فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّهُ
هنگامی که آن صدای مهیب [= صیحه رستاخیز] بیاید، (کافران در اندوه عمیقی فرومی‌روند)!«عبس/۳۳»
یوْمَ یفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ
در آن روز که انسان از برادر خود می‌گریزد،«عبس/۳۴»
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ
و از مادر و پدرش،«عبس/۳۵»
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ
و زن و فرزندانش؛«عبس/۳۶»
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یوْمَئِذٍ شَأْنٌ یغْنِیهِ
در آن روز هر کدام از آنها وضعی دارد که او را کاملا به خود مشغول می‌سازد!«عبس/۳۷»
وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ مُسْفِرَهٌ
چهره‌هائی در آن روز گشاده و نورانی است،«عبس/۳۸»
ضَاحِکَهٌ مُسْتَبْشِرَهٌ
خندان و مسرور است؛«عبس/۳۹»
وَوُجُوهٌ یوْمَئِذٍ عَلَیهَا غَبَرَهٌ
و صورتهایی در آن روز غبارآلود است،«عبس/۴۰»
تَرْهَقُهَا قَتَرَهٌ
و دود تاریکی آنها را پوشانده است،«عبس/۴۱»
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَهُ الْفَجَرَهُ
آنان همان کافران فاجرند!«عبس/۴۲»
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ
در آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود،«التکویر/۱»
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ
و در آن هنگام که ستارگان بی‌فروغ شوند،«التکویر/۲»
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیرَتْ
و در آن هنگام که کوه‌ها به حرکت درآیند،«التکویر/۳»
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ
و در آن هنگام که باارزش‌ترین اموال به دست فراموشی سپرده شود،«التکویر/۴»
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ
و در آن هنگام که وحوش جمع شوند،«التکویر/۵»
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ
و در آن هنگام که دریاها برافروخته شوند،«التکویر/۶»
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ
و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد،«التکویر/۷»
وَإِذَا الْمَوْءُودَهُ سُئِلَتْ
و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤال شود:«التکویر/۸»
بِأَی ذَنْبٍ قُتِلَتْ
به کدامین گناه کشته شدند؟!«التکویر/۹»
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ
و در آن هنگام که نامه‌های اعمال گشوده شود،«التکویر/۱۰»
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ
و در آن هنگام که پرده از روی آسمان برگرفته شود،«التکویر/۱۱»
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ
و در آن هنگام که دوزخ شعله‌ور گردد،«التکویر/۱۲»
وَإِذَا الْجَنَّهُ أُزْلِفَتْ
و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود،«التکویر/۱۳»
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ
(آری در آن هنگام) هر کس می‌داند چه چیزی را آماده کرده است!«التکویر/۱۴»
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ
آن زمان که آسمان [= کرات آسمانی] از هم شکافته شود،«الإنفطار/۱»
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ
و آن زمان که ستارگان پراکنده شوند و فرو ریزند،«الإنفطار/۲»
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ
و آن زمان که دریاها به هم پیوسته شود،«الإنفطار/۳»
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ
و آن زمان که قبرها زیر و رو گردد (و مردگان خارج شوند)،«الإنفطار/۴»
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ
(در آن زمان) هر کس می‌داند آنچه را از پیش فرستاده و آنچه را برای بعد گذاشته است.«الإنفطار/۵»
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یوْمُ الدِّینِ
تو چه می‌دانی روز جزا چیست؟!«الإنفطار/۱۷»
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یوْمُ الدِّینِ
باز چه می‌دانی روز جزا چیست؟!«الإنفطار/۱۸»
یوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیئًا وَالْأَمْرُ یوْمَئِذٍ لِلَّهِ
روزی است که هیچ کس قادر بر انجام کاری به سود دیگری نیست، و همه امور در آن روز از آن خداست!«الإنفطار/۱۹»
یوْمَ یقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ
روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند.«المطففین/۶»
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ
