اسم من ((خاکشیر)) است !

دانه هایم ضد عفونی کننده است .
پادزهر خوبی هستم و نقرس را نیز درمان می کنم .
در درمان سرطان به نوعی می توان از من استفاده کرد.
برای کسانی که مزاجشان سودایی است ، اثری معجزه آسا دارم .
تب بر هستم و برای تقویت معده بی رقیبم .
اشتها را تحریک می کنم .
اگر رنگ رخساره تان تیره است ، برای باز شدن آن از من استفاده برید..
فارسی من خاکشیر است به من خاکشی ، خاکشور و خاکژی هم می گویند. در اطراف شیراز مرا شقرک نامند. در تبریز به من سرون و در مازندران به گیاه من شلم گویند. عربی من حبه است ، کسانی که عربی مرا ((خم خم )) دانسته اند اشتباه کرده اند، زیرا ((خم خم )) عربی تودری است که بعدا خود را معرفی خواهد کرد. من دارای دو نوع هستم ، یکی تلخ که دانه های آن ریز و رنگ آنها مایل به سرخی است و گونه دیگر شیرین که دانه های آن بزرگتر بوده و رنگ آنها سرخ تیره است . هر دو نوع من در غالب نقاط ایران مخصوصا دامنه های جبال البرز در بیابانها بطور خودرو می رویند. از گیاه من در رفع اسهال روده و خونی و از بین بردن ترشحات زنانه و آب آوردن نسوج می توان استفاده کرد. دانه های من کمی ضد عفونی کننده ، ضد کرم و تب بر هستند. داروسازان سنتی ایران مرا به عنوان ملین و خنک کننده با آب سرد مفید می دانستند، بذر من شهوت را زیاد می کند، اشتها را باز می نماید. مقوی معده و هاضمه بوده ، جهت باز شدن آواز و نیکویی رنگ رخسار مفید می باشد. به عنوان خنک کننده در امراض حصبه ، مطبقه و آبله تجویز شده است ، چنانچه ده روز، روزی دو مثقال دانه های مرا با چهار مثقال شکر کف لمه نمایند برای صاحبان مزاج سودایی سودی فراوان دارد.
از دانه های من به عنوان پادزهر به طریق زیر می توان استفاده کرد: پنج گرم دانه مرا شسته و با گلاب یا آب خالص آنقدر بجوشانید تا شکفته شود، و بعد آن را نیم گرم به مسموم بخورانید. به این صورت قی آورده و ایجاد تهوع می نماید، و این عمل را چند مرتبه تکرار کنید تا قی بند آید. ضماد من جهت زخم چشم ، ورم بنا گوش و پستان ، نقرس و ورمهای سخت سرطان نافع می باشد، فرزجه دانه های من زایمان را آسان می کند. مقدار خوراک نوع شیرین من دو مثقال می باشد.