دسته بندی :حضرت علی

وجه لقب قسیم النار و الجنه روزی مأمون از حضرت امام رضا علیه السلام پرسید:« چرا علی علیه السلام را تقسیم‌کننده‌ی بهشت و دوزخ گفته‌اند؟« حضرت رضا علیه السلام فرمود:« مگر نشنیده ای که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:« محبت علی علیه السلام، ایمان، و

علم امام علی ـ علیه السلام مناظره حضرت علی(ع) با مرد شامی شیخ صدوق در «خصال» و«عیون» و«علل» حدیث کند که مردی از اهل شام از امیرالمؤمنین سؤال کرد که چند نفر از انبیاء به عربی تکلّم کردند و چند نفر آنها ختنه شده به دنیا آمدند و چند نفر

علم و قدرت خدا مناظره حضرت علی(ع) و ابوبکر با یهودی انس بن مالک گوید: پس از درگذشت پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ یک نفر یهودی، برای تحقیق درباره اسلام به مدینه آمد، و از مردم خواست که او را به کسی‌که بتواند از عهده پاسخ

علی (ع) که سلام ما و درود خدا بر او باد، پسر ابوطالب، پسر عبدالمطلب، پسر هاشم، پسر عبد مناف است و مادر آن حضرت فاطمه دختر اسد بن هاشم بن عبد مناف. ابوطالب پدر علی (ع) هرگز بت نپرستید و سجده به بت‌ها نکرد و به حضرت محمد (ص)

چون از دعایش فراغت یافت ناگهان باران فراوانى بارید تا جایى که عربى از بعضى از نواحى کوفه آمد و ‏گفت: دره‏ ها و تپه‏ ها را از فراوانى آب چنان دیدم که بخشى از آب در بخشى دیگر موج مى‏ زد. امام صادق علیه‏ السلام از پدرش از جدّش

در مورد اینکه این شخص چه کسی بوده است در میان شارحان نهج البلاغه اختلاف شدیدی است . آیا حضرت علی علیه‌السلام درخطبه ۲۲۸ نهج‌البلاغه از عمر مدح و تمجید کرده است؟ نخست متن خطبه: « خداوند پاداش خیر در برابر آزمایش های فلان کس دهد که کژیها را راست

«عبداللَّه بن عباس» می‌گوید: «… بدین ترتیب علی علیه‌السلام را کشان‌کشان نزد ابوبکر بردند، چون چشم ابوبکر به او افتاد فریاد زد او را رها کنید، علی علیه‌السلام گفت: چه زود بر اهل‌بیت پیامبرتان هجوم آوردید! ای ابوبکر به کدام حق و کدام میراث و کدام سابقه مردم را به

بدیهی است که امیر مؤمنان علی علیه‌السلام، و معدودی انگشت‌شمار از مؤمنان نظیر سلمان و ابوذر و مقداد و… در برابر این گمراهی مقاومت می‌کردند، نهایت آنکه امیر مؤمنان (ع) به جهت نوپا بودن اسلام و نزدیکی مردم با زمان جاهلیت و کفر، و برای آنکه در صفوف امت تفرقه

در گوشه ‌ای از این زمین وسیع و پهناور‌، در‌ خانه ‌ای‌ از خانه ‌های ساده کـوفه، بـدنی در بـستر بیماری افتاده است، بدنی که بیش از شصت‌ و سه سال از عمرش نگذشته است و پنجاه و سه سـال در راه‌ ترویج حق‌ و حقیقت رنج ها برده و

علی (علیه السلام) با خطابه ‌های آتشین خود؛ شهری را تکان مـی داد، بـه طوری که پس از تـمام‌ شدن‌‌ سخنرانی لشکرگاه کوفه (نخیله) از سرباز و مجاهد موج می زد. معمولا امروز در کشورهای متمدن کوشش می ‌کنند که فقط از روحیات و احساسات سرباز استفاده شود، لذا تقویت

