دسته بندی :پیامبر

روز دوشنبه به نیمه رسیده بود که پیامبر رحلت فرمود. از بنی‌هاشم چند نفر درون خانه و عده‌ای در بیرون خانه رسول خدا، اجتماع کرده بودند. اما مسن‌ترین آنها چه کسی بود «عباس عم پیامبر یا دیگری» باید از میان صفحات تاریخ یافت. عده‌ای نوشتند که بدن پاک پیامبر سه

مراحل رشد کودک از دید اسلام بنا به تقسیـم بنـدی که در روایتـی از پیامبـر گرامـی اسلام حضرت محمد (ص) آمده است, مراحل رشـد به سه دوران تقسیـم می‌شود: هفت سال اول, دوران سیـادت, هفت سـال دوم, دوران آمـوزش و هفت سـال سـوم, دوره وزارت. () در دوران سیـادت کـودک

در خصوص کودکان      ۱- مفهوم شناسی ۱-۱. سیره برای واژهٔ «سیره» دو معنای متفاوت ولی نزدیک به هم ارائه شده است. معنای اول به نوع عمل و چگونگی آن و معنای دوم، به قاعده و سبک آن اشاره دارد. در معنای اول، کلیت رفتار و فعالیت‌های آدمی مد

علی (ع) و کانون جوانی شخصیت علی (ع) با شخصیت نبی اکرم (ص) در جوانب گوناگون علمی و عملی شباهت فراوان دارد.  نهج‌البلاغه و مجموعهٔ سخنان امیرالمؤمنین به آیات و مضامین قرآن نزدیک است و شیوایی، ارج‌مندی و ژرف بودن پیام علی (ع) و نبی (س) به اوج کمال رسیده

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّکُمْ أَکْثَرُ مِنْ أَنْ تُصافِقُونی بِکَفٍّ واحِدٍ فی وَقْتٍ واحِدٍ، وَقَدْ أَمَرَنِی الله عَزَّوَجَلَّ أَنْ آخُذَ مِنْ أَلْسِنَتِکُمُ الْإِقْرارَ بِما عَقَّدْتُ لِعَلِی أَمیرِالْمُؤْمنینَ، وَلِمَنْ جاءَ بَعْدَهُ مِنَ الْأَئِمَّهِ مِنّی وَ مِنْهُ، عَلی ما أَعْلَمْتُکُمْ أَنَّ ذُرِّیَّتی مِنْ صُلْبِهِ. فَقُولُوا بِأَجْمَعِکُمْ: «إِنّا سامِعُونَ مُطیعُونَ راضُونَ مُنْقادُونَ لِما بَلَّغْتَ عَنْ رَبِّنا

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّ الْحَجَّ وَالْعمْرَهَ مِنْ شَعائرِالله، (فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوِاعْتَمَرَ فَلاجناحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِما) الآیَه. مَعاشِرَالنّاسِ، حجّواالْبَیْتَ، فَماوَرَدَه أَهْل بَیْتٍ إِلاَّ اسْتَغْنَوْا وَ أبْشِروا، وَلاتَخَلَّفوا عَنْه إِلاّبَتَروا وَ افْتَقَروا. مَعاشِرَالنّاسِ، ماوَقَفَ بِالْمَوْقِفِ مؤْمِنٌ إِلاَّغَفَرَالله لَه ماسَلَفَ مِنْ ذَنْبِهِ إِلی وَقْتِهِ ذالِکَ، فَإِذا انْقَضَتْ حَجَّته اسْتَأْنَفَ عَمَلَه. مَعاشِرَالنَّاسِ، الْحجّاج معانونَ

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنّی قَدْبَیَّنْتُ لَکُمْ وَأَفْهَمْتُکُمْ، وَ هذا عَلِی یُفْهِمُکُمْ بَعْدی. أَلاوَإِنِّی عِنْدَ انْقِضاءِ خُطْبَتی أَدْعُوکُمْ إِلی مُصافَقَتی عَلی بَیْعَتِهِ وَ الإِقْرارِبِهِ، ثُمَّ مُصافَقَتِهِ بَعْدی. أَلاوَإِنَّی قَدْ بایَعْتُ الله وَ عَلِی قَدْ بایَعَنی. وَأَنَا آخِذُکُمْ بِالْبَیْعَهِ لَهُ عَنِ الله عَزَّوَجَلَّ. (إِنَّ الَّذینَ یُبایِعُونَکَ إِنَّما یُبایِعُونَ الله، یَدُالله فَوْقَ أَیْدیهِمْ. فَمَنْ نَکَثَ

