عفو و گذشت

 بخشنده بودن خداوند
    انَّ اللَّهَ عَفُوٌّ یُحِبُّ العَفوَ.(۸/۳۸۳۲؛ کنزالعمال: ۷۰۰۵)    
خداوند بسیار با گذشت است و گذشت را دوست دارد.

 
گذشت، افزاینده عزت

    عَلَیکُم بِالعَفوِ؛ فَانَ العَفوَ لا یَزیدُ العَبدَ الّا عِزّاً، فَتَعافَوا یُعِزَّکُمُ اللَّهُ.   (۸/۳۸۳۴؛ کافی: ۲/۱۰۸)
بر شما باد به گذشت؛ زیرا که گذشت جز بر عزّت بنده نمی‏افزاید. پس از یکدیگر گذشت کنید، تا خداوند شما را عزّت بخشد.

 
گذشت، افزاینده عمر

    مَن کَثُرَ عَفوُهُ مُدَّ فی عُمرِهِ.(۸/۳۸۳۴؛ اعلام الدین: ۳۱۵)    
هر که پُر گذشت باشد، عمرش دراز شود.

 
عفو خداوند، در پی عفو بندگان از یکدیگر

    تَجاوَزوا عَن عَثَراتِ الخاطِئینَ یَقیکُمُ اللَّهُ بِذلکَ سُوءَ الأقدارِ.    (۸/۳۸۳۴؛ تنبیه الخواطر: ۲/۱۲۰)
از لغزش‏های خطاکاران در گذرید، تا بدین‏سبب خداوند شما را از مقدّرات ناگوار نگه دارد.

گذشت به هنگام قدرت

    مَن عَفا عِندَ القُدرَهِ عَفا اللَّهُ عَنهُ یَومَ العُسرَهِ.(۸/۳۸۳۶؛ کنزالعمال: ۷۰۰۷)    
هر کس در زمانی که قدرت (بر انتقام) دارد گذشت کند، خداوند در روز دشواری از او گذشت کند.