هدیه‌دادن گل

کودک که بودم داشتن یک مغازه پر از گل همیشه برایم یک آرزوی بزرگ بود و حالا که بزرگتر شده‌ام رسیدگی به این همه گل رنگارنگ مغازه‌ام مرا به آرامش می‌رساند. گل‌ها زیبا هستند و خاصیت آرامش‌بخشی دارند و من هر روز صبح آرزو می‌کنم که شاخه شاخه گل‌هایم را به منظور شادی به مشتریانم بفروشم. شاید آرزوی خود گل‌ها نیز این باشد که به خاطر بی‌محبتی و غم و اندوه پژمرده نشوند. آنها نیز آرزوی ماندگاری دارند. دسته گل خشک شده مراسم عروسی مادرم پس از سال‌ها روی طاقچه هنوز این رازماندگاری را معنی می‌کنند.
گل، سمبل زیبایی است. سمبل تمام آرزوهای شاد و زنده است. دادن هدیه به دیگران همیشه یک رسم پسندیده برای ایرانیان به حساب می‌آمده است خصوصاً آن‌که بیشتر از هر قوم و ملتی دیگر سابقه درک ارزش گل و گیاه در زندگی‌شان را داشتند و می‌دانند که دادن گل به دیگران می‌تواند تأثیر روانی مطلوبی بر فرد بگذارد.
سابقه شاخه گل هدیه دادن به دیگران تنها به دنیای مدرن امروز برنمی‌گردد، بلکه این رسم زیبا ریشه در روزهای کهن ایران دارد.
گل هدیه‌دادن به دیگران در بطن خود مفهوم و پیامی دارد که ایرانیان از دیرباز این مفاهیم را درک کرده‌اند. نقوش و حکاکی‌های به‌جا مانده از دوره ساسانیان نشان می‌دهد گل دادن به دیگران در ایران باستان بسیار رواج داشته. در یک سرامیکی که تصویر دو بانوی ساسانی روی آن حک شده است نشان می‌دهد این دو بانو در دستشان گل «مارگاریت» دارند. حتی شاید قدمت این امر پسندیده به دوره قبل از هخامنشیان برسد. در دوره پادشاهان هخامنشی به زنانی که بیشتر از بقیه فرزند به دنیا می‌آوردند گل و هدیه‌های دیگر داده می‌شد.
دادن هدیه و بطور کلی گل هدیه دادن به دیگران براساس موقعیت فرهنگی و اجتماعی ملت‌ها با یکدیگر فرق می‌کند.
گل دادن به دیگران در شهرها نسبت به روستاها با یکدیگر متفاوت بوده و حتی می‌توان گفت این سنت از روستاها به شهرها انتقال پیدا کرده است. در روستاها افراد به یکدیگر گل محمدی می‌دادند و حالا در شهرها به دلیل تنوع گل‌ها نوع گلی که به یکدیگر هدیه می‌دهند متفاوت است.
در ایران هنوز این سنت پسندیده رواج دارد که افراد هنگام نشان‌دادن عشق و علاقه‌شان به دیگری و نیز به منظور ابراز شادی یا حتی غم خود شاخه و یا دسته گل هدیه می‌دهند که البته هر یک از این هدایا مفهوم خاص خود را دارند.
گل، سمبل زیبایی است که تمام حواس پنجگانه ما را درگیر می‌کند. انسان ذاتاً زیبایی‌ها را دوست دارد و چون گل سمبل زیبایی و طراوت است هدیه‌دادن آن به دیگران همین پیام را به آنها انتقال خواهد داد.
وقتی ما در یک مراسم عروسی به عروس و داماد گل هدیه می‌دهیم به نوعی پیام زندگی دوباره و دوباره متولد شدن را به آنها نوید می‌دهیم. این نکته را القا می‌کنیم که «تو دوباره متولد شده‌ای و چشمت را به روی زیبایی‌ها باز کرده‌ای».
اما با این‌که گل سمبل شادی و شادکامی است ولی برخلاف تصور در مراسم عزاداری‌ها نیز به خانواده عزادار گل داده می‌شود.
فلسفه بسیار عمیقی پشت این پدیده هست. در مراسم عزاداری باز هم با دادن گل به خانواده عزادار این پیام را می‌رسانیم: «مثل گل باشید ولی عمرتان همچون گل نباشد.» دادن گل این نوید روحی را می‌بخشد که همه ما باید مانند گل زندگی‌مان را به بهترین و زیباترین شکل طی کنیم.