غیرت و مردانگی علی بعضی معتقدند که جلوس علی علیه‌السلام در خانه و اجازه به زهرا علیهاالسلام برای باز کردن در، با غیرت و مردانگی او منافات دارد؟ آیا ممکن است چنین عملی از علی علیه‌السلام سر زند؟! در پاسخ می‌گوییم: ۱- بدون تردید علی علیه‌السلام پیشوای غیرتمندان عالم، و

از امیر مؤمنان علی بن ابیطالب (علیه السلام) شنیدم که می گفت: «..در دوزخ عذاب دردناک و خوار کننده ‌ای است که هر‌ امیری در میان رعـیت‌ بـه عدالت رفتار نکند او را در آن‌ جایگاه‌ به عذاب‌ دردنـاکی‌، کـیفر می ‌دهند!» جنب و جوش عجیبی بود، هزاران نفر، پیر

ذی الحجه آخرین ماه سال قمری و یکی از مبارک‌ترین، با شکوه ترین و پرخاطره‌ترین ماهها برای مسلمانان به ویژه شیعیان جهان است. در این ماه برگهای زرین و مسرت بخشی در تاریخ اسلام رقم خورده و به عنوان میراث جاویدان برای جهان اسلام به یادگار مانده است. از مناسبتهای

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّکُمْ أَکْثَرُ مِنْ أَنْ تُصافِقُونی بِکَفٍّ واحِدٍ فی وَقْتٍ واحِدٍ، وَقَدْ أَمَرَنِی الله عَزَّوَجَلَّ أَنْ آخُذَ مِنْ أَلْسِنَتِکُمُ الْإِقْرارَ بِما عَقَّدْتُ لِعَلِی أَمیرِالْمُؤْمنینَ، وَلِمَنْ جاءَ بَعْدَهُ مِنَ الْأَئِمَّهِ مِنّی وَ مِنْهُ، عَلی ما أَعْلَمْتُکُمْ أَنَّ ذُرِّیَّتی مِنْ صُلْبِهِ. فَقُولُوا بِأَجْمَعِکُمْ: «إِنّا سامِعُونَ مُطیعُونَ راضُونَ مُنْقادُونَ لِما بَلَّغْتَ عَنْ رَبِّنا

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّ الْحَجَّ وَالْعمْرَهَ مِنْ شَعائرِالله، (فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوِاعْتَمَرَ فَلاجناحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِما) الآیَه. مَعاشِرَالنّاسِ، حجّواالْبَیْتَ، فَماوَرَدَه أَهْل بَیْتٍ إِلاَّ اسْتَغْنَوْا وَ أبْشِروا، وَلاتَخَلَّفوا عَنْه إِلاّبَتَروا وَ افْتَقَروا. مَعاشِرَالنّاسِ، ماوَقَفَ بِالْمَوْقِفِ مؤْمِنٌ إِلاَّغَفَرَالله لَه ماسَلَفَ مِنْ ذَنْبِهِ إِلی وَقْتِهِ ذالِکَ، فَإِذا انْقَضَتْ حَجَّته اسْتَأْنَفَ عَمَلَه. مَعاشِرَالنَّاسِ، الْحجّاج معانونَ

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنّی قَدْبَیَّنْتُ لَکُمْ وَأَفْهَمْتُکُمْ، وَ هذا عَلِی یُفْهِمُکُمْ بَعْدی. أَلاوَإِنِّی عِنْدَ انْقِضاءِ خُطْبَتی أَدْعُوکُمْ إِلی مُصافَقَتی عَلی بَیْعَتِهِ وَ الإِقْرارِبِهِ، ثُمَّ مُصافَقَتِهِ بَعْدی. أَلاوَإِنَّی قَدْ بایَعْتُ الله وَ عَلِی قَدْ بایَعَنی. وَأَنَا آخِذُکُمْ بِالْبَیْعَهِ لَهُ عَنِ الله عَزَّوَجَلَّ. (إِنَّ الَّذینَ یُبایِعُونَکَ إِنَّما یُبایِعُونَ الله، یَدُالله فَوْقَ أَیْدیهِمْ. فَمَنْ نَکَثَ

