آیا توجه به نقش و اثر تقویت همه جانبه، از جمله تقویت نظامی، از عراق نمی‌توانست در پیش‌بینی پایان جنگ به ما کمک کند؟
واقعیت محسوس این بود که قدرت‌های جهانی از عراق حمایت می‌کردند، ولی دست‌یابی به مرزهای دقیق این واقعیت آسان نبود. البته ما با تسلیم نشدن به این واقعیت‌های محسوس توانستیم به نحوی قدرت نوپای جمهوری اسلامی را درعرصه‌ی جهانی به نمایش بگذاریم. وگرنه چه کسی است که نداند قدرت‌های بزرگ، خواهان پیروزی ما در عملیات بیت‌المقدس، والفجر۸، و یا کربلای ۵ نبودند.
در حقیقت ایران هیچ‌گاه با تکیه صرف به واقعیت‌ها و یا با تسلیم شدن در برابر آن‌ها حرکت نمی‌کرد. خود انقلاب ما در اثر تسلیم نشدن به واقعیت‌های محسوس جاری آن زمان به وقوع پیوست.
مقاومت در مقابل متجاوز و ممانعت از پیش‌روی بیشتر عراق هم از این مقوله بود. در حقیقت ایران واقعیتی بود که دنیا نمی‌خواست آن را تحمل کند، ولی پایمردی‌ها و هشت سال نبرد بالاخره جهان را وادار به قبول این امر کرد.
منبع: کتاب آشنایی باجنگ جلد ۲ – صفحه: ۵۷
سازمان ملل در قبال پیروزی‌های ایران چه واکنشی بروز داد. آیا در رفتار آن تغییراتی حاصل شد؟
پس از پیروزی‌های بزرگ ایران در عملیا‌ت‌های فتح‌المبین و بیت‌المقدس، شورای امنیت پس از ۲۲ماه سکوت خود را شکست.
در واقع، این ۲۲ ماه فرصتی برای عراق بود تا به تحکیم مواضع خود بپردازد؛ ولی پس از اجرای دو عملیات فتح‌المبین و بیت‌المقدس و از بین رفتن برتری نظامی عراق، شورای امنیت قطع‌نامه‌ی ۵۱۴ را در ۲۱ تیر ۱۳۶۱ تصویب کرد و در آن خواستار آتش‌بس و عقب‌نشینی دو کشور به مرزهای بین‌المللی شد. در حالی که قبل از آن و پس از آزادسازی خرمشهر، صدام حسین اعلام کرده بود که به مرزهای بین‌المللی عقب‌نشینی می‌کند.
منبع: کتاب آشنایی باجنگ جلد ۲ – صفحه: ۳۸
هدف از عملیات رمضان، کسب یک موقعیت سیاسی و نظامی برتر و ضروری برای آغاز مذاکرات در جنگ بوده است؟
عملیات رمضان برای به دست آوردن موضع برتر نظامی در جبهه‌های جنگ بود و چون در آن زمان شرایط ایران که اصلی‌ترین آن‌ها تعیین متجاوز و دریافت غرامت بود پذیرفته نشده بود.
در آن شرایط، دورنمای مثبتی برای آغاز مذاکرات تصور نمی‌شد. در صورتی که تغییرات حاصله از تحولات نظامی به نحو مطلوب پدیدار می‌شد.
منبع: کتاب آشنایی باجنگ جلد ۲ – صفحه: ۴۳
