گرسنگی نامرئی ((ویتامین ها))!

یک روز ویتامینها مواد اسرارآمیزی بودند موادی که اثرشان معجزه آمیز بود امروزه همه این مواد را کم و بیش می شناسند و می دانند که گرسنگی نامرئی این مواد چه آسیبی به سلامتی انسان میزند. هشتاد سال پیش عده ای از محققین متوجه شدند که پرندگانی که با برنج پوست کنده منحصرا تغذیه می شوند لنگ شده و کم کم مفلوج می گردند بعد کم کم دامنه ی آزمایش ویتامین ها بالا گرفت و این عوامل غذایی یکی پس از دیگری کشف شدند و تظاهرات کمبود و گرسنگی آنها مشاهده گردید و ثابت شد که کمبود این عوامل نه تنها موجب پیدایش یک یا چند مرض مخصوص می شود بلکه اختلالات گوناگونی در کارهای عادی و روزانه ی بدن انسان ایجاد می کند و به همین دلیل می توانیم بگوییم که این عوامل علاوه بر وظایف خاصی که دارند دارای وظایف مشترکی نیز می باشند که کمبود یکی از آنها برای بدن عوارض بیشماری همراه خواهد داشت . تاکنون بیش از بیست نوع ویتامین شناخته شده ولی نقش همگی آنها مشخص نیست و تنها نقش معدودی از آنها روشن و آشکار می باشد و همچنین همه می دانیم که کمبود و گرسنگی مخفی این عوامل بلاهای بزرگی بر سر بشر وارد آورده و می آورد. این ویتامین ها عبارتند از ویتامین آ – ب ۱ – ب ۲ – ث – د – ژی – کا – پ – پ پ – اف و چند ویتامین دیگر که کمبود آنها تولید بیماریهای مشخصی می نمایند که برخی از این امراض در ادوار گذشته شناخته شده و درمان آنها نیز کشف شده ولی تا کشف ویتامین ها علت این امراض نامعلوم بود. پزشکان و داروسازان از قدیم گیاهانی را که درمان این امراض بودند شناخته و در کتب قدیمی خواص دارویی و غذایی آنها ثبت شده است مثلا بیماری رقت خون که امروزه ثابت شده است که نتیجه گرسنگی نامرئی ویتامین ث می باشد از قدیم شناخته شده و درمان آنرا گیاهانی قید کرده اند که امروزه می دانیم دارای این ویتامین بحد کافی می باشند مثلا از قول امام ششم (ع ) نوشته اند که کاهو در ساختن خون صالح نظیر ندارد.
بیماری شب کوری از زمان بقراط شناخته شده بود و معالجه آن بدستور بقراط گذاشتن ورقه های نازک جگر حیوانات بود که بر روی چشم می گذاشتند، پس از گذشت دو هزار سال انسان توانست تشخیص دهد که این بیماری نتیجه کمبود ویتامین ((آ)) بوده و جگر حیوانات مخصوصا جگر ماهی مقدار زیادی از این ویتامین را دارد حال می بینیم که در روش مداوای بقراط یک دلیل علمی وجود داشته که حقیقت آن در آن زمان مجهول بوده و تنها از راه تجربه به آن برخورد کرده بودند.