وحی ، امداد غیبی در مقیاس اجتماع بشر

اصلا وحی، خود مدد غیبی است ولی در مقیاس اجتماع بشر. آنجا که دیگر پای علم بشر، پای عقل بشر، پای فعالیت بشر نمی‏رسد، آنجا که دیگر پای‏ حس نمی‏رسد، پای عقل و فکر نمی‏رسد، خداوند به وسیله یک عده به نام‏ پیامبران، بشر را هدایت و راهنمایی می‏کند، از غیب مدد می‏رساند. آنجا که جای عجز و ناتوانی بشر است، دیگر بشر فعالیت خودش را کرده، است‏، کار خودش را انجام داده است، ناتوان است و در قدرت او نیست، جای‏ مدد غیبی است.

قرآن درباره پیامبر اکرم می‏فرماید: «و اذکروا نعمه الله‏ علیکم اذ کنتم اعداء فالف بین قلوبکم، فاصبحتم بنعمته اخوانا و کنتم‏ علی شفا حفره من النار فانقذکم منها» (آل عمران/۱۰۳) ای مردم! این نعمت خدا را فراموش نکنید که شما، یعنی شما مردم، شما بشرها، شما انسانها (نه تنها شما عربها، بلکه همه انسانها) به یک پرتگاه‏ بسیار خطرناکی رسیده بودید و عنقریب سقوط قطعی می‏کردید.
خداوند به وسیله‏ این پیغمبر شما را نجات داد، به شما آزادی داد، شما را خلاص کرد. این‏، مدد غیبی است. و چقدر برای زندگی فردی و اجتماعی انسان، این ایمان‏ مفید و نگه دارنده است.