۱- نگرانی از آنکه دیگران متوجه علایم اضطرابی گردند مانند: تـعریـق و جـمـلات از هــم گسیخته.
2- ترس از آنکه احمق، مضحک و نادان بنظر برسد.
3- ترس از آنکه فردی ساکت، کسل کننده و خسته کننده بنظر آید.
4- ترس از آنکه از نظر اجتماعی بی کفایت تلقی گردد.
قبل و بعد از موقعیت استرس زا
فرد نه تنها در لحظه موقعیت استرس زا دچار اضطراب می گردد، بـلـکه پـیش از وقوع آن حتـی از یــک هفته مانده به آن صحنه استرس زا را پیش بینی کرده و اضـطراب وی آغـاز می شود. پس از پاین یافتن واقعه نیز عملکرد و گفته های خود را مورد ارزیابی قرار داده و معمولا از آنها رضایت کامل نداشته و خود را مورد نکوهش قرار می دهد. هرگاه هراس اجتماعی فرد درمان نگردد، عواقب زیر را بدنبال خواهد داشت:
1- مصرف مشروبات الکلی برای غلبه بر اضطراب.
2- استفاده از داروهای آرامبخش.
3- افسردگی.
4- مشکل در ایجاد و تداوم ارتباط با دیگران.
5- محرومیت از فرصتهای شغلی و تحصیلی.
6- انزوا و کناره گیری از خانواده و اجتماع.
7- افکار خودکشی.
روشهای درمان
۱- تکنیک های غلبه بر اضطراب: شـامـل ریـلـکس کـردن عـضـلات، تـنـفس عـمیق و آهستـه، مدیتیشن و تصویر سازی ذهنی میباشد.
2- آموزش مهارتهای اجتماعی: الگو سازی رفتار های مناسب،پس از آن تمرین آنها در فعالیتهای واقعی زندگی.
3- در معرض عامل هراس آور قرار دادن: فرد را بمرور با عامل وحشت زا روبرو کرده و ترس وی را اینگونه کاهش میدهند.
4- دارو: آرام بخشها، داروهای ضد افسردگی و سرکوب کننده سرتونین.
5- مشارکت در فعالیتهایی که اعتماد بنـفس و حـس امـنـیـت فـرد را افـزایش میدهد.
6- به چالش طلبیدن افکار نامعقول و مثبت اندیشی.
