دسته بندی :اسماء و صفات

رمضان یکی اسماء خداوند است اما این اسم غیر از ماه رمضان است. در روایت می فرماید: مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی الْخَثْعَمِیِّ عَنْ غِیَاثِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ

امام صادق (ع ) فرمود: کسى که در صبح چهار بار بگوید الحمد لله رب العالمین، بى تردید شکر آن روز را به جاى آورده است. پیام ذکر «الحمدلله» این است که با رسیدن به نعمتی مغرور نشده و نعمت را از جانب او بدانیم، در این صورت نه تنها

خداوند مهربان در آیات متعدد در سوره هاى قرآن خویشتن را با صفت رحم و شفقت و مهربانى یاد کرده و خود را به بندگانش با این اوصاف جمیله معرفى نموده است. (المعجم المفهرس ماده رحم از باب نمونه: سوره اعراف (۷)، آیه ۱۵۶ و آیه ۱۵۱ و سوره یوسف

کسب عزت و سربلندی از نگاه دینی؛ خداوند این عزت را عطا می کند به کسانی که اراده ی خداوند بر عزیز بودنشان تعلق گرفته است؛ در قرآن می خوانیم: «عزت می بخشی، هر که را بخواهی! و خوار می گردانی هر کس را که بخواهی!» شخصیت هر انسان حقیقت

روایتی از پیغمبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) نقل شده است که: «مَن تَوضَّأ فَأحْسَنَ الوُضُوءَ، ثُمَّ صَلَّى رَکعَتَینِ، فَدعَا رَبَّه کانَتْ دَعْوهً مُسْتَجَابَهً»؛ تا اینجای روایت با همه روایاتی که جلسه گذشته گفتم هم­سو است. بعد دارد «مُعَجَّلَهً أو مُؤَخَّرَهً»( کنز العمال ج ۲، ص ۱۰۹) یعنی اگر با این شرایط دعا

مناظره مسلمان شدن عبدالله یمانی بر اثر مناظره با هشام هشام بن حَکم از شاگردان زبردست و هوشمند امام صادق ـ علیه السّلام ـ بود، روزی یکی از منکران خدا به نام «عبدالله دَیصانی» با هشام ملاقات کرد و پرسید: آیا تو خدا داری؟ هشام آری. عبدالله آیا خدای تو

اصل تکلیف در همه انسان‌های مکلف ثابت است، خواه انگیزه خیر در آن‌ها غالب باشد یا انگیزه شر. این خلقت با عدل الهی هم منافاتی ندارد که کسی بگوید: خداوند مایه فطری غالب در گروهی را خیر و مایه فطری در گروهی دیگر را شر قرار داده است و بدین‌وسیله

 سؤال: بعضی از خوانندگان عزیز می‌گویند امروز ایرادی در میان مادّیها مطرح است که ما پاسخ کامل آن را نمی‌دانیم؛ لطفاً در این باره توضیح کافی دهید و آن این که: «ممکن است ما قبول کنیم که نظام آفرینش این جهان در پیدایش خود نیازمند به مبدعی که دارای علم

 با توجه به حوزه‌های اصلی عدالت خداوند، می‌توان عدل الهی را به اقسام کلی زیر تقسیم کرد: ۱ ـ عدل تکوینی: خداوند به هر موجودی به اندازه شایستگی‌های او از مواهب و نعمت‌های عطا می‌کند و هیچ استعداد و قابلیتی را، در این حوزه، بی‌پاسخ و مهمل نمی‌گذارد. به دیگر

   آیا تقدیر الهی در مورد بندگانش قابل تغییر است یا نه؟ ما مسلمان‌ها به بداء عقیده داریم. بداء یعنی تغییر پیدا کردن تقدیر الهی تقدیر الهی درباره انسان بر دو نوع است: ۱. تقدیر محتوم و قطعی که به هیچ وجه قابل تغییر نیست. ۲. تقدیر معلق و مشروط

درآمد : مسئله عدل الهی یکی از اصول بسیار مهم اعتقادی و کلامی است. عدل نیز ، همانند توحید ، بیانگر یکی از اوصاف الهی است ولی به دلیل اهمیت وصف‌ناپذیر آن ، جایگاه ویژه‌ای در مباحث اعتقادی و کلامی یافته است. این اهمیت تا آنجاست که گاه از عدل

موضوع کاستی‌ها و نارسائی‌ها در کتابهای عقاید در مراحل مختلف مطرح گردیده و احیاناً تصور شده که بلاها و گرفتاری‌ها با چهاراصل مسلم در تضاد است: ۱ – توحید در خالقیت. ۲ – نظام احسن. ۳ – حکمت خداوند. ۴ – عدل الهی.   و ما در اینجا این موضوع

 اصل اول : همه مسلمانان خدا را عادل مى ‏دانند و عدل یکى از صفات جمال الهى است. و پایه این اعتقاد آن است که در قرآن ، هرگونه ظلم از خدا نفى شده و او به عنوان «قائم به قسط‏» یاد گردیده است ، چنانکه مى ‏فرماید : ‹‹ان

با توجه به حوزه هاى اصلى عدالت خداوند, مى توان عدل الهى را به اقسام کلى زیر تقسیم کرد: ۱ـ عدل تکوینى: خداوند به هر موجودى به اندازه شایستگى هاى او از مواهب و نعمتهاى عطا مى کند و هیچ استعداد و قابلیتى را, در این حوزه, بى پاسخ و

مقدمه : آیا تقدیر الهى در مورد بندگانش قابل تغییر است‏ یا نه ؟ ما مسلمان ها به بداء عقیده داریم بداء یعنى تغییر پیدا کردن تقدیر الهى تقدیر الهى درباره انسان بر دو نوع است : ۱ . تقدیر محتوم و قطعى که به هیچ وجه قابل تغییر نیست.

