایمان به یاریهمسرش بشتابد،و سعی و تلاش کند تا عمل زایمان بخوبی انجام بگیرد.اگر نیاز به دکتر ودارو وزایشگاه دارد،وسیله‏اش را فراهم سازد.با اظهار محبت دلگرم وامیدوارش سازد.هنگامیکه در زایشگاه است مراقب احوال او باشد.وحضورا یا بوسیله تلفن از احوالش جویا شود.بعد ازوضع حمل،درصورت امکان فورا بملاقاتش برود،و اگر ممکن نیست،یکی از خانمهای‏بستگانرا بملاقاتش بفرستد و از احوالش جویا شود.وقتی می‏خواهنداو را به منزل بیاورند بهترست‏خودش نیز بهمراه باشد.وقتی به منزل آمداسباب و وسایل استراحت او را فراهم سازد.دردوره نقاهت اجازه ندهدبه کارهای سنگین و دشوار اقدام نماید.سعی کند بمقدار توان،غذاهای‏خوب و مقوی برایش تهیه کند.تا نیروهای از دست داده خود را دوباره‏بازیابد و باسلامتی به زندگی و پرورش نوزاد مشغول گردد.

مرد با چنین رفتاری به اخلاق اسلامی عمل کرده و نزد خدا ماجورخواهد بود.رسول خداصلی الله علیه و آله فرمود:بهترین شما مردی است‏که با همسرش به خوبی رفتار کند و من ازهمه شما نسبت‏به همسرم‏خوشرفتارتر هستم (۱۶) و حضرت صادق علیه السلام فرمود:خدارحمت کندمردی را که رابطه بین خودش و همسرش را نیکو گرداند.زیرا خداوندمتعال مردرا اختیاردار و سرپرست او قرار داده است (۱۷)

بعلاوه،بدین وسیله کانون گرم خانواده را گرمتر از سابق نموده وبنیاد ازدواج را استوارمیگرداند.در اینصورت خانم چنین مردی نیزمحبتها و نوازشها و دلجوئیها و زحمتهای شوهرمهربانش را هیچگاه فراموش نخواهد کرد.و با دلگرمی و امید بیشتری در اداره زندگیتلاش‏خواهد کرد.

۱۲-بحار،ج ۱۶ ص ۲۲۷.

۱۳-بحار الانوار ج ۱۶ ص ۲۳۰

۱۴-راز آفرینش انسان ص ۱۰۸

۱۵-بحار الانوار ج ۶۰ ص ۳۴۲.

۱۶-وسائل ج ۱۴ ص ۱۲۲

۱۷-وسائل جلد ۱۴ ص ۱۲۴

دیدگاه‌ خود را بنویسید

اشتراک گذاری این صفحه در :
ما را در رسانه های اجتماعی دنبال کنید