دسته بندی :ذات

اگر ما باشیم و این ساختمان بشر، می‏بینیم این‏ ساختمان بشر هم نیاز دارد به رهبری و هدایت، و هم نیاز دارد به اینکه آن غریزه‏ منفعت جویی فردی او را رام کند یا به قول فروید آن را تعالی بدهد یعنی‏ متوجه مسائل بالاتری بکند تا مصالح اجتماعی‏اش هم

کیفیت صدور موجودات از ذات باری در حکمت الهی مطرح می گردد. موضوع بحث این است که: آیا اراده خدا بطور جدا جدا به آفرینش موجودات تعلق می گیرد؟ مثلا اراده می کند و آقای ” الف ” را می آفریند، اراده دیگری می کند و آقای ” ب ”

از نظر حکمای الهی، صفت عدل آنچنانکه لایق ذات پروردگار است و بعنوان یک صفت کمال برای ذات احدیت اثبات می شود به معنی رعایت استحقاقها در افاضه وجود است، و صفت ظلم که نقص است و از او سلب می گردد نیز به همین معنی است. حکما معتقدند که

معتزله طبعا طرفدار غایت داشتن و غرض داشتن صنع الهی (فعل الهی) شدند و حکیم بودن خداوند را که در قرآن کریم مکرر به آن تصریح شده است به همین گونه تفسیر کردند که او در کارهای خویش، غرض و هدف دارد و از روی کمال دانائی کارها را برای

آنچه در نهج البلاغه پایه و اساس همه بحثها درباره ذات حق قرار گرفته این است که: خداوند هستی مطلق و نامحدود است. قید و حد به هیچ وجه در او راه ندارد. هیچ مکان و یا زمان و هیچ شیی ء از او خالی نیست. او با همه چیز

مفاهیمى که حکایت از کمالات وجودى مى کنند و دلالتى بر هیچ نوع نقص و محدودیتى ندارند قابل اطلاق بر ذات مقدس الهى هستند و همه آنها را مى توان از صفات ذاتیه الهى بشمار آورد مانند نور و بهاء و جمال و کمال و حب و بهجت و دیگر

توحید از مهمترین محورهای اصول عقاید است. اهمیت این اصل اعتقادی آنگونه است که می توان قرآن کریم را که آخرین کتاب آسمانی است کتاب توحدی نامید. توحید در فرهنگ دینی ـ قرآن و روایات ـ از جایگاه بسیار برجسته و ممتازی برخوردار است و تمام موضوعات و معارف در

پرسش: با این که وجود خداوند – جل و علا – نامحدود و قبل از خلق عالم محدود، همه جا بوده، پس چگونه جهان را آفرید؟ آیا در وجود خود که ناممکن است؟ و اگر خارج از وجود اقدس خودش بوده که لازم می آید خودش با آن عالم نباشد