اعتراض دیگرى که بر عدل الهى مى شود, آن است که درد و رنجى که از ناحیه مصائب, بلایا, ناملایمات, بیماریها و … براى انسانها فراهم مىآید, با عدالت ورزى خداوند سازگار نیست. در پاسخ به این اعتراض, افزون بر آنچه که در پاسخ به اشکالات قبلى ذکر گردید, مى

اصل تکلیف در همه انسانهای ملکف ثابت است، خواه انگیزه خیر در آنها غالب باشد یا انگیزه شر. این خلقت با عدل الهی هم منافاتی ندارد که کسی بگوید: خداوند مایه فطری غالب در گروهی را خیر و مایه فطری در گروهی دیگر را شر قرار داده است و بدینوسیله

موضوع کاستى ها و نارسائى ها در کتابهاى عقاید در مراحل مختلف مطرح گردیده و احیانا تصور شده که بلاها و گرفتاریها با چهاراصل مسلم در تضاد است: ۱ – توحید در خالقیت. ۲ – نظام احسن. ۳ – حکمت‏ خداوند. ۴ – عدل الهى.   و ما در این‏جا

انسان موجودی است مختار که در طول زندگی با گزینش آزاد خویش به سوی کمال و سعادت و یا در جهت سقوط و شقاوت ، حرکت می‌کند بدیهی است که دراین مسیر سرنوشت ساز نیازمند آگاهیهای لازم و شناخت کافی نسبت به کمال و راه نیل به آن خوهد بود

انگیزه از کیفر یا تشفى خاطر است‏یا عبرت‏گیرى دیگران و جایگاه‏ هر دو زندگى دنیوى است، و در سراى دیگر هیچ‏یک از دو ملاک وجودندارد توضیح این که: انتقام از قاتل در زندگى دنیوى جنبه تشفى دارد چنانکه‏مى‏فرماید: (…ومن قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه سلطانا فلا یسرف فى القتل‏انه کان

هدف این مقال پاسخ به یک رشته پرسشها است که افراد ناآگاه و جسور، آن را به عنوان اعتراض بر عدل الهى مطرح مى‏نمایند. این پرسشها بر چهار محور دور مى‏زنند:  ۱- عدل الهى و فاعلیت انسان. ۲- عدل الهى و علم و اراده پیشین خدا. ۳- عدل الهى و

گاه چنین پنداشته مى شود که وجود تفاوتها درمیان موجودات , نوعى تبعیض و بى عدالتى است; از این رو, با اعتقاد به عدالت ورزى خداوند همخوانى ندارد. این تفاوتها گاه در میان اشیایى است که به انواع مختلف موجودات تعلق دارند. براى مثال, گفته مى شود که چرا خداوند

 یکی از معانی حکمت، غایتمند بودن فعل است. غایتمندی فعل یکی از ویژگی‎های فاعل حکیم است. آن دسته از متکلمان که به اصل حسن و قبح عقلی اعتقاد داشته و عدل و حکمت الهی را براساس این اصل تفسیر کرده‎اند، بر غایتمند بودن آفرینش تأکید ورزیده‎اند و بر این عقیده‎اند

مصادیق عدل الهی مصادیق کلی عدل و حکمت الهی عبارتند از: ۱. عدل و حکمت در آفرینش و تدبیر: یعنی خداوند هر موجودی را با توجه به استعداد و قابلیت ذاتی او ایجاد کرده، و متناسب با غایت مطلوب آن موجود، اسباب و شرایط لازم برای نیل به آن غایت

جایگاه بحث شرور در الهیات یکی از بحث‎های مهم و دیرینه در الهیات، بحث شرور است که در موارد مختلف مطرح گردیده است. یکی از موارد طرح این بحث در الهیات در مسئله توحید در خالقیت است. زیرا دو گانه پرستان به دو آفریدگار عقیده داشته‎اند یکی آفریدگار خیر و

 اگر موجودى معلول و نیازمند به موجود دیگرى باشد وجودش تابع آن خواهد بود و با مفقود بودن علتش بوجود نخواهد آمد. به دیگر سخن: معدوم بودن موجودى در برهه اى از زمان ، نشانه نیازمندى و ممکن الوجود بودن آن است، و چون واجب الوجود ، خودبخود وجود دارد

خداوند می فرماید: رَب السمَوَتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا بَیْنهُمَا الْعَزِیزُ الْغَفّارُ؛ پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، پروردگار عزیز و غفار (ص/۶۶). در این آیه به مساله ربوبیت او نسبت به تمام عالم هستى می پردازد و اینکه او مالک همه این جهان است مالکى

آیا تقدیر الهى در مورد بندگانش قابل تغییر است یا نه؟ ما مسلمانها به بداء عقیده داریم بداء یعنى تغییر پیدا کردن تقدیر الهى. تقدیر الهى درباره انسان بر دو نوع است: ۱- تقدیر محتوم و قطعى، که به هیچ وجه قابل تغییر نیست : ۲- تقدیر معلق و مشروط،

جهان هستی – ماسوی – هرچه باشد و هر عظمت و وسعت حیرت انگیزی که داشته باشد و هر کثرت و اختلاف و تضاد و تزاحم و تنازعی که در آن حکمفرمایی نماید، یک واحد بیش نیست که فعل حق بوده و از هر جهتی که فرض شود، چنگ نیاز

اعمال انسان : ما انسان ها کارهایمان بر دو قسم است؛ کارهای عبث و بیهوده که نتیجه ای بر آنها مترتب نیست، یعنی هیچ تأثیری در رساندن ما به کمالات که در استعداد ما هست و به عبارت دیگر در رساندن ما به سعادت واقعی ندارد و دیگر کارهای بخردانه