أَلا إِنَّ خاتَمَ الْأَئِمَهِ مِنَّا الْقائِمَ الْمَهْدِی. أَلا إِنَّه الظّاهِر عَلَی الدِّینِ. أَلا إِنَّه الْمنْتَقِم مِنَ الظّالِمینَ. أَلا إِنَّه فاتِح الْحصونِ وَهادِمها. أَلا إِنَّه غالِب کلِّ قَبیلَهٍ مِنْ أَهْلِ الشِّرْکِ وَهادیها. أَلاإِنَّه الْمدْرِک بِکلِّ ثارٍ لاَِوْلِیاءِالله. أَلا إِنَّه النّاصِر لِدینِ الله. أَلا إِنَّه الْغَرّاف مِنْ بَحْرٍ عَمیقٍ. أَلا إِنَّه یَسِم

مَعاشِرَالنّاسِ، أَنَا صِراطُ الله الْمُسْتَقیمُ الَّذی أَمَرَکُمْ بِاتِّباعِهِ، ثُمَّ عَلِی مِنْ بَعْدی. ثُمَّ وُلْدی مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّهُ (الْهُدی)، یَهْدونَ إِلَی الْحَقِّ وَ بِهِ یَعْدِلونَ. ثُمَّ قَرَأَ: «بِسْمِ الله الرَّحْمانِ الرَّحیمِ الْحَمْدُلِلَّهِ رَبِ الْعالَمینَ…» إِلی آخِرِها، هان مردمان! صراط مستقیم خداوند منم که شما را به پیروی آن امر فرموده. و

معاشِرالنّاسِ، (آمِنوا بِالله و رسولِهِ والنّورِ الّذی أنْزِل معه مِنْ قبْلِ أنْ نطْمِس وجوهاً فنردّها علی أدْبارِها أوْ نلْعنهمْ کما لعنّا أصْحاب السّبْتِ). (بالله ما عنی بِهذِهِ الْآیهِ إِلاّ قوْماً مِنْ أصْحابی أعْرِفهمْ بِأسْمائِهِمْ وأنْسابِهِمْ، وقدْ أمِرْت بِالصّفْحِ عنْهمْ فلْیعْملْ کلّ امْرِئٍ علی مایجِد لِعلِی فی قلْبِهِ مِن الْحبِّ والْبغْضِ).

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّما أَکْمَلَ الله عَزَّوَجَلَّ دینَکُمْ بِإِمامَتِهِ. فَمَنْ لَمْ یَأْتَمَّ بِهِ وَبِمَنْ یَقُومُ مَقامَهُ مِنْ وُلْدی مِنْ صُلْبِهِ إِلی یَوْمِ الْقِیامَهِ وَالْعَرْضِ عَلَی الله عَزَّوَجَلَّ فَأُولئِکَ الَّذینَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ (فِی الدُّنْیا وَالْآخِرَهِ) وَ فِی النّارِهُمْ خالِدُونَ، (لایُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ وَلاهُمْ یُنْظَرونَ). هان مردمان! خداوند عزّوجلّ دین را با امامت علی

  فاعْلموا معاشِر النّاسِ (ذالِک فیهِ وافْهموه واعْلموا) أنّ الله قدْ نصبه لکمْ ولِیّاً وإِماماً فرض طاعته علی الْمهاجِرین والْأنْصارِ و علی التّابِعین لهمْ بِإِحْسانٍ، و علی الْبادی والْحاضِرِ، و علی الْعجمِی والْعربی، والْحرِّ والْممْلوکِ والصّغیرِ والْکبیرِ، و علی الْأبْیضِ والأسْودِ، و علی کلِّ موحِّدٍ. ماضٍ حکْمه، جازٍ قوْله، نافِذٌ

وَأُقِرُّلَهُ عَلی نَفْسی بِالْعُبُودِیَّهِ وَ أَشْهَدُ لَهُ بِالرُّبُوبِیَّهِ، وَأُؤَدّی ما أَوْحی بِهِ إِلَی حَذَراً مِنْ أَنْ لا أَفْعَلَ فَتَحِلَّ بی مِنْهُ قارِعَهٌ لایَدْفَعُها عَنّی أَحَدٌ وَإِنْ عَظُمَتْ حیلَتُهُ وَصَفَتْ خُلَّتُهُ- لاإِلاهَ إِلاَّهُوَ – لاِنَّهُ قَدْأَعْلَمَنی أَنِّی إِنْ لَمْ أُبَلِّغْ ما أَنْزَلَ إِلَی (فی حَقِّ عَلِی) فَما بَلَّغْتُ رِسالَتَهُ، وَقَدْ ضَمِنَ

