ببینید همان گونه که تمام حکما گفتن:نفس ناطقه انسانی-یعنی روح-به طور ذاتی آگاه و بیدار است و هیچ گاه نمیخوابه و آن که میخوابه بدن است از این رو از اوصاف تن میدانند که فقط در عالم طبیعت سر میزند.
بنابراین چه در خواب طبیعی و چه در خواب مصنوعیو مغناطیسی-روح برای همیشه آگاه و بیدار است و خواب و غفلت عارض بر مجود و ذاتش نمیشود.از این رو وقتی انسانی رو به خواب کردند روح همچنان آگاه و بیدار است و به کشف حقایق میپردازه و به سوالات خواب کننده پاسخ میده.ان که خواب میرود و بی حس میشه.بدن است.روح در خواب (چه در طبیعی و چه مصنوعی)در بدن مثالی برزخی یا بدن روحی و اثیری خود قرار میگیره.زیرا روح هرگز بی بدن نخواهد بود د بدن هایی که در هر عالم و در هر مرحله برای روح است.از خود او انتشار و ایجاد یافته .نه اینکه از بیرون برای او قرار داده باشند و هر بدنی هم متناسب با همان عالم است و روح با خود میبره و این بدن ها عبارتند از:
۱-بدن طبیعی مادی.که در دنیا و عالم طبیعی با روح است
۲-بدن مثالی برزخی یا بدن روحی و اثیری(که آقا حمید توضیح کافی داده اند)که در عالم برزخ و یا در عالم رویا با روح هست
۳-و شاید هم بدن اخروی .یا بدنی برای مراحل بالاتر به هر حال این بدن ها در طول هم قرار دارند و به روح قائم هستند.نه اینکه روح قائم به آنها باشه.منتها روح در مقام فعل و بروز اعمال و طهورات خود از آنها به عنوان ابزار و وسیله استفاده میکند
تمام مطالبی که بیان شد دلیل بر تجرد و غیر مادی بودن روح است و گر چه روح در مقام فعل به ماده نیاز نیازمند هست.ولی در مرحله ذات هرگز وابسته به ماده نیست.بلکه مستقل از ماده و احکام اون است
