انتظار فرج و امید و آرزو

انتظار فرج و امید و آرزو

انتظار فرج
 ظهور حتمی مهدی(عج)

    یَلی‏رجُلٌ مِن أهلِ‏بیتی یُواطِیُ اسمُه اسمِی، لَو لَم یَبْقَ مِن الدُّنیا الّا یَومٌ لَطوَّلَ اللَّهُ ذلکَ الیومَ حتّی یَلیَ.(۱/۳۳۸؛ کنزالعمال: ۳۸۶۶)    
مردی از خاندان من حکومت خواهد کرد که نامش با نام من یکی است. اگر از دنیا جز یک روز نمانده باشد خداوند آن روز را دراز گرداند تا او حکومت را به دست گیرد.

 کمیابی دینداران در زمان غیبت

    والّذی بَعثَنی بالحقِّ بشیراً، انّ الثّابِتِینَ علی القَولِ بهِ فی زمانِ غَیبتِه لَأعزُّ مِنَ الکِبریتِ الأحْمَرِ.    (۱/۳۴۰؛ کمال الدین: ۱/۲۸۸)
سوگند به آن که بحقّ مرا بشارت دهنده فرستاد، آنان که در زمان غیبتش بر عقیده خود نسبت به امامت او پایداری می‏ورزند، کمیاب‏تر از گوگرد سرخ‏اند.

 فضیلت انتظار
    أفضلُ أعمالِ اُمّتی انتظارُ الفَرَجِ مِن اللَّهِ عزّوجل.(۱/۳۴۴؛ بحار: ۵۲/۱۲۲)    
برترین کارهای امّت من، انتظار فرج و گشایش خداوند است.

 امید و آرزو
امید و رحمت
    الأملُ رَحمهٌ لِاُمّتی، ولَوْلا الأملُ ما أرْضَعَتْ والِدَهٌ وَلَدَها ولا غَرَسَ غارِسٌ شَجَراً.(۱/۱۸۴؛ بحار: ۷۷/۱۷۳)    
امید (به آینده) برای امّت من رحمت است. اگر امید نبود، هیچ مادری فرزند خود را شیر نمی‏داد و هیچ باغبانی درختی بر نمی‏نشاند.

 کوتاهی آرزو
    لابنِ مسعودٍ: قَصِّرْ أملَکَ، فاذا أصْبَحْتَ فَقُلْ: انّی لا اُمْسِی، واذا أمْسَیْتَ فَقُلْ: انّی لا اُصْبِحُ، واعْزِمْ علی مُفارَقَهِ الدُّنْیا، وأحِبَّ لِقاءَ اللَّهِ.  (۱/۱۹۰؛ بحار: ۷۷/۱۰۱)
به ابن مسعود فرمود: آرزویت را کوتاه گردان و چون صبح شد بگو: «من روز را به شب نخواهم رساند» و چون شب درآمد بگو: «من تا صبح زنده نخواهم بود». بر جدا شدن از دنیا مصمّم شو و دیدار خدا را دوست بدار (و بدان بیندیش).

 امید نبستن به غیر خدا
    یَقولُ اللَّهُ عزّ و جل: لَأقْطَعَنَّ أملَ کُلِّ مُؤمنٍ أمَّلَ دُونی بالیاسِ.   (۱/۱۹۰؛ صحیفه الرضا: ۲۷۶)
خدای بزرگ می فرماید: امید هر مؤمنی را که به غیر من امید بندد، حتما با مأیوس کردنش، قطع می کنم.

 آرزوی طولانی موجب فراموشی آخرت
    إنّ أخْوَفَ ما أخافُ عَلی اُمّتِی الهَوی و طُولُ الأملِ، أمّا الهوی فإنّهُ یَصُدُّ عَنِ الحقِّ، و أمّا طُولُ الأملِ فَیُنْسی الآخِرَه (۱/۲۰۰؛ بحار: ۷۰/۷۵)    
ترسناک‏ترین چیزی که از آنها بر امت خود می‏ترسم، دو خصلت است: پیروی از خواهش‏های نفس و آرزوهای دراز، زیرا پیروی از هوا و هوس آدمی را از حقّ بازمی‏دارد و آرزوی دراز آخرت را از یاد می‏برد.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

اشتراک گذاری این صفحه در :
ما را در رسانه های اجتماعی دنبال کنید
اسکرول به بالا