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فی تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فی اَرْکانِهِ، وَاَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلْماً وَ هُوَ فی مَکانِهِ وَ قَهَرَ جَمیعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَ بُرْهانِهِ، حَمیداً لَمْ یَزَلْ، مَحْموداً لایَزالُ (وَ مَجیداً لایَزولُ، وَمُبْدِئاً وَمُعیداً وَ کُلُّ أَمْرٍ إِلَیْهِ یَعُودُ). بارِئُ الْمَسْمُوکاتِ وَداحِی الْمَدْحُوّاتِ

«بسم الله الرّحمن الرّحیم» «اَلحَمدُ لِلّهِ الَّذی شَرَّفَ هذا (اشاره به بیت الله‌الحَرام) بِقُدُومِ اَبیهِ، مَن کانَ بِالاَمسِ بیتاً اَصبَح قِبلَهً. أَیُّهَا الکَفَرهُ الفَجَره اَتَصُدُّونَ طَریقَ البَیتِ لِاِمامِ البَرَرَه؟ مَن هُوَ اَحَقُّ بِه مِن سائِرِ البَریَّه؟ وَ مَن هُوَ اَدنی بِه؟ وَ لَولا حِکمَ اللهِ الجَلیَّه وَ اَسرارُهُ العِلّیَّه وَاختِبارُهُ

 اهانت به امیرالمؤمنین علیه‏ السلام  حال و هواى مرکز حاکمیت اسلامى به شکل دیگرى درآمده و جامه‏ى خلافت و حکومت تن‏پوش دیگران شده بود و خلیفه‏ى بلافصل پیامبر نیز چاره‏اى جز تحمل محرومیت و مداراى با معماران شبکه‏ى براندازى سقیفه بنى‏ساعده نداشت. در حقیقت با یک لعاب مردمى راه و

سرانجام وقت انتخاب فرا مى رسد، و رزمنده پیکار جوى مسلمان مى خواهد به آنچه که در فکر اوست عینیّت بخشد، و بدان جامه عمل بپوشند، گویا بسان تشنه اى مى ماند که به دنبال آب مى گردد، و همین اندازه را نیز مقامى بس بالا و والاست، چون او

هدف رسالت و بعثت پیامبران در نظر شهید مطهری دو چیز بوده است: دعوت به توحید نظری و عملی فردی و اقامه قسط و عدل در جامعه ـ یعنی برقرار ساختن توحید عملی اجتماعی. ۵ این دو هدف، در حقیقت، به یک چیز ـ یعنی همان توحید ـ برمی گردد.

خواستگاری -یا رسول الله! دخترت فاطمه را به همسری من درآور! من مهریه ی او را صد ناقه ی سیاه کبود چشم که همگی از شتران باردار مصری هستند، همراه با ده هزار دینار قرار می دهم.   -دیگری گفت: من نیز همان اندازه مهریه قرار می دهم، به علاوه

سیره و سنت دخت گرامی پیامبر ـ حضرت زهرا(س) ـ تصویری از خانواده شایسته و آرمانی اسلام را پیش روی صاحبان خرد و اندیشه قرار می‌دهد. در این مجال، به گوشه‌ای از این زندگی سراسر الهی اشاره و برخی عوامل تحکیم خانواده را در جلوه‌های رفتاری و گفتاری حضرت زهرا(س)

پرسش: همانطور که حضرت علی(ع) اسامی فرزندان خود را که خداوند بر آنها نهاد را، درخواست کرد از عبری به عربی برگردانده شود؟ چرا ما هم اسامی عربی را و از جمله نام اهل بیت را که عربی است به فارسی برنگردانیم و یا اصلاً استفاده نکنیم؟ پاسخ: فرض سؤال