قدر خوشبختی های پنهانمان را بدانیم

فابریس موآمبا’ هافبک تیم بولتون که ماه گذشته در جریان بازی با تیم تاتنهام دچار ایست قلبی شد و قلب او ۷۸ دقیقه از کارایستاد برای نخستین بار از دقایقی سخن گفت که به اعتقاد پزشکان ‘ مرده بود’.
 
 این بازیکن ۲۴ ساله گفت: می خواستم به گوشه چپ زمین بروم که احساس سرگیجه کردم. هیچ دردی نداشتم. اصلا مانند درد های قفسه سینه که در فیلم ها نشان می دهند، نبود. فقط سرگیجه داشتم، آن هم نه سرگیجه ای طبیعی. فراتر از واقعیت بود.
 
وی افزود: انگار در بدن کسی دیگر می دویدم. توضیح آن سخت است. یک ضربه محکم احساس کردم… بعد هم یک ضربه دیگر. بعد همه چیز را دو تا می دیدم. دو تا ‘ اسکات پارک’ و دو تا ‘ لوکا موردیچ’. فهمیدم اتفاقی جدی افتاده است. به اطرافم نگاه کردم.
 
موآمبا گفت: چیزی شبیه رویا بود.می توانستم بازیکنان تاتنهام را ببینم که اطرافم می دوند. آخرین چیزی که شنیدم ، فریاد ‘دیدرایک بویاتا’ مدافع تیم مان بود که فریاد می زد بازگردم و به دفاع کمک کنم.
هافبک بولتون اضافه کرد:احساس کردم در آسمان معلق هستم. می دیدم که سرم پیش رویم به زمین افتاد و همان زمان؛ دو ضربه محکم احساس کردم. همه اش همین بود. سیاهی و دیگر هیچ. من مرده بودم.
این بازیکن ۲۴ ساله که به تازگی از بیمارستان مرخص شده، یک باتری در قلبش دارد تا در صورت بروز موارد مشابه مانع از ایستادن ضربان قلبش شود.
 
وی گفت: وقتی که دستگاه شوک الکتریکی را به کار انداختند و سیم ها را به سینه ام چسباندند؛ کاملا هوشیار بودم.
‘ هوارد وب’ داور دیدار؛ پس از ایست قلبی موآمبا بازی را لغو کرد و بلافاصله معالجات اولیه برای بازگرداندن او به زندگی شروع شد. ‘
دکتر ‘ اندرو دینر’ متخصص قلب که در میان هواداران تاتنهام در ورزشگاه بود جان او رانجات داد. او پس از معالجات اولیه گفت که موآمبا باید فورا به بیمارستان منتقل شود. با دستگاه دفیبرلاتور دو بار به او شوک الکتریکی دادند و سپس آمبولانس او را به بیمارستان منتقل کرد. در تمام این مدت که ۷۸ دقیقه طول کشید، قلب او ازکار ایستاده بود.
موآمبا گفت: بخت با من یار بود که دکتر دینر در میان جمعیت تماشاچیان بود. من به او مدیونم.
به رغم آنکه موآمبا بیش از یک ماه در بیمارستان بستری بود هنوز علت واقعی ایست قلبی اش مشخص نشده است اما او از این پس برای هر یک روز اضافی که زندگی می کند, شکر گزار است.
 
وی گفت: آنچه اتفاق افتاد بیش از یک معجزه بود. ممکن بود حتی در صورت زنده ماندن دچار آسیب های مغزی شوم . بسیار عالی است که می توانم باز هم فوتبال بازی کنم و امیدوارم آن روز زودتر برسد. ولی از آن مهم تر این است که میتوانم زندگی کنم و به خانواده ام عشق بورزم. من مرد خوشبختی هستم.