و این است مهدی

این است مهدی -علیه السلام- و این است حتمیّتِ او، تولّد و بقای او، تأثیرِ او، ظهورِ او، و شورش و انقلابِ او، اصلاح و تصفیه او، و تأسیسِ حکومتِ او… که خواهد شد.
بعثت، فرود آمدن نور است در طبیعت. غدیر، تداوم حکومت نور است در زمین. عاشورا، ذِبح عظیم است برای نجات دادنِ حکومت نور. و مهدی، انفجار نور است در استغراق ظلمت. هر چه جهان ظلمانی ترگردد، و تاریک تر شود، طلب روشنایی لازم تر و محسوس تر خواهد شد. هنگامی که آفاق را ظلمت فرا گیرد، نورشناسانِ نور طلب به پا می خیزند، و به بیداری جامعه و آماده سازیِ یاران مهدی دست می یازند، تا همه در جست وجوی خاور انوار بر آیند، و تا به طلب «طلعتِ رَشیده» و «غُره حمیده» بشتابند، و تا دست نیاز به درگاه خدای بی نیاز بردارند، و آن ذخیره الاهی، و مُنجی نهایی را بطلبند.
این آرزویی است که از قدیم روزگاران، در آن باره، سخن ها گفته اند، و پیامبران و حکیمان آن را وعده داده اند، و پیامبراکرم، آن همه در آن باره، با صراحت، نوید داده است… آری، انعکاس این آرزو، در آفاق و اعصار پیچیده است، و بانگ درای این کاروان، در مَعَبر بشریت، طنین افکنده است…
و روزی، امواج این واقعه بزرگ، در جام خورشید خواهد ریخت. و نسیم ها از کران تا کران دشت ها و آبادی ها بر فضای چنان دولتی خواهد وزید. و درختان در چنان روزگاری جوانه خواهد زد. و گل ها در عصمت آن ایّام خواهد شکفت. و جویبارها و نهرها و رودها، در آن ایّام برکت خیز، جاری خواهد گشت…
… بانگ «اَشَهَدُ اَن لا الهَ الاّ اللّه – و – اَشهَدُ اَنَّ محمّداً رسولُ اللّه»، در سحرگاهان و نیم روزها و غروب ها، از فراز مأذنه ها، و از درون آبادی ها، در همه جای جهان، به گوش مردم آن روزگار خواهد رسید. گلبانگ «حَی عَلَی الصَّلاه» و «حَیَّ علی خیرِ العَمَل»، در همه سوی، در پنج هنگام، طنین انداز خواهد گشت.
با شعارِ «اِنَّ اللّهَ یأمُرُ بِالعَدلِ و الاِحسان»، عدل و احسان، همه جا را خواهد گرفت، و «جامعه اعلون» پدید خواهد آمد. و مشعل جاوید، همچون خورشید، بر فراز پهنه های زیست انسانی، فروغ خواهد پاشید.
حماسه جاوید مرزبانان تجسُّم خواهد یافت. و خون متبلورِ خورشید، در راه «تفسیرِ آفتاب»، به آبادی ها و زندگی ها رنگ خواهد زد.
آن روز دیوار مساجد کوتاه خواهد گشت. عدل و مساوات همه گیر خواهد شد. نابسامانی ها از میان خواهد رفت. ستم ها و جهل ها از جهان رخت خواهد بست. دل ها منور، عقل ها کامل، دانش ها واقعی، و جان ها سرشار خواهد شد. زندگی ها پاک و امتیازهای پست مادّی نابود خواهد گردید.
آن روز عصمت جاودان زنده خواهد شد، و عینیّت ایمان قوام خواهد یافت.
آن روز، قطرات نور، از جام لحظه ها، در قالب وجودِ انسان خواهد ریخت. و انسان فطری، با تزکیه و تعلیم، پرورش و آموزش، به سوی جاودانگی ها راه خواهد یافت.
آن روز، فضای زمان زایل، به نمونه ای از دهر ثابت بدل خواهد گشت…
آن روز، همه جا و همه چیز نور خواهد بود و نور، و روشنایی خواهد بود و روشنایی، ذات همه چیز نورانی خواهد شد، و روح نور، در همه جا و همه چیز، حلول خواهد کرد…
و آن روز، همه جا و همه چیز، نور خواهد بود و نور، و روشنایی خواهد بود و روشنایی…
استاد محمدرضا حکیمی