خانواده را به کار نفروشید

پرکارى بیش از اندازه نوعى اعتیاد تلقى شده و به زندگى خانوادگى لطمه ی جدى وارد مى سازد و به همین علت جزء آسیب هاى اجتماعى به شمار مى آید.
در برخى از کشورها مؤسساتى براى کمک به افرادى که دچار این گرفتارى هستند ایجاد شده است. در این مؤسسات افرادى که به پرکارى مفرط عادت کرده اند دور هم جمع شده و گروه درمانى مى شوند. این افراد تجربیات خود را با یکدیگر در میان مى گذارند و با تبادل نظر به یکدیگر براى حل مشکل کمک مى کنند.
 
با پاسخ دادن به این سؤالات مى توانید وضع خود را از این لحاظ ارزیابى کنید.
چنانچه پاسخ همه سؤالات یا اکثر آنها مثبت باشد ، بهتر است به فکر چاره باشید:
۱ـ صحبت کردن درباره کار براى شما از صحبت در مورد هر چیز دیگر آسانتر است.
۲ـ وقتى کسى در کنار کارش کار دیگرى هم انجام مى دهد عصبى و بى حوصله مى شوید.
۳- معتقدید که پول بیشتر، مشکلات زندگى را در زندگى تان حل مى کند .
۴ـ وقتى از شما مى خواهند کارتان را رها کنید و به مسائل دیگر بپردازید ناراحت مى شوید.
۵ـ براى انجام کار ، بیش از هر چیز دیگر، از جمله ارتباطات شخصیتان انرژى دارید .
۶ـ در جست وجوى راه هایى هستید که سرگرمى هایتان را تبدیل به کارهاى پول ساز کنید .
۷ـ در حالى که کارها به خوبى پیش مى رود ، باز هم اغلب نگران آینده هستید .
۸ ـ براى انجام یک کار بیش از اندازه ی لازم فعالیت مى کنید . چون تصورتان این است که در غیر این صورت آن کار به خوبى انجام نمى شود .
۹ـ کارهاى بیرون از منزل را به خانه مى برید. آیا در روزهاى تعطیل و زمانى که در مرخصى هستید باز هم کار مى کنید ؟
۱۰ـ هنگام رانندگى یا خواب و یا وقتى که دیگران صحبت مى کنند شما به کارتان فکر مى کنید .
۱۱ـ فکر مى کنید اگر خیلى سخت و افراطى کار نکنید شغلتان را از دست مى دهید یا مقصر قلمداد مى شوید .
۱۲ـ در هفته بیش از ۴۰ ساعت کار مى کنید .
۱۳ـ هنگام غذاخوردن کار دیگرى از جمله مطالعه هم انجام مى دهید .
۱۴ـ ساعات طولانى کار، به روابط خانودگى یا سایر ارتباطات اجتماعى شما لطمه مى زند.
 
 حالا خودتان قضاوت کنید .اگر فکر مى کنید که گرفتار پرکارى مفرط شده اید، وقتش است که خودتان را از این عادات نجات دهید و زمان بیشترى را در منزل کنار خانوده تان بگذرانید.
چند توصیه مهم براى ایجاد تعادل بین کار و زندگى
۱ـ ایجاد تعادل بین کار و ارتباطات شخصى ، به این معنى که در کنار کار باید وقت کافى براى رسیدگى به سایر امور شخصى و اجتماعى براساس اولویت ها در نظر گرفت.
۲ـ گفتن «نه» به مسائل بى اهمیت. در مقابل کوه تقاضاها و کارهاى موجود باید آنها را از نظر اهمیت طبقه بندى کرد و با در نظر گرفتن اولویت ها «نه» گفتن به مسائل جزئى و بى اهمیت را آموخت.
۳ـ توجه به تندرستى و یافتن راه هایى براى حفظ سلامت با توجه به هدر نرفتن وقت. براى مثال خوردن غذاهاى آماده (fast food) گرچه زمان کمترى مى برد ولى تداوم آن مضراتى مانند بالارفتن وزن و افزایش چربى خون دارد.
۴- بسیار مهم است که هر از گاهى براى اطمینان از سلامت به پزشک مراجعه کنید . می توانید آزمایش ها و معاینات پزشکى دوره اى انجام دهید.
۵- طبیعت زندگى طورى است که هر روز پیچیده تر و مشکل تر مى شود. این مسأله در مورد پدران مصداق بیشترى دارد چون آنها باید تقاضاهاى زیادى را برآورده کنند. بنابراین باید مدل زندگانى را هر چه بیشتر به سمت سادگى سوق داد.
۶ ـ در انتخاب شغل توجه به محیط کار بسیار مهم است. محیط کار باید دوستانه باشد و به نیازهاى خانوادگى کارکنان هم توجه شود. کارفرما به کارکنان باید به صورت یک انسان نگاه کند نه «منابع انسانى».
۷ـ سعى کنید وعده هاى غذایى به ویژه صبحانه و شام را در کنار افراد خانواده صرف کنید. اگر این موضوع مقدور نیست بهتر است حداقل یک وعده غذا را تمام افراد خانواده دور هم صرف کنند.
۸ ـ براى کاهش فشار مسئولیت سرپرستى خانواده، بهتر است سرپرست خانواده با دوستان و فامیل هایى که وضع مشابه دارند در مورد روش اداره خانواده صحبت و همفکرى کند.
۹ اختصاص حداقل یک شب در هفته به دور هم بودن . در میان گذاشتن مسائل شخصى اعضاى خانواده و اختصاص اوقاتى براى بودن در کنار اعضاى خانواده و گذراندن اوقات دلپذیر، عامل مهمى در ایجاد حس خانوادگى و بستگى فامیلى است.