أَلا إِنَّ خاتَمَ الْأَئِمَهِ مِنَّا الْقائِمَ الْمَهْدِی. أَلا إِنَّه الظّاهِر عَلَی الدِّینِ. أَلا إِنَّه الْمنْتَقِم مِنَ الظّالِمینَ. أَلا إِنَّه فاتِح الْحصونِ وَهادِمها. أَلا إِنَّه غالِب کلِّ قَبیلَهٍ مِنْ أَهْلِ الشِّرْکِ وَهادیها. أَلاإِنَّه الْمدْرِک بِکلِّ ثارٍ لاَِوْلِیاءِالله. أَلا إِنَّه النّاصِر لِدینِ الله. أَلا إِنَّه الْغَرّاف مِنْ بَحْرٍ عَمیقٍ. أَلا إِنَّه یَسِم

مَعاشِرَالنّاسِ، أَنَا صِراطُ الله الْمُسْتَقیمُ الَّذی أَمَرَکُمْ بِاتِّباعِهِ، ثُمَّ عَلِی مِنْ بَعْدی. ثُمَّ وُلْدی مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّهُ (الْهُدی)، یَهْدونَ إِلَی الْحَقِّ وَ بِهِ یَعْدِلونَ. ثُمَّ قَرَأَ: «بِسْمِ الله الرَّحْمانِ الرَّحیمِ الْحَمْدُلِلَّهِ رَبِ الْعالَمینَ…» إِلی آخِرِها، هان مردمان! صراط مستقیم خداوند منم که شما را به پیروی آن امر فرموده. و

معاشِرالنّاسِ، (آمِنوا بِالله و رسولِهِ والنّورِ الّذی أنْزِل معه مِنْ قبْلِ أنْ نطْمِس وجوهاً فنردّها علی أدْبارِها أوْ نلْعنهمْ کما لعنّا أصْحاب السّبْتِ). (بالله ما عنی بِهذِهِ الْآیهِ إِلاّ قوْماً مِنْ أصْحابی أعْرِفهمْ بِأسْمائِهِمْ وأنْسابِهِمْ، وقدْ أمِرْت بِالصّفْحِ عنْهمْ فلْیعْملْ کلّ امْرِئٍ علی مایجِد لِعلِی فی قلْبِهِ مِن الْحبِّ والْبغْضِ).

مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّما أَکْمَلَ الله عَزَّوَجَلَّ دینَکُمْ بِإِمامَتِهِ. فَمَنْ لَمْ یَأْتَمَّ بِهِ وَبِمَنْ یَقُومُ مَقامَهُ مِنْ وُلْدی مِنْ صُلْبِهِ إِلی یَوْمِ الْقِیامَهِ وَالْعَرْضِ عَلَی الله عَزَّوَجَلَّ فَأُولئِکَ الَّذینَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ (فِی الدُّنْیا وَالْآخِرَهِ) وَ فِی النّارِهُمْ خالِدُونَ، (لایُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ وَلاهُمْ یُنْظَرونَ). هان مردمان! خداوند عزّوجلّ دین را با امامت علی

  فاعْلموا معاشِر النّاسِ (ذالِک فیهِ وافْهموه واعْلموا) أنّ الله قدْ نصبه لکمْ ولِیّاً وإِماماً فرض طاعته علی الْمهاجِرین والْأنْصارِ و علی التّابِعین لهمْ بِإِحْسانٍ، و علی الْبادی والْحاضِرِ، و علی الْعجمِی والْعربی، والْحرِّ والْممْلوکِ والصّغیرِ والْکبیرِ، و علی الْأبْیضِ والأسْودِ، و علی کلِّ موحِّدٍ. ماضٍ حکْمه، جازٍ قوْله، نافِذٌ

