تدبیر ش۲۱
باید با جدیّت در تولید علم و گسترش تحقیق و پژوهش، با نظام سلطه مبارزه شود
کشور ما بدون حرکت در جادهى گسترش دانش و گسترش پژوهش، امکان ندارد بتواند به نقطهى مطلوب خودش دست پیدا بکند؛ مخصوص کشور ما هم نیست. کلید، دانش و پژوهش است. دانشمند شدن یک ملت هم به این نیست که دانستههاى دیگران را فرا بگیرد. آن، مقدمهى کار است. علم یک دامنه ى وسیعى دارد؛ انحصارى نمی تواند باشد که ما فرض کنیم یک مجموعهاى از کشورها و یا ملتها هستند که نخبگان اینها علم را باید تولید کنند، مرزهاى جدیدى را براى علم تعریف کنند، یک مقدارى خودشان استفاده کنند، یک مقدارى هم که زیاد آمد، بدهند دیگران استفاده کنند. این نمىشود. این نسبت، این شکل کار، معنایش همین عقبماندگى دائمىِ بخشى از کشورها، همین رابطه ى ظالمانه ى بین کشورها، همین مسئله ى دنیاى اول و دنیاى دوم و دنیاى سوم و شمال و جنوب و همین حرفهایى است که جزء ادبیات رایج سیاسى در این قرن و قرن قبل بوده و شده….اگر بناست این بافت به هم بخورد و کشورها بتوانند به قدر ظرفیت ملتهایشان و استعداد ملتهایشان در روابط عالم جایگاهى داشته باشند، عمدهترین چیزى که در این کار تأثیر دارد، علم است. بنابراین علم را باید جدى گرفت؛ باید پیش رفت.ما حرکتمان شروع شده، لکن هنوز در اول کاریم؛ هم باید به مراکز علمى و تحقیقى کمک بشود؛ هم به پروژههاى علمى، پروژههاى تحقیقى و فناورى باید کمک بشود؛ هم بایستى این میل به علم و تحقیق و پژوهش همه جا گسترش پیدا کند. باید مخصوص استاد و محقق هم نماند؛ در محیط دانشجویی و فضاى دانشجویى گسترش پیدا کند؛ یعنى دانشجو میل به علمآموزى و تولید علم پیدا کند که این کارى است که احتیاج دارد به تدبیر و با توصیه و خواهش و تمنا و سفارش و دستور و اینها، نخواهد شد. مسئولان بخشهاى آموزشى کشور ما؛ چه وزارت آموزش و پرورش، چه وزارت علوم و وزارت بهداشت و درمان، چه بخشهایى که مربوط به مسائل برنامهریزىِ فرهنگىاند، در این زمینه مسئولیت دارند. آنها کارى بکنند که محیط دانشگاهى، محیط علمطلبى باشد. واقعاً این جوان بخواهد عالم بشود و فقط مسئله این نباشد که بخواهد مدرکى بگیرد، یا حالا اسمى مثلاً براى یک کار کوچکى در بیاورد. این، حرکت لازم دارد. این حرکت باید ادامه پیدا کند. کمک دولت و دستگاههاى مسئول و کمک کسانى که جایگاهى دارند که می توانند اثرگذار باشند بر روى ذهن مخاطبانشان، در این زمینه حتماً لازم است. ۲۵/۴/۸۶
برای پیشرفت نظام اسلامی ، باید علم را با دین در هم آمیزید
من اصرارم بر این است که هر وقت ما براى پیشرفت علم کار می کنیم، این را فراموش نکنید که علم و دین توأمانند. علم مجرد از دین و دور از دین ولو در گام اول در کوتاهمدت یک کشورى را به یک نقطهاى از افتخار هم برساند، اما در بلندمدت براى بشریت زیانبار است؛ کما اینکه دارید مىبینید که زیانبار است. علمى که از دین جدا شد و خودش را متعهد به دین ندانست، نتیجهاش همین می شود که امروز در دنیا رایج است؛ علم وسیلهى زورگویى است، وسیلهى استثمار است، وسیلهى تخریب حرث و نسل است و محصول علم، بمب اتم است از یک طرف؛ از طرف دیگر، محصول علم، این مواد مخدر کذایى است؛ محصول علم، روى کار آمدن سیاستمدارانِ دور از همهى احساسات انسانى است در خیلى از کشورهاى دنیا. علم را باید با دین همراه دانست. علم را براى خدا و در راه خدا باید تحصیل کرد و به کار گرفت. این، جزو تعالیمِ اولیهى ما باید باشد؛ در همهجا. توفیقات این علم هم بیشتر است؛ این را به شما عرض بکنم. نگویند اگر علم را مقدس کردیم و با دین همراه کردیم و مؤمنکارى درآوردیم، دیگر پیشرفت نمی کند؛ نخیر، الان همین خود جهاد دانشگاهى شما، همین مجموعه کارهاى شما – که به وسیلهى عناصر مؤمن این همه کار بزرگ انجام گرفته – نشان دهندهى این است که علم وقتى با ایمان همراه باشد، توفیقاتش هم بیشتر خواهد بود. ۲۵/۴/۸۶
