امام علی(علیه السلام): یاد کردن ، نشستن با محبوب است. میزان الحکمه، ص۱۸۳۷،ح۶۳۳۹
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): پروردگارم مرا فرمودند که گفتارم ذکر (خدا) باشد و سکوتم اندیشیدن و نگاهم عبرت آموختن. میزان الحکمه، ص۱۸۳۷،ح۶۳۴۰
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): هیچ چیز را بر یاد خدا ترجیح مده، چه او می فرماید:«و یاد خدا بزرگتر است.» میزان الحکمه، ص۱۸۳۹،ح۶۳۴۸
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): هیچ عملی نزد خدای تعالی ، محبوب تر و هیچ عاملی در نجات بنده از هرگناهی، در دنیا و آخرت مؤثرتر، از ذکر خدا نیست. میزان الحکمه، ص۱۸۳۹،ح۶۳۴۹
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): بر تو باد به تلاوت قرآن و بسیاری یاد خدا، زیرا که آن در آسمان برای تو نام (وآوازه) است و در زمین نور. میزان الحکمه، ص۱۸۳۹،ح۶۳۵۱
امام علی(علیه السلام): ـ زبان شخص نیکوکار ، شیفته مداومت بر یاد (خدا) است. ـ مداومت بر ذکر(خدا) دوست صمیمی اولیاء است. ـ مؤمن پیوسته به یاد خداست و بسیار اندیشه می کند. میزان الحکمه، ص۱۸۴۱،ح۶۳۶۱تا۶۳۶۳
امام علی(علیه السلام): کسیکه به یاد خدای سبحان باشد همنشین اوست. میزان الحکمه، ص۱۸۴۵،ح۶۳۸۴
امام علی(علیه السلام): ـ ریشه صلاح و پاکی دل، پرداختن آن به ذکر خداست. ـ مداومت بر ذکر، خوراک روح و کلید صلاح و پاکی است. میزان الحکمه، ص۱۸۴۷،ح۶۳۹۴و۶۳۹۵
امام علی(علیه السلام): ـ در یاد خدا، حیات دلهاست. ـ هرکه به یاد خدای سبحان باشد، خداوند دلش را زنده و اندیشه و خردش را روشن گرداند. ـ یاد خدا روشنایی خردهاست و زندگی بخش جانها و صیقل دهنده سینه ها. میزان الحکمه، ص۱۸۴۹،ح۶۳۹۸تا۶۴۰۰ پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): با یاد خدا دلها زنده می شوند و با فراموش کردن او می میرند. میزان الحکمه، ص۱۸۴۹،ح۶۴۰۱
امام علی(علیه السلام): ـ یاد خدا خوراک جانها و نشستن با محبوب است. ـ همواره به یاد خدا بودن خوراک جانهاست. ـ بر تو باد به ذکر خدا که آن روشنایی دلهاست. ـ یاد خدا نور است و هدایت، فراموشی تاریکی است و گم کردن (راه حق) ـ یاد خدا جلا دهنده بینش ها و روشنایی درونهاست. ـ یاد خدا مایه هدایت خردها و بصیرت جانهاست. ـ ثمره یاد خدا، نورانی شدن دلهاست. ـ یاد خدا موجب موفقیت درکارها و روشنایی درونها می شود.
هرکه بسیار به یاد خدا باشد، خردش روشنی گیرد. ـ هرکه به یاد خدا باشد، بینش و بصیرت یابد. ـ مداومت بر یاد خدا دل و اندیشه را روشن می کند. ـ یاد خدا خرد را آرامش می دهد، دل را روشن می کند و رحمت (خدا) را فرود می آورد. میزان الحکمه، ص۱۸۴۹،ح۶۴۰۲تا۶۴۱۳
امام صادق(علیه السلام): ذکر زبان، حمد و ثنا، ذکر نفس، سخت کوشی و تحمّل رنج، ذکر روح، بیم و امید، ذکر دل، صدق و صفا، ذکر عقل، تعظیم و شرم، ذکر معرفت، تسلیم و رضا و ذکر باطن و درون، مشاهده و لقاست. میزان الحکمه، ص۱۸۶۷،ح۶۴۸۹
پبامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): ـ بهترین عبادت گفتن جمله لا اله الا الله است. ـ نه من و نه گویندگان پیش از من سخنی چونلا اله الا الله را نگفته ایم. میزان الحکمه، ص۳۶۰۵،ح۱۲۳۳۹و۱۲۳۴۰
امیرالمؤمنین حضرت علی(علیه السلام): ـ در یاد خدا بودن، نور است. ـ سلامتی ده بخش است، نُه بخش آن در سکوت جز به یاد خدا بودن و بخش آخر آن در ترک همنشینی با سَفیهان است. ـ یاد خدا نور خرد، حیات جانها و جلای سینه هاست. ـ یاد خدا مونس عقل و روشن کننده دل و فرود آورنده رحمت است. ـ مؤمن همواره به یاد خداست ، بسیار در اندیشه است، بر نعمت الهی سپاسگزار و درگرفتاریها شکیباست. جلوه های حکمت، ص۲۴۰و۲۴۱،ح۳،۴،۱۱،۱۲،۱۳
امام صادق(علیه السلام): €¦چنان باش که گویی روحت از بدن جدا شده و در عرصه محشر هستی و مورد باز خواست قرارگرفته ای €¦ذکر دو نوع است: ذکر خالص که قلب با آن همراهی کند و ذکر صادق که خدا را با آن صفاتی که می خواند، پذیرفته باشد، چنان که رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم)(به خداوند) عرضه داشت:«ستایش و ثنای تو را نتوانم به بیان و شمارش آورم. تو همان گونه ای که خود ثنای خویش گفته ای.» مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه، باب پنجم، ص۲۷