دسته بندی :عباس افندی

پس از انتشار مقاله «کتابی بی نام با نامی تازه» درباره تاریخ منسوب به حاجی میرزا جانی کاشانی و پیش از چاپ مقاله های مکمل آن درباره تاریخ جدید و تاریخ منسوب به نبیل زرندی برای برخی از فضلای نکته سنج در قم و اصفهان و تهران این حیرت دست

بهائیان عبدالبهاء را امام خودشان می دانند ! در کتاب خطابات حضرت عبدالبهاء در سفر  اروپا آمده:” حضره الشیخ الموقّر السید عباس افندی امام البهائیین ” ( خطابات حضرت عبدالبهاء در سفر  اروپا ، قسمت اول ،صفحه ۲) این در حالی است که عبدالبهاء به میرزا حسن نامی (بهائی) اطلاع

امام هادی(ع) پنج فرزند داشت (چهار پسر و یک دختر) به نام های: امام حسن عسکری (ع) ، حسین ، محمد، جعفر و علیه . در میان این فرزندان امام، جعفر، انسانی بدکار و دروغگو بود ، به طوری که لقب “کذّاب” را گرفت. وی که برادر امام حسن(ع) و

الواح و کلمات عبدالبهاء راجع به دول خارجی در کلمات و الواح عبدالبهاء نیز مانند پدرش حسینعلی بهاء، تمجیدات و ثناگویی‏هایی از دول خارجی، مانند انگلستان و روس و به ویژه در الواح عبدالبهاء راجع به آمریکا دیده می‏شود و همچنین لعن و نفرین‏ها و توهین‏هایی نیز به ازلی‏ها و

در آئین باب (ص ۹۴) از کتاب صحیفه الاحکام سید باب نقل میکند که: کتب علیکم ان لا تنکحوا اکثر من اثنی نساء حدا فی کتاب الله لعلکم تتقون – نوشته شده است برای شما اینکه بیش از دو زن تزویج نکنید، و این حدی است که در کتاب خدا

۱- بهاء الله تعالیم و دستورات سید باب را وحشیانه می داند و بیان می کند: ” معرضین و منکرین به چهار کلمه متمسک (بودند): اول کلمه فضرب الرقاب(=زدن گردن ها) و ثانی حرق(= سوزاندن) کتب و ثالث اجتناب از ملل اخری و رابع فنای احزاب ، حال از فضل

جریانی‌ ارتجاعی‌ و وابسته‌ ‌محمدرضا فشاهی، پژوهشگر معاصر، نسبت‌ به‌ غائله‌ بابیت‌ (به‌ عنوان‌ «نهضتی‌ انقلابی») دیدگاهی‌ خوش‌بینانه‌ دارد و البته‌ از خود باب، به‌ عنوان‌ کسی‌ که‌ «با وجود تسلط‌ [؟] بر فلسفه‌ و عرفان، از آیین‌ سیاست‌ و مبارزه‌ اجتماعی، آگاهی‌ چندانی‌ نداشت‌ و به‌ نوشتن‌ رساله‌ و

عبدالبهاء در ۲۸ نوامبر ۱۹۲۱میلادی  ، در سن هفتاد و هشت سالگی  درگذشت . درارتباط با  وقایع  رخ داده شده پس از درگذشت عبدالبهاء در صفحه ۶۳۸ کتاب قرن بدیع اثر قلم شوقی افندی ، ترجمه ی  نصر الله مودّت آورده شده: “جرائد و مطبوعات مهمّه ی عالم نیز از

سوال : چرا کتاب‌ «کشف‌ الغطاء» را جمع‌ کردند؟!‌ پاسخ : نقطه‌ الکاف‌ از مآخذ تاریخی‌ کهن‌ بابیه‌ است‌ که‌ مشخصات‌ کامل‌ کتابشناسی‌ آن‌ از قرار زیر است: نقطه‌ الکاف‌ در تاریخ‌ ظهور باب‌ و وقایع‌ هشت‌ سال‌ اول‌ از تاریخ‌ بابیه، حاجی‌ میرزا جانی‌ کاشانی، به‌ سعی‌ و اهتمام‌