خون[ریزی]، اولین عنوان داوری در قیامت
أوَّلُ ما یُقضی بینَ الناسِ یَومَ القِیامَهِ فی الدِّماءِ.(۱۰/۴۷۶۶؛ کنزالعمال: ۳۹۸۸۷)
در روز قیامت نخستین چیزی که درباره آن میان مردم داوری می شود، خون است.
ارزش خون انسان در نزد خداوند
لَزَوالُ الدنیا جَمیعاً أهوَنُ علَیاللَّهِ مِن دَمٍ سُفِکَ بغیرِ حَقٍّ. (۱۰/۴۷۶۸؛ الترغیب والترهیب: ۳/۲۹۳)
اگر همه دنیا نابود شود، نزد خدا اهمیتش کمتر از خونی است که بنا حقّ ریخته شود.
ارزش خون مؤمن
یا أیُّها الناسُ، أیُقتَلُ قَتیلٌ و أنا بَینَ أظهُرِکُم لا یُعلَمُ مَن قَتَلَهُ ؟! لو أنّ أهلَ السماءِ والأرضِ اجتَمَعُوا علی قَتلِ رجُلٍ مُسلمٍ لَعَذَّبَهُم اللَّهُ بلا عَددٍ ولا حِسابٍ. (۱۰/۴۷۷۰؛ کنزالعمال: ۳۹۹۵۲)
ای مردم ! من در میان شما باشم و جنازه مقتولی پیدا شود و قاتلش معلوم نباشد ؟! اگر اهل آسمانها و زمین در کشتن مرد مسلمانی هم داستان شوند، هر آینه خداوند همه آنان را، بی شمار و بی حساب، عذاب دهد.
ناامیدی در قیامت، پیامد شرکت در قتل مؤمن
مَن أعانَ علی قَتلِ مؤمنٍ بشَطرِ کَلِمَهٍ لَقِیَ اللَّهَ یَومَ القِیامَهِ مَکتوبٌ بینَ عَینَیهِ: آیِسٌ مِن رَحمَهِ اللَّهِ.(۱۰/۴۷۷۰؛ کنزالعمال: ۳۹۸۹۵)
هر کس با نیم کلمه حرف، در کشتن مؤمنی کمک کند، روز قیامت خدا را دیدار کند در حالی که بر پیشانیش نوشته شده است: نومید (و محروم) از رحمت خدا.
