گاه چنین پنداشته مى شود که وجود تفاوتها درمیان موجودات , نوعى تبعیض و بى عدالتى است; از این رو, با اعتقاد به عدالت ورزى خداوند همخوانى ندارد. این تفاوتها گاه در میان اشیایى است که به انواع مختلف موجودات تعلق دارند. براى مثال, گفته مى شود که چرا خداوند
یکی از معانی حکمت، غایتمند بودن فعل است. غایتمندی فعل یکی از ویژگیهای فاعل حکیم است. آن دسته از متکلمان که به اصل حسن و قبح عقلی اعتقاد داشته و عدل و حکمت الهی را براساس این اصل تفسیر کردهاند، بر غایتمند بودن آفرینش تأکید ورزیدهاند و بر این عقیدهاند
مصادیق عدل الهی مصادیق کلی عدل و حکمت الهی عبارتند از: ۱. عدل و حکمت در آفرینش و تدبیر: یعنی خداوند هر موجودی را با توجه به استعداد و قابلیت ذاتی او ایجاد کرده، و متناسب با غایت مطلوب آن موجود، اسباب و شرایط لازم برای نیل به آن غایت
جایگاه بحث شرور در الهیات یکی از بحثهای مهم و دیرینه در الهیات، بحث شرور است که در موارد مختلف مطرح گردیده است. یکی از موارد طرح این بحث در الهیات در مسئله توحید در خالقیت است. زیرا دو گانه پرستان به دو آفریدگار عقیده داشتهاند یکی آفریدگار خیر و
اصل تکلیف در همه انسانهای ملکف ثابت است، خواه انگیزه خیر در آنها غالب باشد یا انگیزه شر. این خلقت با عدل الهی هم منافاتی ندارد که کسی بگوید: خداوند مایه فطری غالب در گروهی را خیر و مایه فطری در گروهی دیگر را شر قرار داده است و بدینوسیله
موضوع کاستى ها و نارسائى ها در کتابهاى عقاید در مراحل مختلف مطرح گردیده و احیانا تصور شده که بلاها و گرفتاریها با چهاراصل مسلم در تضاد است: ۱ – توحید در خالقیت. ۲ – نظام احسن. ۳ – حکمت خداوند. ۴ – عدل الهى. و ما در اینجا
انسان موجودی است مختار که در طول زندگی با گزینش آزاد خویش به سوی کمال و سعادت و یا در جهت سقوط و شقاوت ، حرکت می‌کند بدیهی است که دراین مسیر سرنوشت ساز نیازمند آگاهیهای لازم و شناخت کافی نسبت به کمال و راه نیل به آن خوهد بود
انگیزه از کیفر یا تشفى خاطر استیا عبرتگیرى دیگران و جایگاه هر دو زندگى دنیوى است، و در سراى دیگر هیچیک از دو ملاک وجودندارد توضیح این که: انتقام از قاتل در زندگى دنیوى جنبه تشفى دارد چنانکهمىفرماید: (…ومن قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه سلطانا فلا یسرف فى القتلانه کان
هدف این مقال پاسخ به یک رشته پرسشها است که افراد ناآگاه و جسور، آن را به عنوان اعتراض بر عدل الهى مطرح مىنمایند. این پرسشها بر چهار محور دور مىزنند: ۱- عدل الهى و فاعلیت انسان. ۲- عدل الهى و علم و اراده پیشین خدا. ۳- عدل الهى و
