۲۰.قهر کردن

بسم الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد عباسی ولدی

عنوان: قهر کردن

یکی دیگر از نبایدهای زندگی مشترک، قهر کردن است.

گاهی وقت ها، بعضی ها بر اثر یک باور اشتباه بعد از ایجاد یک اختلاف، تصمیم به این می گیرند که آتش این اختلاف را با قهر کردن مدیریت کنند. در حالی که یک باور اشتباه و ضد دینی است.

امام صادق (ع): خیری در قهر کردن نیست.

نه تنها خیری نیست شر زیادی در قهر کردن است که می شود با این روایت از امام صادق (ع) میزان و عمق این شر را متوجه شد.

امام صادق (ع): تا زمانی که دو مسلمان با هم قهر هستند، شیطان خوشحال است. اما وقتی این دو نفر به ملاقات همدیگر می روند زانوهای شیطان سست می شود. و ناله سر می دهد که: ای وای از هلاکت

حواسمان باشد قهر کردن، باعث قهر و خشم خدا می شود. خانه ای که قهر و خشم خداوند را دارد، حتما پُر از مشکلات معنوی می شود و روح و حالت معنوی خانواده را از بین می برد.

در اختلافات اگر قهر نکنیم چه کار کنیم؟

1. اصلی ترین در هنگام بروز اختلاف، مدیریت خشم است.
2. صید کردن فرصتی برای گفتگو
3. اگر اختلاف ایجاد شده با گفتگو حل نشد، باید گذشت کرد

همیشه بنابراین نیست که اختلافات ما با گفتگو حل بشود. گذشت هم یکی از پایه های زندگی است. که اگر بخواهیم زندگی مشترک تبدیل به دادگاه نشود باید به آن توجه کنیم.

بعضی این تفکر را ندارند و می گویند: زمانی که انسان قهر می کند. اختلافات فروکش می کند. در حالی که یک اشتباه راهبردی بسیار ویژه می کنند. اگر قهر به جای گفتگو آمد یک دادگاه ذهنی تولید می کند که قاضی و شاکی هر دو یکی هستند و متهم هم در دادگاه غایب است. کسانی که با هم قهر می کنند و این قهرهم طولانی می شود دائم در حال محاکمه کردن همسر در ذهنشان هستند. نتیجه این دادگاه هم معمولا به سود خودشان تمام می شود.

در روایات ما نهایت اجازه ای که به قهر کردن داده شده است سه روز است. بنابراین اگر قرار است که فایده ای از قهر کردن بدست بیاید در همان سه روز باید باشد و الا باید آنرا تمام کرد.