جهت‌گیری فعالیت‌های هنری و تبلیغی۲

    تدبیر ش ۱۳
      ترتیبی دهید تا از کانالهای مختلف ، همه خاطرات جنگ ، به صورت عمومی یا حرفه ای و تخصصی ، گردآوری شود
   مقوله ای که به نوبه ی خود خیلی مهم است و آن، خاطرات جنگ، تاریخ جنگ و ادبیات جنگ و هنری است که در شعبه‏ ها و شاخه ‏های مختلف، مصروف این ادبیات خواهد شد… جا دارد که کار هنری بشود، ثبت و ضبط بشود و کار تخصصی انجام بگیرد. الان مراکزی هست و دوستانی کارهای حرفه‏ای و تخصصی خوبی انجام می‌دهند. در آنِ واحد دو کار: هم کار حرفه‏ای و تخصصی و مدیریت مطلع و عالمانه ‏ی بر جمع‏ آوری خاطرات، هم در کنار آن، استفاده‏ ی از عموم کسانی که در جـاهای مختلف خاطراتی از جنگ دارند و منحصر نکردن آن به یک کانال خاص که موجب محدودیت نشود.          ۲۱/۷/۸۵
  همه تلاش ها باید ، در جهت ارتقاء معنویت ونهادینه شدن مکارم اخلاقی بعنوان مهمترین هدف نظام ودولت اسلامی ، صرف شود
    جمهوری اسلامی… یک پدیده‏ی عظیم و بتدریج توسعه‏ یابنده و ریشه‏ دواننده‏ ی در یک بخش مهمی از دنیاست؛ تشکیل یک نظامی که معنویت، جزو بافت اصلی آن محسوب  می شود. این یک پدیده‏ی بسیار مهم و مورد نیاز بشریت هم هست، که مورد استقبال قرار گرفته است و بیشتر هم خواهد شد. نظامی که بر اساس تفکر و معرفت اسلامی بر سر کار بیاید، نظامی است که مسائل معنوی انسان، جزو عناصر اصلی آن خواهد بود… معنای تشکیل چنین نظامی، این است که عنصر گمشده‏ی از میان بشر، یعنی عنصر «معنویت» – که تحت تأثیر پنجه‏ ی قدرتمندِ قدرتمندان عالم است – به زندگی بشریت برمی گردد…. این نظم موجود جهان – که از صد سال، صدوپنجاه سال، دویست سال قبل قوّت گرفته – اقتضائش همین بوده که دامن معنویت بتدریج از فضای زندگی انسان جمع بشود و این به ضرر بشریت تمام شده است. بشر به پیشرفت علمــــی نیازمند است، به اکتشافات پی‏درپی – همچنان که امروز بشر سرگرم این اکتشافات است و پیشرفتهای شگفت‏ آوری دارد – نیازمند است؛ اما در کنار معنویت. خوب، نظام اسلامی هم، آن نظامی است که می خواهد این عنصر گمشده ‏ی از تمدن و حیات بشری را به محیط زندگی بشر برگرداند. این در بیان، کارِ آسانی است؛ اما در عمل، هم کار مشکلی است، هم معارضانِ خیلی گردن‏ کلفتی دارد.              ۲۵/۷/۸۵
      به گونه‌ای برنامه ریزی کنید تا قلم ها در جهت تحقیق و تألیف تاریخ ادبیات هشت ساله دفاع مقدس، بکار گرفته شود
   در مقوله‏ ی خاطرات و تاریخ جنگ، من می‌خواهم تکیه و تأکید کنم. ما همه‏ ی این حجم کاری که انجام دادیم، در مقابل آنچه که باید انجام بگیرد، بسیار کم است. با اینکه الان، هم سپاه، هم ارتش، هم حوزه‏ی هنری، هم بخشهای مختلف مردمی، هم ستاد کل و آن قسمت تاریخ جنگ مشغول کار هستند، در عین حال، فرآورده‏ های مجموع اینها، هم از لحاظ کمیت، بسیار کمتر از آن چیزی است که باید باشد، هم از لحاظ کیفیت – اگرچه بعضی از کیفیات آنها واقعاً خوب است – اما در مجمــوع، آن کیفیتــــــی که باید نشـــان‏ دهنده‏ ی زیباییها، ظرافتها، لطفها، برجستگیها ودرخشندگیهای این دوران عجیب باشد، نیست و هنوز خیلی جا برای حرف زدن هست… مثلاً ما ششصد یا هزار عنوان کتاب درباره‏ ی دفاع مقدس نوشته‏ایم… این خیلی کم است. جنگ یکی از مقاطع حساس تاریخ برای همه‏ی ملتهاست؛ چه در آن جنگ شکست بخورند، چه پیروز بشوند؛ بررسی این حادثه برای آن ملتها، سرشار از درس است. نه اینکه فقط افتخار کنیم؛ افتخار کردن، یکی از بخشهای قضیه است؛ اطلاعات فراوان، آگاهیهای گوناگون، نشان دادن وضعیتهایی که وجود داشته است و وضعیتهایی که می‌تواند در آینده وجود داشته باشد، از بخشهای دیگر قضیه است…(برای) این جنگهای داخلی امریکا که معروف به جنگهای انفصال است… و چهار سال هم طول کشیده… یک نویسنده‏ی امریکایی… می گوید: درباره‏ی این جنگها بیش از صد هزار عنوان کتاب نوشته شده است! برای چهار سال جنگ، آن هم جنـــگ بی‏افتخار… که بالاخره بخش شمال بر بخش جنوب که تجزیه‏طلب بود، پیروز شد و دوباره حکومت ایالات متحده را برقرار کردند؛ در واقع کشور امریکا شکست خورد… حدود ششصد، هفتصد هزار نفر در این چند سال کشته دادند؛ یعنی چند برابر مجموع شهدای ما در جنگ تحمیلی و دفاع مقدس! – برای چهار سال، آن همه کتاب نوشته‏اند. دفاع مقدس، جنگِ سرتاپا افتخار است…سرتاسر این دوران، دوران افتخار است.جا دارد که کار هنری بشود، ثبت و ضبط بشود و کار تخصصی انجام بگیرد.            ۲۹/۷/۸۵