وَأُقِرُّلَهُ عَلی نَفْسی بِالْعُبُودِیَّهِ وَ أَشْهَدُ لَهُ بِالرُّبُوبِیَّهِ، وَأُؤَدّی ما أَوْحی بِهِ إِلَی حَذَراً مِنْ أَنْ لا أَفْعَلَ فَتَحِلَّ بی مِنْهُ قارِعَهٌ لایَدْفَعُها عَنّی أَحَدٌ وَإِنْ عَظُمَتْ حیلَتُهُ وَصَفَتْ خُلَّتُهُ- لاإِلاهَ إِلاَّهُوَ – لاِنَّهُ قَدْأَعْلَمَنی أَنِّی إِنْ لَمْ أُبَلِّغْ ما أَنْزَلَ إِلَی (فی حَقِّ عَلِی) فَما بَلَّغْتُ رِسالَتَهُ، وَقَدْ ضَمِنَ

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فی تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فی اَرْکانِهِ، وَاَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلْماً وَ هُوَ فی مَکانِهِ وَ قَهَرَ جَمیعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَ بُرْهانِهِ، حَمیداً لَمْ یَزَلْ، مَحْموداً لایَزالُ (وَ مَجیداً لایَزولُ، وَمُبْدِئاً وَمُعیداً وَ کُلُّ أَمْرٍ إِلَیْهِ یَعُودُ). بارِئُ الْمَسْمُوکاتِ وَداحِی الْمَدْحُوّاتِ

۱- نظر به مادون و چشم پوشی از نظر به مافوق چنین حالتی که از سفارشات بسیار مهم پیامبر (ص) است و در هر فرصتی مردم را به آن توجه داده‌اند اگر با تمرین در باطن انسان تحقق یابد انسان را به عرصه گاه قناعت و شکرگزاری می‌کشاند و از

واژه «امی» یکی از القاب پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ است که در دو آیه از قرآن کریم آمده است. [۱] حرف «ی» در این کلمه به معنای نسبت است، مانند حرف «ی» در کلمه «عربی»، «فارسی»، «ایرانی»، و نظایر آن؛ اما در این که «امی»

پیامبر (ص ) فاطمه علیها السلام را بسیار مى بوسید.   روایات زیادى در مورد بوسیدن پیامبر (صلى الله علیه وآله ) دختر گرامیش فاطمه را وجود دارد که به نقل از آنها اکتفا مى کنیم . ۱- عایشه مى گوید: فاطمه علیها السلام در سخن گفتن ، شبیه ترین

اینک که سخن به تأویل آیات رسید، مناسب است جهت آگاهی بیشتر شما خواننده گرامی سخنی کوتاه در این مورد ترسیم گردد. تأویل واژه شناسان «تأویل» را برگردانیدن واژه و سخن از معنای ظاهری به معنای حقیققی و باطنی آن، معنا کرده اند. [۱] تأویل و تعبیر خوابها نیز اینگونه

یکی از مسایلی که ابن تیمیه بنیان گذار فکری وهّابیت، به نشر آن همّت گماشت اعتقاد به جسمانیت خداوند متعال و اثبات لوازم جسمانیت مانند: قرار گرفتن بر روی کرسی، خندیدن، راه رفتن و مانند این‏ها برای حقّ تعالی بود. ابن تیمیه گفته است: ولیس فی کتاب اللّه ولا سنّه

پیامبـر اکرم(ص) فرمـود: ((مـن دو چیز گرانمایه در میان شما به یادگار مى نهم: کتاب خدا و خاندانـم. ایـن دو هرگز از یکدیگر جدا نمـى شـوند تا آنکه در قیامت کنار حوض کوثر بر مـن وارد آیند.)) ایـن حدیث به حـدیث ثقلیـن معروف شـد و تمـام فـرقه هاى مسلمیـن آن

رابطه‏ى غصب فدک و خلافت ابوبکر     امام معتزلى مى‏گوید؛ از یکى از اساتید عالى مقام مدرسه غربى بغداد به نام على بن فارقى پرسیدم:     اکانت فاطمه صادقه؟ قال: نعم، قلت: فلم لم یدفع الیها أبوبکر فدک و هى عنده صادقه؟ فتبسم، ثم قال: لو اعطاها الیوم فدک لمجرد

