اسم من ((کشک )) است !

فارسی من کشک است به من پینو و پینوگ هم می گویند. ترکی من قروت بوده و عربی من اقط بر وزن کبد می باشد. برای تهیه من و برادرم قره قروت دوغ ترش شده را در مشک می ریزند تا تمام چربی آن که کره می باشد جدا گردد. بعد باقیمانده دوغ را می جوشانند تا غلیظ شود، سپس آن را روی پارچه صاف می کنند تا آب آن گرفته شود و باقیمانده را که روی پارچه مانده است ، به صورت گلوله یا بیضی یا استوانه در آورده ، می گذارند تا خشک گردد و نام آن را کشک می گذارند.
آب چکیده از پارچه را با کمی شیر مخلوط کرده و بعد می جوشانند تا جسمی سرخ رنگ و ترش مزه که قراقروت نام دارد به دست آید. نام این محصول قراقروت ، قره قروت و ترف سیاه است . در ایران با من آش کشک ، کشکاب و یک نوع اشکنه به نام ((کله جوش )) درست می کنند و به کشک و بادمجان و حلیم بادمجان هم کشک می زنند. برانی بادمجان را هم با کشک درست می کنند. ارامنه ایران به جای ماست و خیار، کشک و خیار، می خورند و عده ای به به جای ماست در آبدوغ خیار، کشک می زنند. من مواد سفیده ای و اگر بهتر بخواهید بگویم مواد سازنده شیر و ماست می باشم . فاقد مواد قندی بوده و بهترین غذا برای رژیم لاغری هستم . اشخاص چاق که می خواهند لاغر شوند، دوایی بهتر از من ندارند زیرا اگر مرا قبل از غذا بخورند، اشتهای آنها را کم می کنم و با داشتن مواد سفیده ای نیروبخش بوده و به علت نداشتن مواد قندی کسی را چاق نمی کنم . بو داده من جهت جلوگیری از اسهال مزمن نافع است و به همین جهت بود که عده ای از روستاییان ایرانی در سفر حج غذای خود را به کشکاب منحصر می کردند تا مبتلا به اسهال نشوند. ضماد من و مالیدن کشکاب بر سر از ریزش مو و طاسی جلوگیری می کند و حتی عده ای از پزشکان قدیم آن را جهت داءالثعلب (گری ) مفید می دانستند. یکی دیگر از منافع قابل توجه من آن است که من پادزهر خوبی هستم و روی همین اصل بود که پزشکان سنتی ایران پس از تجویز داروهای ضد کرم به بیمار دستور می دادند که جای غذا، کشکاب مخلوط با شیر بخورند تا هم به افتادن کرم کمک کند و هم از عوارض سمی دارو بکاهد.قره قروت به علت داشتن اسید لاکتیک (جوهر ماست ) بهتر از کشک ، صفرا را از بین می برد و عطش و فشار خون را تسکین می دهد و بر عکس کشک اشتها را زیاد می کند و چنانچه آن را در آب حل کرده و به سر بمالند، از ریزش مو جلوگیری می کند و بیشتر صابونها و شامپوهایی که جهت جلوگیری از ریزش مو می سازند، دارای کمی اسید لاکتیک می باشد.
همراه با پشم سوخته و جو سوخته به اندازه مساوی برای حزاز (شوره سر) مفید است
ضماد کردنی