وقتی به خانواده عزادار گل می‌دهیم یا برای عیادت بیمار گل می‌بریم به نوعی می‌خواهیم اوج احساس درونی‌مان را نسبت به آنان ابراز و حمایت اجتماعی خود را از آنها اعلام کنیم. افراد هنگام سختی‌ها و مصیبت‌ها نیازمند حمایت دیگران هستند و این حمایت عملی از آنان می‌تواند تا حدودی دلگرم‌کننده باشد.
گل هنگام عزاداری می‌تواند خاطره عزیز از دست رفته را زنده نگه دارد و تداعی‌کننده یاد و خاطره وی باشد.
گلی برای همسرم
آدم‌ها خلقیات متفاوتی دارند. خیلی وقت‌ها دنبال هیجان‌اند. بعضی وقت‌ها به‌دنبال آرامش همراه با احساس رمانتیک بودن هستند.
تجربیات زناشویی بسیاری از افراد نشان می‌دهد در برخی موقعیت‌ها هیچ ابراز احساساتی به اندازه ابراز احساسات عملی برای فرد خوشایند نیست. افراد با بیان احساساتشان حس درونی خود را نسبت به دیگری ابراز می‌دارند و ابراز احساس عملی تأثیری دو چندان نسبت به ابراز احساس کلامی دارد و اگر این دو با هم همراه باشند تأثیر رضایت‌بخشی بر زندگی فرد می‌گذارد.
روانشناسان همواره به زن و شوهرها توصیه می‌کنند که برای همسرانشان گل بخرند. گل به خودی خود ارزش اقتصادی چندانی ندارد و بیشتر به‌خاطر ارزش احساسی ‌آن توصیه می‌شود.
همسران همواره نسبت به یکدیگر احساس خوشایندی دارند ولی گاهی آنها احساساتشان غلیان کرده و همچون یک آتشفشان فوران می‌کند. در این هنگام است که آنها دوست‌ دارند با دادن یک هدیه خصوصاً یک شاخه گل احساسات خود را بیان کنند. گل هدیه دادن به همسر اوج احساس فرد را می‌رساند که باید از سوی همسرش مورد توجه واقع شود.
البته شاید هر فردی هر گلی را نپسندد بنابراین روانشناسان معتقدند که افراد براساس شخصیت خود و با نگاه به شخصیت مقابل خود گل می‌خرند.
خرید نوع گل، بسته به چندین عامل فرهنگی، اجتماعی و فردی است. فرهنگ ما حکم می‌کند که گل «گلایل» برای عزاداری‌است و گل زرد نشانه تنفر ولی گاه می‌بینیم که برخی گل‌ها در یک دوره زمانی مد شده و افراد به‌لحاظ تفکر اجتماعی، گرایش بیشتری نسبت به آن دارند ولی علائق و خواسته‌های فردی نیز نباید نادیده گرفته شود. وقتی فردی به همسرش گل هدیه می‌دهد خود را به لحاظ روانی تخلیه کرده و بنابراین نوع گلی‌که به‌ همسرش هدیه می‌دهد، بیانگر نوع احساس وی نسبت به اوست.
تصور عامه مردم این است که شوهران باید به همسرانشان گل هدیه بدهند. مردان بیشتر طرفدار محبت عملی هستند و شاخه‌گل را نماد بارز احساس خود می‌دانند.
مردان به لحاظ کلامی به اندازه زنان توانمند نیستند و آنها محبت عملی را دوست دارند. بنابراین زنان نیز باید محبت‌های عملی نسبت به شوهرشان ابراز دارند، زیرا همانطور که شوهران دوست دارند واژه‌های محبت‌آمیز را بشنوند ولی برای یادگیری نیاز به عمل دارند و این عمل کردن را از همسر خود یاد می‌گیرند. البته فراموش نشود که گل هدیه دادن نباید از پیش تعیین شده باشد، زیرا این امر باعث می‌شود که خرید گل برای خودش را یک حق مسلم بداند و در این صورت این عمل بار هیجانی مناسبی به همراه نخواهد داشت. بنابراین شاید دادن شاخه‌‌ای گل در یک ماه لحظه زیبایی را برای همسران به همراه داشته باشد.