چنین نیست که آنها (درباره قیامت) می‌پندارند، به یقین نامه اعمال بدکاران در «سجین» است!«المطففین/۷»
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ
تو چه می‌دانی «سجین» چیست؟«المطففین/۸»
وَیلٌ یوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ
وای در آن روز بر تکذیب‌کنندگان!«المطففین/۱۰»
الَّذِینَ یکَذِّبُونَ بِیوْمِ الدِّینِ
همانها که روز جزا را انکار می‌کنند.«المطففین/۱۱»
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ
در آن هنگام که آسمان [= کرات آسمانی] شکافته شود،«الانشقاق/۱»
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ
و تسلیم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنین باشد-«الانشقاق/۲»
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ
و در آن هنگام که زمین گسترده شود،«الانشقاق/۳»
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ
و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالی شود،«الانشقاق/۴»
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ
و تسلیم فرمان پروردگارش گردد -و شایسته است که چنین باشد-«الانشقاق/۵»
یا أَیهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ
ای انسان! تو با تلاش و رنج بسوی پروردگارت می‌روی و او را ملاقات خواهی کرد!«الانشقاق/۶»
یوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ
در آن روز که اسرار نهان (انسان) آشکار میشود،«الطارق/۹»
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّهٍ وَلَا نَاصِرٍ
و برای او هیچ نیرو و یاوری نیست!«الطارق/۱۰»
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیهِ
آیا داستان غاشیه [= روز قیامت که حوادث وحشتناکش همه را می‌پوشاند] به تو رسیده است؟!«الغاشیه/۱»
وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ خَاشِعَهٌ
چهره‌هایی در آن روز خاشع و ذلت‌بارند،«الغاشیه/۲»
عَامِلَهٌ نَاصِبَهٌ
آنها که پیوسته عمل کرده و خسته شده‌اند (و نتیجه‌ای عایدشان نشده است)،«الغاشیه/۳»
کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا
چنان نیست که آنها می‌پندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود،«الفجر/۲۱»
وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،«الفجر/۲۲»
وَجِیءَ یوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یوْمَئِذٍ یتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى
و در آن روز جهنم را حاضر می‌کنند؛ (آری) در آن روز انسان متذکر میشود؛ اما این تذکر چه سودی برای او دارد؟!«الفجر/۲۳»
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا
هنگامی که زمین شدیدا به لرزه درآید،«الزلزله/۱»
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا
و زمین بارهای سنگینش را خارج سازد!«الزلزله/۲»
وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا
و انسان می‌گوید: «زمین را چه میشود (که این گونه می‌لرزد)؟!»«الزلزله/۳»
یوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا
در آن روز زمین تمام خبرهایش را بازگو می‌کند؛«الزلزله/۴»
یوْمَئِذٍ یصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیرَوْا أَعْمَالَهُمْ
در آن روز مردم بصورت گروه‌های پراکنده (از قبرها) خارج می‌شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود!«الزلزله/۶»
فَمَنْ یعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ خَیرًا یرَهُ
پس هر کس هموزن ذره‌ای کار خیر انجام دهد آن را می‌بیند!«الزلزله/۷»
وَمَنْ یعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ شَرًّا یرَهُ
و هر کس هموزن ذره‌ای کار بد کرده آن را می‌بیند!«الزلزله/۸»
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ الْقَارِعَهُ
آن حادثه کوبنده،«القارعه/۱»
مَا الْقَارِعَهُ
و چه حادثه کوبنده‌ای!«القارعه/۲»
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَهُ
و تو چه می‌دانی که حادثه کوبنده چیست؟! (آن حادثه همان روز قیامت است!)«القارعه/۳»
یوْمَ یکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ
روزی که مردم مانند پروانه‌های پراکنده خواهند بود،«القارعه/۴»
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ
و کوه‌ها مانند پشم رنگین حلاجی‌شده می‌گردد!«القارعه/۵»
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ
اما کسی که (در آن روز) ترازوهای اعمالش سنگین است،«القارعه/۶»
