دسته بندی :شفاعت

امام صادق (ع) می فرمایند: «حرم خداوند مکه است. حرم پیامبر مدینه است و حرم امام علی کوفه. قم همان کوفه کوچک است. از هشت در بهشت سه در آن به قم باز می‌شود و زنی از فرزندان من به نام فاطمه دختر موسی (ع) در قم از دنیا می

معنای دقیق شفاعت شفاعت در واقع این است که انسان برای تقرب به پروردگار متعال از واسطه هایی استفاده کند تا باعث شوند این نزدیکی به خداوند آسان تر شود. شفاعت و توسل دو روی یک چیز هستند. در حقیقت این عالم را مخلوقات خداوند ساخته اند. مخلوقات خداوند به

برخی می‌پندارند که شفیع قرار دادن پیامبر اکرم (ص) و ائمه (ع) و زیارت قبور آنان و بوسیدن ضریحشان و تبرک به تربتشان شرک است، در حالی که شرک در جایی است که اشخاص یا اشیاء را مستقل از خداوند متعال مؤثر بدانیم اما اگر آن‌ها را وسیله‌ای در پیشگاه

شفاعت ما به کسی که نماز را کوچک بشمارد نمی‌رسد. امام صادق علیه‌السلام در لحظه شهادتشان وصایایی در زمینه امامت، در زمینه مسائل خانوادگی و بخشی نیز در مورد عامه داشته‌اند. امام صادق علیه‌السلام به فرزندان خود گفت: فَلا تَمُوتُنَّ اِلاُّ وَ اَنتُم مُسلِموُن یعنی نمیرید مگر اینکه مسلمان از

حلالیت خواستن طلب حلالیت و تقاضای شفاعت بچه‌ها از هم، رایج‌ترین عباراتی بود که دائم در بین آن‌ها مبادله می‌شد. مثل: «التماس دعا» در پشت جبهه. منتهی مثل همه چیز دیگر در شب‌های عملیات این کار صورت دیگری به خود می‌گرفت. واقعاً‌ بچه‌ها به هم التماس می‌کردند و عاجزانه از

مسأله شفاعت، چیزى است که ریشه‏ى قرآنى و حدیثى داشته و ضرورت مذهب به حساب مى‏آید. بنابراین، یکى از شفعاى روز قیامت- آن هم در حد وسیع- حضرت فاطمه‏ى زهرا علیهاالسلام مى‏باشد که در اینجا توجه شما را به مضمون دو حدیث که از طریق حضرت سلمان و جابر جعفى

پرسش:آیا در خواست شفاعت از غیر خداوند حرام است؟         پاسخ: یکى از ادله ى وهابیان بر تحریم درخواست شفاعت از اولیاى خدا، این است که به حکم صریح قرآن ما نباید در مقام دعا غیر خدا را بخوانیم و درخواست شفاعت از غیر او یک نوع

درسرزمین‏هاى اسلامى خشکسالى رخ داد. بلال حبشى به همراه عده‏اى از صحابه، سرقبر پیامبر اکرم‏صلّى اللّه علیه و آله  آمد وخطاب به آن حضرت چنین گفت:  «یا رسول اللّه استسقِ لأمّتک… فإنّهم قد هلکوا…»  ۱ ¬ اى رسول خدا! از خداوند تبارک وتعالى براى امّتت باران رحمت درخواست کن؛ بدرستى

در قرآن کریم داریم: یوم نحشر المتقین إلی الرحمـان وفدا * و نسوق المجرمین إلی ا جهنم وردا * لا یملکون الشفـاعه إلا من اتخذ عند الرحمـان عهدا؛ روز قیامت روزی است که ما مردمان متقی و پرهیزکار را مجتمعا به سوی خداوند رحمن محشور می گردانیم، و مردمان مجرم

در بحث عذاب اخروی اعمال و کردارهائیکه انسان در دنیا مرتکب می گردد، در جهان دیگر تجسم و تمثل پیدا می کنند و حقیقت عینی آنها جلوه گر می شود. حتی نه تنها اعمال تجسم پیدا می کنند بلکه روابط نیز مجسم می گردد، روابط معنوی ای که در این

با توجه به اینکه شفاعت همان مغفرت الهی است که وقتی به خداوند که منبع و صاحب خیرها و رحمتها است نسبت داده می شود با نام ” مغفرت ” خوانده می شود و هنگامی که به وسائط و مجاری رحمت منسوب می گردد نام ” شفاعت ” به خود

شفاعت واقعی از آن خدا است و از خدا شروع می شود و به گناهکار ختم می گردد. آیاتی از قرآن کریم که می گوید امکان ندارد شفاعت بدون اذن خدا صورت بگیرد ناظر به همین نکته است، مخصوصا در این باره تعبیری فوق العاده جالب و عجیب دارد که

اشکال وارد شده که شفاعت یک نوع استثناء قائل شدن و تبعیض و بی عدالتی است، در حالی که در دستگاه خدا، بی عدالتی وجود ندارد. به تعبیری دیگر: شفاعت، استثناء در قانون خداست و حال آنکه قانونهای خدا کلی و لا یتغیر و استثناء ناپذیر است (و لن تجد

پاسخ ایرادهای شفاعت به این ترتیب می باشد : شفاعت نه با توحید عبادتی منافات دارد و نه با توحید ذاتی، زیرا رحمت شفیع چیزی جز پرتوی از رحمت خدا نیست و انبعاث شفاعت و رحمت هم از ناحیه پروردگار است. ( جواب اشکال اول و دوم ). همانطوری که

نوع نادرست شفاعت که به دلایل عقلی و نقلی مردود شناخته شده است این است که گناهکار بتواند وسیله ای برانگیزد و به توسط آن از نفوذ حکم الهی جلوگیری کند، درست همان طوری که در پارتی بازی های اجتماعات منحط بشری تحقق دارد. بسیاری از عوام مردم، شفاعت انبیاء

اشکالی که ممکن است در خصوص مسئله شفاعت به اذهان متبادر شود این است که آیا برداشتن عذاب از شخص مجرم در روز قیامت، بعد از آنکه خداوند وعده عذاب داده و بر حذر داشته است، یا عدل است و یا ظلم، اگر عدل باشد، پس اصل آن حکمی که

مشکل دیگری که در مسئله شفاعت وجود دارد این است که آنچه از معنای شفاعت در بین مردم معروف است آنست که شفیع اراده کسی را که در نزد او شفاعت می کند، به خلاف اراده اولیه او منعطف و منحرف گرداند، خواه اراده فعل داشته باشد و خواه اراده

پرسش: آیا شفاعت فقط در جهان آخرت مصداق دارد؟ در دنیا مؤمنان از شفاعت شافعان برخودار نیستند؟ پاسخ: حتماً توجه دارید که شفاعت در عرف دو معنای متفاوت دارد که معنای عرفی مورد قبول اسلام و شرع نیست. در لسان عرف و عامه، شفاعت به این گفته می‏شود که شفاعت

دومین نوع شفاعت، وساطت در مغفرت و عفو و بخشیدن گناهان است. این معنای از شفاعت است که آماج اشکالها و ایرادهای منتقدین و منکرین قرار گرفته است، البته نه تنها ایرادی بر آن وارد نیست بلکه از معارف عالی و گرانقدر اسلام است و مبنای خاصی دارد که عمق