بیشترین سبب ورود به بهشت
أکْثَرُ ما تَلِجُ بهِ اُمَّتی الجَنّهَ: تَقْوی اللَّهِ وحُسْنُ الخُلقِ.(۲/۷۹۶؛ کافی: ۲/۱۰۰)
امّت من بیشتر به سبب دو چیز وارد بهشت میشوند: خدا پروایی و خوشخویی
سه خصلت بهشتی
ثلاثٌ مَن لَقِیَ اللَّهَ عزّ و جل بهِنَّ دَخلَ الجَنّهَ مِن أیِّ بابٍ شاءَ: مَن حسنَ خُلقُهُ، وخَشِیَ اللَّهَ فی المَغیبِ والَمحْضَرِ، وتَرَکَ المِراءَ وانْکانَ مُحِقّاً. (۲/۷۹۶؛ کافی: ۲/۳۰۰)
هرکس با سه خصلت از دنیا برود، از هر دری که خواهد وارد بهشت شود: کسی که خوشخو باشد و در آشکار و نهان از خدا بترسد و بحث و ستیزه را رها کند، اگر چه حقّ با او باشد.
عوامل ورود به بهشت
أکُلُّکُم یُحِبُّ أنْ یَدخُلَ الجَنّهَ ؟ قالوا: نَعَم یا رسولَ اللَّهِ، قالَ: قَصِّروا مِن الأملِ، وثَبِّتوا آجالَکُم بینَ أبْصارِکُم، واسْتَحْیوا مِن اللَّهِ حقَّ الحَیاءِ. (۲/۸۰۰؛ تنبیه الخواطر: ۱/۲۷۲)
آیا هر یک از شما دوست دارد به بهشت رود ؟ عرض کردند: آری، ای رسول خدا. فرمود: آرزو را کوتاه کنید، مرگ را در مقابل دیدگان خود قرار دهید و از خدا چنان که شاید شرم دارید.
جهاد، کوتاه ترین راه به بهشت
مَن خُتِمَ لَهُ بجِهادٍ فی سَبیلِ اللَّهِ ولو قَدْرَ فَواقِ الناقهِ دَخلَ الجَنّهَ. (۲/۸۰۰؛ مستدرک الوسایل: ۲/۱۲۲)
هر کس به اندازه زمان میان دو دوشیدن شتر جهاد در راه خدا نصیبش شود وارد بهشت گردد.
بهشت با تضمین پیامبر
مَن ضَمِنَ لی ما بینَ لِحْیَیْهِ و ما بینَ رِجْلَیْهِ ضَمِنتُ له الجَنّهَ. (۲/۸۰۲؛ معانی الاخبار: ۴۱۱)
هر کس به من تضمین دهد که زبان و شهوت خویش را حفظ کند، من بهشت را برای او ضمانت میکنم.
ضمانتی از پیامبر برای بهشت
تَقَبّلوا لی بسِتّهٍ أتَقَبّلْ لَکُم بالجَنّهِ: اذا حَدَّثْتُم فلا تَکْذِبوا، واذا وَعدْتُم فلا تُخْلِفوا، واذا اؤْتُمِنْتُم فلا تَخونوا، وغُضّوا أبْصارَکُم، واحْفَظوا فُروجَکُم، وکُفُّوا أیدیَکُم وألسِنَتَکُم.(۲/۸۰۲؛ امالی صدوق: ۸۲)
شش چیز را برای من به عهده گیرید، من برای شما بهشت را به عهده میگیرم: هرگاه سخن گفتید دروغ مگویید، هر گاه وعده دادید خلف وعده نکنید، هرگاه امینتان دانستند خیانت نورزید، چشمانتان را (از حرام) فرو بندید، شهوت خویش را حفظ کنید و دست و زبان خود را نگهدارید.
محرومین از بهشت
تَحْرُمُ الجنّهُ علی ثلاثهٍ: علی المَنّانِ، وعلی المُغْتابِ، وعلی مُدمِنِ الخَمرِ. (۲/۸۰۴؛ الزهد للحسین بن سعید)
بهشت بر سه کس حرام است: منّت گذارنده (برخدا)، غیبت کننده و می گسار.
خیانت و بهشت
لایَدخُلُ الجَنّهَ خِبٌّ ولا خائِنٌ.(۲/۸۰۶؛ کنزالعمال: ۴۳۷۷۷)
حیله گر و خیانتکار به بهشت نمیروند
محروم بودن حاکم خائن از بهشت
مَنِ اسْتَرْعی رَعِیّهً فغَشَّها حَرّمَ اللَّهُ علَیهِ الجَنّهَ.(۲/۸۰۶؛ تنبیه الخواطر: ۲/۲۲۷)
هر کس سرپرست ملتی شود و به آنها خیانت و دغل ورزد، خداوند بهشت را بر او حرام گرداند.
درجات خاص بهشت
انَّ فی الجَنّهِ دَرَجهً لا یَنالُها الّا امامٌ عادِلٌ، أو ذو رَحِمٍ وَصُولٌ، أو ذو عِیالٍ صَبورٌ. (۲/۸۱۰؛ الخصال: ۹۳)
در بهشت درجه و مقامی است مخصوص پیشوای دادگر و آن که زیاد صله رحم به جا آورد و عیالوار صبور.
تهیدستان و بهشت
أوَّلُ مَن یَدخُلُ الجَنّهَ مِن خَلقِ اللَّهِ الفُقَراءُ.(۲/۸۱۸؛ کنزالعمال: ۱۶۶۳۶)
نخستین خلق خدا که وارد بهشت میشوند تهی دستان اند.
اولین وارد شوندگان به بهشت
أوَّلُ مَن یَدخُلُ الجَنهَ شَهیدٌ وعَبدٌ أحسنَ عِبادهَ ربِّهِ.(۲/۸۱۸؛ تنبیه الخواطر: ۱/۵۷)
نخستین کسی که داخل بهشت میشود، شهید است و بندهای که عبادت پروردگارش رابه نیکویی به جای آورده باشد.
گریختن از اطاعت حق و حرمان از بهشت
کُلُّکُم یَدخُلونَ الجنّهَ، الّا مَن شَرَدَ علی اللَّهِ شِرادَ البَعیرِ علی أهلِهِ. (۲/۸۲۰؛ کنزالعمال: ۱۰۲۲۱)
همه شما به بهشت میروید، مگر کسی که از طاعت خدا بگریزد؛ همچنان که شتر از دست صاحب خود میرمد و میگریزد
