۱ . روزى حضرت موسى (ع) در ضمن مناجات به پروردگار متعال عرض کرد : خدایا مى خواهم همنشینى که در بهشت دارم ببینم چگونه شخصى است جبرئیل (ع) بر او نازل شد و عرض کرد: ای موسى فلان قصّاب در فلان محلّه همنشین تو خواهد بود. حضرت موسى (ع) به درب دکان قصّاب آمده ، دید جوانى مشغول فروختن گوشت است . شامگاه که شد جوان مقدارى گوشت برداشت و به سوى منزل روان گردید. موسى از پى او تا درب منزلش آمد و به او گفت : مهمان نمى خواهى ؟ جوان گفت : خوش آمدید او را به درون دعوت کرد حضرت موسى (ع) مشاهده کردند که جوان غذائى تهیّه نمود آن گاه زنبیلى از سقف به زیر آورد و پیره زنى بسیار فرتوت و کهنسال را از درونِ زنبیل خارج کرد. او را شستشو داده غذایش را با دست خویش به او خورانید. موقعی که خواست زنبیل را به جاى اوّل بیاویزد زبان پیره زن به کلماتى که مفهوم نمی شد حرکت نمود بعد از آن جوان براى حضرت موسى (ع) غذا آورد و خوردند . حضرت پرسیدند : حکایت تو با این پیره زن چیست ؟ عرض کرد : این پیره زن مادر من است چون مرا بضاعتى نیست که جهتِ او خدمت کاری بگیرم ناچار خودم کمر به خدمت او بسته ام .حضرت پرسیدند : آن کلماتی که به زبان جارى کرد چه بود؟ جوان گفت : هر وقت او را شستشو می دهم و غذا به او می خورانم می گوید: « غَفَرَاللهُ لَکَ وَ جَعَلَکَ جَلِیسَ مُوسَى یَوْمَ الْقِیَامَهِ فِى قُبَّتِهِ وَ دَرَجَتِهِ ؛ خداوند تورا موردِ مغفرتِ خویش قرار دهد و همنشین حضرت موسى (ع) در بهشت باشى به همان درجه و جایگاه » [ البتّه روشن است که مراد از این بهشت ، بهشتِ جسمانی است نه دو نوع بهشتِ برترِ دیگر ] حضرت موسى (ع) فرمود : اى جوان بشارت می دهم به تو که خداوند دعاى او را درباره ات مستجاب گردانیده است ؛ زیرا من موسی پیامبرِ خداوندم و جبرئیل (ع) به من خبر داد که در بهشت تو همنشین من هستى .
پند تاریخ ، ج ۱ ، ص ۶۸
۲ . عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم أَنَّهُ قَالَ : إِنَّ الْعَبْدَ لَیُرْفَعُ لَهُ دَرَجَهٌ فِی الْجَنَّهِ لَا یَعْرِفُهَا مِنْ أَعْمَالِهِ فَیَقُولُ رَبِّ أَنَّى لِی هَذِهِ ؟ فَیَقُولُ : بِاسْتِغْفَارِ وَالِدَیْکَ لَکَ مِنْ بَعْدِکَ .
مستدرکالوسائل ، ج ۶ ، ص ۴۳۸
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: براستی بر درجات شخصی در عالم برزخ افزوده می شود که آن را مربوط به اعمالش نمی داند ، پس وقتی از علّتش می پرسد به او گفته می شود که این افزایش به خاطرِ استغفاری است که پدر و مادرت برایت انجام دادند .
