۲۹.شناخت عیبها ۱

بسم‌الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد عباسی ولدی

عنوان: شناخت عیب ها، قسمت اول

عیب هایمان را بشناسیم. چقدر خوب است که هرکسی عیب خودش را بشناسد و درصدد رفع آن بربیاید. واقعا بعضی از ماها هستیم که عیب داریم که یا به دلیل غفلت یا اینکه خودپسندی نمی خواهیم آن عیب ها را بشناسیم و یا نشناختیم.

حضرت علی (ع): شناخت انسان نسبت به عیوب خودش از سودمندترین شناخت هاست. (غررالحکم، ۹۸۶۵)

عدم شناخت عیب ها خودش نشانه نادانی است.

امیرالمونین (ع): برای جهل انسان همین کافی است که عیب خودش را نشناسد. (غررالحکم،۱۰۳۳۷)

حتما باید دنبال عیب های خودمان باشیم. حواسمان باشد که نگاهمان نسبت به دیگران، یک نگاه خطاپوش و نسبت به خودمان یک نگاه عیب جو باشد. ما باید نسبت به خودمان عیب جو باشیم.  

امام علی (ع): هرکسی به دنبال عیبی باشد حتما آنرا پیدا می کند.

بنابراین باید حتما از خودمان شروع کنیم.

مولا امیرالمونین علی (ع): کسی که به دنبال عیوب مردم است باید از خودش آغاز کند. (غررالحکم، ۸۴۸۹)

مشغول شدن به عیب های خود علاوه بر اینکه یک رُکن برای رسیدن به کمال انسانی است باعث می شود که ما از عیب های دیگران هم غافل بشویم و همین ارتباط و زندگی ما را آسان و زیباتر خواهد کرد.

امیرالمونین (ع): معلم خوبی ها، معلم اخلاق و استاد توحید کسی است که عیوبش او را از عیوب مردم غافل کند. (غررالحکم، ۳۰۹۰)

کسی که عیوب خودش را پیدا می کند. عیب های دیگران برایش تحمل پذیرتر خواهد شد. یکی از دلایل اینکه نمی توانیم عیب های دیگران را تحمل کنیم این است که خودمان را انسان بی عیب یا کم عیب می بینیم. عیب های خودمان را کوچک می بینیم.

امام علی (ع): کسی که به لغزش خودش توجه می کند، لغزش دیگران در نظر او کوچک می شود. (غررالحکم، ۸۷۵۴)

کسی که در خودش عیب های زیادی می بیند، عیب های همسرش دیگر این قدر در نگاهش زیاد دیده نمی شود.

چرا ما احساس شکست در زندگی می کنیم؟

• یکی از دلایلش این است که عیب های همسر را می بینیم اما عیب های خودمان را نمی بینیم.
• عیب های همسر را بزرگ می بینم ولی عیب های خودمان را کوچک می بینیم.
• عیب های همسرمان را زیاد می بینیم درحالی که عیب های خودمان را کم می بینیم.

امام علی (ع) به امام حسین (ع) سفارش کردند: پسرکم، کسی که عیب خویش را ببیند از عیب دیگری غافل خواهد شد. . (تحف العقول، ۸۸)

ما خیلی نیاز به غفلت از عیب دیگران داریم.

امام باقر (ع): همین عیب برای انسان بس که به دنبال شناخت عیب هایی از مردم باشد که در خود او است یا چیزی را از مردم عیب بگیرد که در او است یا توان خارج شدن از آن عیب را ندارد یا همنشین خود را در چیزی که به کارش نیاید آزار دهد. ( المحاسن : ۱/۴۵۵/۱۰۵۱ )

برخی اوقات ما به قدری به عیب های دیگران توجه می کنیم که غافل می شویم از این که همان عیب ها در خودمان است.