روزى حضرت زهرا علیهاالسلام به فرزندش حسن که هفت ساله بود مى‏فرمود: «به مسجد برو، آنچه را از پیامبر صلى اللَّه علیه و آله شنیدى فراگیر و نزد من بیا و براى من بازگو کن». حسن همین کار را کرد و بعد به خانه بازگشت و با سخنرانى شیرین خود

ادب حضرت زهرا (س) نسبت به پدر: یکی از آداب و رسوم زمان پیشین این بود که افراد یکدیگر را به اسم صدا می‌کردند، و این نوع خطاب نسبت به بعضی‌ اشخاص خلاف ادب بود، بخصوص رسول اکرم (ص) که پیامبر خدا بود و از مقام و احترام خاصی نیز

امام باقر (ع) فرمود: از رسول خدا (ص) درباره‏ى آیه‏ى شریفه‏ى «الذین آمنوا و عملوا الصالحات طوبى لهم و حسن م‏آب» سؤال شد، فرمود: طوبى درختى است در بهشت که ریشه‏اش در خانه‏ى من و شاخه‏اش در بهشت است. گفته شد: یا رسول‏اللَّه! درباره‏ى آن از شما قبلاً سؤال شد

روزى پیامبر (ص) در میان على و فاطمه نشست. حضرت على علیه‏السلام به پیامبر (ص) عرضه داشت: «کدامیک از ما دو نفر را بیشتر دوست دارید، من و یا فاطمه سلام‏اللَّه‏علیه را؟» پیامبر (ص) فرمودند «فاطمه علیهاالسلام را بیشتر دوست مى‏دارم، و تو نزد من عزیزتر و ارزنده‏تر مى‏باشى» و

آنچه در این نوشتار آمده بر اساس اسناد محدودى است که از مادر نور سخن‏مى‏گوید: زندگانى آمنه را مى‏توان در چهار زمینه بررسى کرد: ویژگیهاى خاندان وى صفات والاى آمنه ازدواج و درسهاى معرفت‏افروز آن تبار آمنه آمنه دختر وهب بن‏عبدمناف است و مادربزرگوارش «بره‏» دختر عبدالعزى (۱) به شمار

سید بن طاووس از کتاب «زهدالنّبى» تألیف ابوجعفر احمد القمى نقل مى‏کند: هنگامى که این دو آیه (۴۳ و ۴۴ سوره حجر) نازل شد: و ان جهنم لموعدهم اجمعین- لها سبعه ابواب لکل باب منهم جزء مقسوم. : «و جهنم میعادگاه همه‏ى گمراهان است، هفت در دارد و براى هر

فاطمه‏ ى زهرا علیهاالسلام در کنار نماز و رکوع و سجود طولانیش، به دعا و نیایش مى‏پرداخت و در این میدان عارفانه، به قدرى پیش مى‏رفت، که گویا همه‏ى چیزها و نهانها براى او پیدا بود، وى مى‏توانست با مأمورین آسمانى که از دید دیگران نامریى و ناپیدا بودند، مذاکره

جابر بن عبداللَّه انصارى از جمله‏ى نزدیکترین افراد از صحابه پیامبر به اهل‏بیت، مخصوصا به حضرت فاطمه علیهم‏السلام مى‏باشد. او سلام پیامبر خدا را به حضرت امام باقر علیه‏السلام رسانید و در کنار آن امام بزرگ قرار گرفت. حضرت امام صادق علیه‏السلام مى‏فرمایند: روزى پدرم به جابر گفت: من سؤال

مقام زهرا علیهاالسلام در بهشت با مقام پیامبر و على و حسنین علیهم‏السلام یکسان است منقبت دیگر، اشتراک فاطمه‏ى زهرا سلام‏اللَّه‏علیها با پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین و حسنین علیهم‏السلام است در مقامات و درجاتى که مخصوص و منحصر مى‏باشد به پنج تن آل‏عبا. با دقت در این دسته روایات کاملاً