۳۰.شناخت عیبها ۲

بسم‌الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد عباسی ولدی

عنوان: شناخت عیب ها، قسمت دوم

عیب هایمان را می خواهیم بشناسیم اما شیطان نمی گذارد. عیب هایمان را کوچک نشان می دهد یا کاری می کند که عیب ها را نبینیم. چه کار باید کنیم؟

یکی از بهترین راه ها این است که موضع دفاعی خودمان را کنار بگذاریم و اتفاقا به بقیه بگوییم اگر عیبی از ما دیدند به ما هدیه کنند.

امام صادق (ع): بهترین و محبوب ترین دوستان من کسانی هستند که عیب های مرا به من هدیه کنند. (اصول کافی، ترجمه کمره ای، ج ۶، ص ۴۹۳)

در خانواده کسانی با ما زندگی می کنند که همه اخلاق ما جلوی چشم آنهاست. چه اعضای خوبی هستند خانواده برای اینکه ما را به عیب هایمان واقف کنند. هیچ اشکالی ندارد که به اعضای خانواده بگوییم که اگر عیبی از ما دیدند حتما بگویند. ما باید از این کار خوشحال بشویم.

ما آمدیم بندگی کنیم و این عیب ها مانع است بنابراین خانواده می توانند کمک کنند تا در مسیر الهی و کمال قدم برداریم.

امیرالمونین (ع): محبوب ترین مردم در نزد شما باید کسی باشد که شما را به راه رشدتان هدایت کند و عیب هایتان را نشان بدهد.

همسرم، می خواهی محبوب ترین باشی برای من عیب هایم را به من بگو!

از طرفی دیگر آن کسی که به دلایلی که عیب های همسرش را نمی گوید و قابل قبول هم نیست از نگاه امیرالمونین (ع) چگونه است؟

امام علی (ع): کسی که عیب تو را از تو مخفی نگاه می دارد دشمن تو می باشد. (غررالحکم، ۸۲۱۰)

البته حواسمان باشد گاهی اوقات اگر دیگران عیب هایمان را به ما نمی گویند قصدشان دشمنی نیست بلکه از ما می ترسند! در برابر انتقادهایی که از ما شده چه کار کردیم که بقیه می ترسند از اینکه عیب هایمان را بگویند؟

یکی از دلایل اصلی نبودن فرهنگ اصلی انتقاد در خانواده ها، نوع نگاه اشتباهی است که ما نسبت به انتقاد داریم. ما بیشتر از آنکه انتقاد را یک همراهی برای رسیدن به هدف آفرینش بدانیم آنرا یک وسیله ای برای خُرد شدن شخصیتمان از طرف همسرمان یا طرف مقابلمان می دانیم.

یعنی وقتی همسر ما به ما انتقاد می کند این احساس را داریم که او ما را خُرد می کند.

چرا این نگاه را باید داشته باشیم؟ شاید بخشی از آن برگردد به آن لحن و نوع انتقادی که از ما می شود. شاید بخشی دیگر هم برگردد به بدبینی ها!

شاید ما نسبت به همسرمان بدبین هستیم. نیت خوانی بَد می کنیم و فکر می کنیم چون او می خواهد ما را خُرد کند انتقاد می کند.

اگر هدف بندگی خدا باشد یکی از بزرگترین دغدغه های ما پیدا کردن عیب هایمان می شود. اگر عیب ها را مانع رسیدن به بندگی خوب بدانیم به هر طریقی که شده آنها را پیدا می کنیم حتی اگر احساس کنیم شخصیتمان در حال خُرد شدن است. مهمترین دغدغه ما باید رسیدن به هدف خلقت مان باشد. رسیدن به هدف خلقت اگر هزینه ای داشته باشد آنرا پرداخت می کنیم. بنابراین در خانه و خانواده خیال همه راحت کنیم که از ما انتقاد کنیم و عیب هایمان را به ما بگویند.