همه پیامبران الهی که از طرف خدای متعال در میان بشر مبعوث شده اند ، برای دو هدف اساسی بوده است . یکی از این دو هدف ، بر قراری ارتباط صحیح میان بنده و خالق خودش ، میان بنده و خدا است ، و به تعبیر دیگر منع بشر از پرستش هر موجودی غیر از خالق خودش که در کلمه طیبه ” لا اله الا الله ” خلاصه میشود . هدف دومی که برای بعثت پیامبران عظام از طرف خداوند متعال هست ، بر قراری روابط حسنه و صالحه میان افراد بشر ، بعضی با بعضی دیگر ، بر اساس عدالت و صلح و صفا و تعاون و احسان و عاطفه و خدمت به یکدیگر است . قرآن کریم ، این دو مطلب را به عنوان دو هدف برای انبیاء ، در کمال صراحت ذکر کرده است. راجع به هدف اول ، درباره خاتم الانبیاء میفرماید: « یا ایها النبی انا ارسلناک شاهدا و مبشرا و نذیرا ، و داعیا الی الله باذنه و سراجا منیرا» (۱) و درباره هدف دوم میفرماید : « لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط» (۲).
ببینید قرآن با چه صراحتی عنایت انبیاء و بلکه مأموریت و رسالت انبیاء برای برقراری عدل در میان بشر را بیان میکند . در این آیه میفرماید ما فرستادگان خودمان را با دلائل روشن فرستادیم و همراه آنها کتاب و دستور و نوشته فرستادیم با میزان ، یعنی قوانین و مقررات عادلانه ، برای چه ؟ « لیقوم الناس بالقسط ». برای اینکه همه افراد بشر به عدالت رفتار کنند و اصل عدالت در میان افراد بشر بر قرار گردد . بنابراین ، مسئله بر قراری عدالت ، آن هم با مقیاس بشریت ، هدف اصلی و عمومی همه انبیاء بوده است ، یعنی انبیاء که آمدهاند ، یک کار ، یک وظیفه ، یک مأموریت و یک رسالتی که داشتهاند ، به نص قرآن مجید عدالت بوده است .
بنابراین ، از قرآن مجید این مطلب استفاده می شود که هدف اساسی انبیاء دو چیز است : توحید و بر قراری عدالت . اولی مربوط است به ارتباط انسان با خدا ، و دومی مربوط است به ارتباط انسانها با یکدیگر .
