کتب عهد قدیم

نویسندگان بسیاری در طی زمانی طولانی مجموعه ای بزرگ را پدید آوردند که عهد قدیم خوانده می شود. این مجموعه، کتاب های فراوان و همانندی را در بر می گرفت. بدین جهت لازم دانستند که کتاب های قانونی این مجموعه را از کتاب های غیرقانونی جدا کنند. اما در بین معتقدان به این مجموعه، اختلافاتی درباره کتاب های رسمی و غیررسمی پدید آمد.
این نوشتار به معرفی کتاب های اختلافی و نیز کتاب هایی که متفقا آن ها را غیرقانونی می دانند، می پردازد. اهمیت این کتاب ها در این است که اولا بسیاری از آن ها حاوی مضامین عرفانی و اخلاقی و حکمی ارزشمندی اند؛ ثانیا به درک کتاب های قانونی و نیز تاریخ و اندیشه های دوره ای که به آن اختصاص دارند، کمک می کنند؛ و ثالثا برخی از آن ها یگانه منبع تاریخ دوره ای از یهودیتند.
فهرست مطالب کتاب به شرح زیر است:
الف) کتاب های اپوکریفایی یا قانونی ثانوی عهد قدیم
۱. کتاب طوبیت
۲. کتاب یهودیت
۳. اضافات کتاب استر
۴. کتاب حکمت سلیمان
۵. کتاب حکمت یشوع بن سیراخ
۶. کتاب باروک
۷. رساله ارمیا
۸. غزل سه جوان (یا مناجات عزریا)
۹. قصه سوسنه
۱۰. قصه بعل و اژدها
۱۱. کتاب اول مکابیان
۱۲. کتاب دوم مکابیان
۱۳. کتاب سوم مکابیان
۱۴. کتاب چهارم مکابیان
۱۵. کتاب اول عزرا (اسدراس)
۱۶. کتاب دوم عزرا
۱۷. دعای منسی
۱۸. مزمور ۱۵۱ از مزامیر داود
ب) کتاب های مجعول العنوان
۱. آثار و نوشته های مربوط به مکاشفه
۲. وصیت ها
۳. گسترش داستان های عهد قدیم و داستان های دیگر
۴. آثار حکمت آمیز و فلسفی
۵. دعاها، مزامیر و غزل ها
نویسنده : عبدالرحیم سلیمانی اردستانی
کاهن اعظم
کاهن اعظم Kohen gadol: در یهودیت، رئیس امور مذهبی در معبد اورشلیم را گویند که امتیاز ورود به قدس الاقداس (محراب مقدس) تنها به وی تعلق داشت. او سالی یک بار در روز یوم کیپور به منظور سوزاندن بخور و پاشیدن خون حیوانات قربانی شده به آنجا داخل می شد و با این کار گناهان خود و گناهان قوم اسرائیل را کفاره می داد و جبران می نمود (لاویان ۱۶). روی هم رفته کاهن اعظم نظارت امور مالی و اجرایی معبد را به عهده داشت و در اوایل دوره معبد دوم با داشتن زعامت سیاسی که از سوی قوم به رسمیت شناخته شده بود، عهده دار جمع آوری مالیات شد و نظم امور را نیز به دست گرفت. کاهن اعظم نمی توانست برای مردگان سوگواری کند زیرا نزدیکی به مردگان موجب آلودگی خود او می شد و برای پاک ماندن از آلودگی باید از مردگان پرهیز می کرد. او تنها می توانست با دختران باکره ازدواج کند. این منصب به طور معمول موروثی بود و کاهن اعظم تا پایان عمر در این منصب باقی می ماند. با وجود این، در قرن دوم قبل از میلاد، رشوه گیری به چندین انتصاب مجدد منتهی شد و آخرین کاهنان اعظم یا از طریق مقامات حکومتی منصوب می شدند یا با قرعه کشی انتخاب می شدند. بنابر سنت، ۱۸ کاهن اعظم در معبد سلیمان و ۶۰ کاهن اعظم در معبد دوم خدمت کردند؛ اما از آن زمان به بعد هیچ کاهن اعظم یهودی وجود نداشته است؛ زیرا قربانی همگانی با ویرانی معبد دوم برای همیشه از میان رفت.
منابع:
۱. فصلنامه هفت آسمان، شماره ۳۵، نوشته زهره دلفان