شقایق پیچ

به من شقایق پیچ و یاسمن بیابانی گویند. در کتابهای قدیم به من طیان و غشبه النار می گفتند. فرنگی ها به من ((کله ماتیت )) گویند و در کتب جدید گیاه شناسی در خانواده ی آلاله ها قرار دارم . گیاه من مانند لبلاب و پیچک بالا رونده است ، شیره برگ های من پوست بدن را ملتهب و قرمز می کند.بوییدن گل من جهت درد شقیقه نافع است . در طب سنتی ایران از من برای معالجه سرطان استفاده می کردند.
در بعضی از کتب از من به اسامی تراح ، قلعه و قلیماتس هم یاد کرده اند.عصاره ی من برای معالجه فلج و بی حسی مفید است و برای درمان سرفه ی کهنه تجویز می شوم . ضماد برگهای من برای معالجه سیاتیک فقط برای یک دفعه تجویز شده است . مشروط بر اینکه ، قبل از زخم شدن آنرا بردارند. مالیدن آن با سرکه آن هم برای یک دفعه جهت معالجه طاسی تجویز شده است ولی نباید تکرار شود.مالیدن من جهت پاک کردن کک و مک و برس هم توصیه شده است . مضمضه جوشانده برگ و شاخ من برای تسکین درد دندان مفید است . مقدار خوراک گل من جهت سرفه کهنه – تنگ نفس و بی حسی مزمن و لغوه ۵/۲ گرم می باشد و پنج گرمک آن خطرناک است . یک نوع دیگر من در آذربایجان روییده و گل هایی به رنگ کبود دارد. غشبه مغربی هم نوعی از من است .