زندگی پس از مرگ(۲)

زندگی پس از مرگ(۲)
این سلسله نوشتارها معنی و چگونگی برزخ و تجسم عمل را مورد بررسی قرار می دهد. در بحث گذشته (زندگی پس از مرگ۱) چیستی مرگ و لزوم اندیشه و تفکر در مورد آن بیان شد.مأموران مرگ
مأموران مرگ چه کسانى هستند؟
پاسخ را در قرآن پى جویى مى کنیم:
(اللَّهُ الَّذی یَتَوفّاکُم) خداست که شما را مى میراند.(۱)
(تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا) فرستادگان ما، او را مى میرانند. (۲)
(یَتَوفّاکُمْ مَلَکُ الْمَوت) فرشته مرگ، شما را مى میراند. (۳)
از این آیات، چنین فهمیده مى شود:
الف – میراننده اصلى خداست؛ لذا در برخى از آیات، این امر به آن ذات اقدس نسبت داده شده است.
ب – مأموریت اصلى به عهده «فرشته مرگ» (عزرائیل) است.
ج – منظور از فرستادگان، همان فرشتگان است که دستیاران فرشته مرگ هستند.
 * * * * *مرگ و سیماى فرشتگان
از برخى آیات و روایات استفاده مى شود که مرگ و سیماى فرشتگان مرگ، نسبت به نیکوکاران و بدکاران یکسان نیست:
 
الف – نسبت به نیکوکاران:
(تَحِیَّتُهُم یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلامٌ وَاَعدَّلَهُمْ اَجْراً کَریماً)
هدیه مؤمنان و پذیرایى از آنان، در هنگام نیل به رحمت حق، سلام خدا و بشارت لطف الهى است؛ و براى آنها، پاداشى بزرگ آماده شده است. (۴)
از امام صادق علیه السلام راجع به «توصیف مرگ» سؤال شد:
حضرت فرمود: «مرگ براى مؤمن، همانند بو کردن بهترین گلهاست که با بوى آن به خواب مى رود؛ و با مرگ، تمام درد و رنجهاى او از بین مى رود».
 
ب – نسبت به بدکاران:
(ولوترى اذ یتوفى الَّذین کفروا الملائکه یضرِبُون وُجوههم واَدبارَهُم وَذوقوا عذابَ الحَریق ذلک بما قدّمت ایدیکم)
اگر سختى حال کافران را، هنگامى که فرشتگان جان آنها را مى ستانند، بنگرى (خواهى دید که) بر رو و پشت آنان مى زنند و به آنها مى گویند: مزه سوزنده آتش را به جهت کردار زشت دنیاتان بچشید. (۵)
حضرت امام سجاد علیه السلام فرمود:
«مرگ براى کافر، همانند برکندن جامه هاى نیکو و پوشیدن جامه هاى چرکین و تن آزار و همچون کوچیدن از خانه هاى آرامش بخش به خانه هاى ناآرام و دهشتناک است».».
 * * * * *
نخستین منزلگاه
از آیات و روایات چنین استنباط مى شود که انسان، پس از مرگ، یکباره وارد جهان اخروى نمى شود؛ بلکه وقوع «قیامت کبرى» همراه با یک سرى انقلابها و دگرگونى ها در کل نظام هستى و موجودات جهان است.
البته، تصور نشود که در فاصله مرگ تا قیامت، انسانها در خاموشى، بى حسى و بى حیاتى به سر مى برند؛ بلکه در فاصله بین دنیا و قیامت، عالمى – به مراتب – برتر از دنیاى کنونى هست که داراى حیات همراه با لذت و سرور براى نیکوکاران و رنج و اندوه براى بدکاران است. عالم واسطه بین دنیا و آخرت «برزخ» نام دارد. «عالم برزخ» نسبت به آخرت (قیامت بزرگ)، «قیامت کوچک» نامیده مى شود.
پی نوشتها:
۱. یونس (۱۰) آیه ۱۰۴.
۲. انعام (۶) آیه ۶۱.
۳. سجده(۳۲) آیه ۱۱.
۴. احزاب (۳۳) آیه ۴۴.
۵. انفال (۸) آیه ۵۰ -۵۱.
* * * * * * * * * * *
منبع:
اسدی، على محمد، زندگى و حیات پس از مرگ، با اندکی تغییر و تصرف