همت بلند و وفای به عهد

همت بلند
 
خداوند، دوستدار بلند همتی

    انّ اللَّهَ تعالی یُحِبُّ مَعالِیَ الاُمورِ وأشرافَها، ویَکرَهُ سَفسافَها. (۶۶۷۶/۱۴؛ کنزالعمال: ۴۳۰۲۱)
خداوند متعال کارهای والا و شریف را دوست دارد و کارهای پست و حقیر را خوش ندارد.

 
ارزش انسان‏ها

    مَن کانَت هِمَّتُهُ أکلَهُ، کانَت قِیمَتُهُ ما أکَلَهُ.(۱۴/۶۶۸۶؛ تنبیه الخواطر: ۱/۴۸)    
هر که همّتش خوراکش باشد، ارزشش نیز به اندازه همان خوراک باشد.

وفای به عهد وفاداری
    مَن کانَ یُؤمِنُ باللَّهِ والیَومِ الآخِرِ فَلْیَفِ اذا وَعَدَ.(۱۴/۶۹۶۶؛ بحار: ۷۷/۱۴۹)    
هرکه به خدا و روز قیامت ایمان دارد باید هرگاه وعده می‏دهد (به آن) وفا کند.
 
وای بر حال خلف وعده کننده
    العِدَهُ دَینٌ، وَیلٌ لِمَن وَعَدَ ثُمّ أخلَفَ، وَیلٌ لمَن وَعَدَ ثُمّ أخلَفَ، وَیلٌ لِمَن وَعَدَ ثُمّ أخلَفَ. (۴/۱۶۸۸۰؛ کنزالعمال: ۶۸۶۵)    
وعده، دَین است؛ وای بر کسی که وعده دهد و خُلف وعده کند! وای بر کسی که وعده دهد و خُلف وعده کند! وای بر کسی که وعده دهد و خُلف وعده کند!